In 2006 verscheen Saints Row, een game die toentertijd door sommigen werd gezien als een kloon van Grand Theft Auto. Met Saints Row 2 begon de serie met het inslaan van een eigen weg en nu, met deel 3, onderscheidt de game zich pas echt. Saints Row: The Third is Saints Row 2 on crack maar ook on a diet.
Saints Row: The Third speelt zich niet, zoals de vorige delen, af in de stad Stillwater, maar in de nieuwe stad Steelport. De Saints zijn hier nog niet aan de macht, maar na een ontvoering door de criminele organisatie The Syndicate, duurt het niet lang voordat de Saints ook hun eerste stappen in Steelport zetten en besluiten daar ook te blijven.
De stad waarin deze game zich afspeelt is dus geheel nieuw, maar voelt wel bekend aan. Dit komt niet door de graphics, want die hebben een flinke update gehad, maar vooral door de sfeer. Pimps, worstelaars, hoeren, fans en in dit geval ook gimps (Google dit laatste maar niet, red.) zijn aan de orde van de dag en zorgen ervoor dat je weer meteen het gevoel hebt dat je een Saints Row-game aan het spelen bent. Als je geen missies hebt om te doen, is het zeker aan te raden gewoon eens een auto, motor, scooter, helikopter of straaljager te pakken en lekker door de stad rond te zwerven.
Een tijger. Met klauwen. In een auto.
Qua gameplay lijkt Saints Row: The Third niet heel erg veel veranderd te zijn, maar schijn bedriegt. Het zijn soms subtiele dingen die ervoor zorgen dat deze game veel leuker en gekker is. Neem de bekende escort-activiteiten uit eerdere games, waarin je de chauffeur bent van een hoertje en haar klant. Je moet ervoor zorgen dat paparazzi niet al te veel beelden hiervan krijgen, terwijl de klant zoveel mogelijk plezier beleeft. In deel drie is deze activiteit er ook, maar heb je op de achterbank geen hoertje en haar klant, maar een tijger op de voorbank. Ja, dat lees je goed. Een tijger. In een cabriolet. Oranje vacht, zwarte strepen, grote klauwen. En die klauwen gebruikt hij ook, want als je te onvoorzichtig rijdt krijg je een flinke mep.
Het zijn dit soort kleine dingen die de activiteiten in Saints Row: The Third onderscheiden van zijn voorgangers. Het bekende trail blazing heeft nu ook een digitale variant, waarbij je op een Tron-achtige motor rijdt. Tijdens de game had ik een paar keer een WTF-moment toen de game me weer iets voorschotelde wat ik absoluut niet had verwacht. Een heel level in Tron-stijl, een tijger in je auto, zombies, ruimtereizen, een vliegende motor…
Helaas hebben de activities in Saints Row: The Third ook een groot minpunt. Een heel aantal activities zijn verdwenen en ondanks dat ik ze niet allemaal speelde, mis ik ze toch wel heel erg. In Saints Row 2 kon je een activiteit namelijk op meerdere locaties spelen. Elke locatie had zes levels per activiteit, waardoor bijvoorbeeld Drug Trafficking in totaal 12 levels had. In Saints Row: The Third is er per locatie maar een level beschikbaar, waarbij verschillende locaties wel verschillende moeilijkheidsgraden hebben.
Dit betekent echter wel dat er veel minder te doen is in Steelport dan in Stillwater, helemaal omdat je een flink gedeelte van de activities ook al als missie hebt gedaan of nog moet doen. Ik geef toe dat de nieuwe activiteiten zoals Professor Genki’s Super Ethical Reality Climax supertof zijn om te doen, maar het kan niet verhullen dat de game er qua activities op achteruit is gegaan.
Missiesstructuur
De activities is niet het enige gebied waarop de game erop achteruit is gegaan. Qua verhaal en qua missieopbouw is het ook minder dan in de vorige games. Waar je in de vorige game nog elke gang afzonderlijk aanpakte, zijn in dit deel de verhaallijnen hiervan meer met elkaar verwoven. Je hebt op sommige momenten wel meerdere missies waar je uit kunt kiezen, maar de opbouw zoals in vorige delen, is niet aanwezig. Waar je eerder nog het genoegen had een gang te zien aftakelen, is dat nu een stuk minder het geval.
Wellicht is dit ook hetgene waarom ik het verhaal van dit deel in zijn geheel genomen een stuk minder vindt. De personages zijn leuk en hebben potentie, maar er had veel meer mee gedaan kunnen worden. Personages uit eerdere delen, waarmee je als fan wellicht een band hebt opgebouwd, keren weinig bekende personages terug, met uitzondering van personages zoals Shaundi en Pierce. Maar zelf die twee zie je vrij weinig, terwijl ze eerder twee van de belangrijkste personen waren binnen de gang. Ze verdrinken een beetje in de hoeveelheid nieuwe, toffe personages, die helaas niet ver genoeg worden uitgewerkt.
Goedmakertjes
Het is jammer dat het verhaal van deze game minder is, maar dat wordt grotendeels goedgemaakt door de humor die overal merkbaar is. Mensen neerslaan met een dildo-knuppel is in een woord briljant en het is geweldig om met een straaljager door de stad heen te zoeven. Volition heeft veel meer aandacht besteed aan het reizen door de lucht en daar is de stad ook op gebouwd. Hoge gebouwen, verzamelbare objecten die je alleen kunt bereiken met behulp van een helikopter en een heel aantal missies waarin je je in de lucht begeeft, zorgen ervoor dat je je vaker in de lucht zult begeven. En uiteraard mag ook het van een gebouw afspringen met een parachute niet ontbreken!
Is Saints Row: The Third dan zoveel slechter dan zijn voorganger? Nee, dat zeker niet, want de game weet een heleboel goed te maken. Waar je in het vorige deel bonussen kreeg voor het voltooien van activiteiten, kun je deze nu kopen. Bij veel dingen die je doet krijg je respect en dit werkt als experience, waarbij je met hogere experience-levels ook betere bonussen kunt unlocken. Deze moet je vervolgens nog wel kopen, maar het zorgt wel voor een leuk extra aspect aan de game. Ook erg leuk zijn de keuzes die je in deze game krijgt. Nee, ik bedoel niet “Verf ik mijn scooter paars met goud of blauw met zilver?” maar “Blaas ik dit gebouw op en krijg ik veel respect of hou ik het en krijg ik een mooi penthouse?”. Door het hele spel heen zitten van dit soort keuzes, sommige klein en sommige groot. In de laatste missie krijg je ook een keuze voor je kiezen en die bepaalt ook hoe de verhaallijn eindigt.
Conclusie
Ik kan nog uren doorgaan over Saints Row: The Third, omdat de game zoveel content biedt. Positieve dingen zoals dynamische events of het gevoel als je met een parachute de lucht uit komt vallen en een penthouse binnendringt, met op de achtergrond “Power” van Kanye West, maar ook negatieve dingen zoals dat de interieurs van sommige cribs exact hetzelfde zijn. Ik krijg het gevoel dat de game meer ontwikkeltijd zou moeten hebben gehad. Er ontbreken voor mij dingen, sommige dingen lijken ietwat afgeraffeld. Tijdens het spelen waren er nog een aantal bugs, waaronder eentje waardoor ik soms geen cutscenes te zien kreeg.
Dit neemt echter niet weg dat ik me ongelofelijk heb vermaakt met deze game en dat voorlopig ook nog wel zal doen. Steelport is een geweldige stad en ik geniet van alle gekheid die deze stad en de game met zich meebrengen. De aankomende DLC kan dit alleen nog maar verbeteren en ik hoop dat er patches komen voor de bugs en hopelijk zelfs voor extra activities. En nu moeten jullie me toch echt excuseren, ik moet nog twaalf opblaaspoppen verzamelen.