Sonic Generations

Sonic, het bekende blauwe egeltje, is weer terug op onze systeempjes. Een flinke tijd terug was Sonic hét icoon van SEGA, maar de laatste paar jaren lijkt het alsof de egel geen peper in zijn reet meer heeft, ondanks de snelle gameplay waar de serie om bekend staan. Met Sonic Generations probeert SEGA aanhangers van de ouderwetse als de nieuwerwetse Sonic-games te behagen. De hamvraag is dus; is SEGA dit gelukt, of kan deze regelrecht de afvalbak in racen? Lees snel verder…

Generatie op generatie

Sonic Generations is dus een titel die de ouderwetse Sonic-arcade games combineert met de gameplay van de laatste paar Sonic-games. Het concept klinkt goed; fans van beide kampen kunnen weer aan de slag met Sonic zonder slag of stoot. Maar al snel werd duidelijk dat dit meer een vorm is van “hoe gooi ik snel een titel in elkaar” dan dat er daadwerkelijk aan de game gewerkt is. Het klinkt hard, maar ik zal je uitleggen waarom ik er zo over denk.

Vroeger stond Sonic ergens voor; de blauwe egel met de rode schoentjes scheurde als een gek door alle levels heen, compleet met loopings en wormholes; verzin het maar, het zat erin. Of je er nou van hield of niet, de games zaten goed in elkaar en hadden elk zo hun eigen charmes.

Jaren daarna is Sonic de andere kant op gegaan; alles werdt driedimensionaal, dus Sonic moest dit dus ook maar eens doen. De game transformeerde van een platformtopper naar een heuse racegame. Tenminste, daar leek het op. Veel fans namen dit niet voor lief aan en vonden dat SEGA maar weer eens een goede game op de markt moesten zetten.

Nu, in 2011, zijn we dus bij de next-gen Sonic aangekomen die voor verandering moet gaan zorgen.

Helaas pindakaas

Helaas pindakaas, inderdaad. Want de belofte die SEGA gemaakt heeft, hebben ze helaas niet waar kunnen maken, te beginnen met de hele presentatie van de titel. Sonic is nu speelbaar in zowel het ouderwetse formaat als in het formaat van de nieuwere race-achtige games, maar het komt totaal niet goed uit de verf. Ik zal beginnen met de revamp van het arcade gedeelte.

Bij het opstarten van de game krijgt de speler steeds de keus om te wisselen tussen de klassieke en moderne Sonic, die elk een eigen type level met zich meebrengen. Het concept is echt leuk… op papier. In de realiteit zitten er fikse laadtijden tussen het wisselen van een simpel model van een karakter, iets wat erg gaat vervelen na een tijdje.

Maar goed, met goede hoop stapte ik in het avontuur van de blauwe snelheidsduivel. Als echte old-school fan speelde ik natuurlijk als eerste met de klassieke Sonic. Zodra je dit ventje kiest, zullen de levels veranderen naar een side-scroller, zoals we die gewend zijn van vroegere Sonic-games. Een klein beetje nostalgie volgt de speler door zijn reis in de game al snel, maar wordt nog sneller kapot gemaakt door de techniek die de game voortduwt.

De graphics zijn ver beneden maat deze tijd; met duidelijke aliasing tijdens het spelen op zowel een normale 2D-tv als op een 3D-tv (de game biedt ondersteuning voor 3D-tv’s) maar dit wordt alleen maar erger zodra er zich cutscenes voordoen in het spel, want deze lijden hier nog een tikkeltje erger aan. Erg vervelend is het niet, maar voor de volledige winkelprijs mag je toch wel verwachten dat je als consument een stukje kwaliteit in huis haalt. Jammer genoeg heeft Sonic Generations dit op het gebied van graphics niet te bieden.

Kijken we hier voorbij, dan zien we een arcade Sonic in het jasje van de nieuwere games binnen de franchise. Maar ook op dit gebied wordt het bijna onmogelijk om verder te spelen.

Sonic is snel, maar in de side-scroller gedeeltes van Generations laat de game goed zien dat zelfs Sonic té snel is voor zijn eigen bestwil. Mocht jij wat vaart maken, dan neemt het scherm een blur mee, maar niet zoals we dat gewend zijn in andere games. Nee, Sonic Generations doet het op een dergelijke manier waardoor hoofdpijn een gratis cadeautje blijkt te zijn. Het gaat té snel, waardoor je al snel niet meer ziet waar je op moet letten. Afleidend en enorm irritant; het kan gewoon niet door de beugel!

Keihard op je smoel gaan

De problemen in de arcade-versie van Sonic Generations zijn, mocht je een fan zijn, door de vingers te zien, maar alle eerder genoemde problemen worden ook meegesleept naar het andere gedeelte, waarin je als Sonic de stijl van de nieuwe generatie kunt beleven. De snelheid ligt nu echter tien keer hoger, waardoor het level nog een tikkie onoverzichtelijker wordt en waardoor je verschillende kansen voor het oppakken van ringen, het ontwijken van vijanden en het zo snel mogelijk uitspelen van een level ontnomen worden. Jammer genoeg blijft dit zich voordoen tijdens de hele game, waardoor ik toch ga twijfelen waar SEGA zat toen deze game in productie genomen werd.

Jammer, maar helaas de keiharde realiteit.

Er is echter iets waarin de game weer een beetje kan uitblinken. Jazeker, Generations heeft ook iets leuks te bieden! In de vorm van arcade-kastjes en oude consoles kunnen spelers genieten van een oude Sonic-game, mits ze deze kunnen vinden. Een leuke toevoeging, maar wordt als mini-game gepresenteerd en kan de gehele titel niet redden van de ondergang.

Qua verhaal is het een typische Sonic-game; je vriendjes worden ontvoerd tijdens het aflebberen van worstjes, aan jou de taak om zoveel mogelijk ringen te verzamelen, kleur over de wereld heen te gooien en deze pluizige maatjes uit een “duister limbo van hel en verdoemenis” (aldus Tails in de game) te redden. Gepaard met ongelooflijk slechte voice-acting zullen de meeste mensen deze momenten overslaan, om zo toch nog door te krabbelen met het spel. Jammer!

Conclusie

Ik kan uren doorgaan over het feit dat Sonic Generations een gefaalde poging is om de roem van de blauwe egel te herstellen. Aan zowel gameplay- als technische aspecten klopt er te veel niet. Met als enige echte hoogtepunt een mini game lijkt deze titel dus verdoemd tot de budgetbakken van de lokale gameboer. Nogmaals, het is keihard, maar vandaag de dag kunnen dit soort games gewoon niet meer. SEGA kennende kunnen ze een veel betere titel op de markt brengen, een die zowel de fan als casual gamer tevreden kan stellen, maar met Sonic Generations is dit absoluut niet gelukt.