Al sinds de lancering van Grand Theft Auto IV hoor ik links en rechts stemmen van mensen die liever hadden gezien dat de game meer onderbroekenlol had geboden als bijvoorbeeld Vice City en San Andreas. En ook Jonah heeft zichzelf natuurlijk vreselijk belachelijk gemaakt in zijn column van vorige week door precies hetzelfde te beweren. En hoezeer ik mijn gewaardeerde collega Jonah ook respecteer, Grand Theft Auto IV is het beste dat de franchise ooit is overkomen en ik hoop met alles wat ik heb dat GTA V die richting voortzet. Want hoe leuk het ook is om met een paarse dildo te slaan, er moet ook iets anders te spelen zijn.
Geweldige evolutie
Ook ik ben een groot fan van oudere GTA-games als Vice City en San Andreas. Ze waren de enige in hun genre en hebben dat genre gevormd tot op het bot. Het dealen van drugs vanuit een ijscokar vond ik fantastisch en ook de ganggevechten in San Andreas vond ik geweldig. Toen kwam de nieuwe generatie consoles en ook Rockstar met hun eerste titel voor de huidige systemen. Het werd al snel duidelijk dat Liberty City de mooiste en vooral de sfeervolste plek ooit zou worden in een game, al was de precieze gameplay nog onduidelijk. Natuurlijk hoopte ook ik in die tijd op een voortzetting van mijn plezier in de oudere delen. Echter, GTA IV ging iets anders doen. Iets wat bepaalde mensen vernieuwing noemen, op meer gebieden dan alleen het grafische aspect. GTA IV werd veel meer, een ode aan de zieke Amerikaanse maatschappij, waarbij een gelukszoeker zich genoodzaakt voelt om de meest vreselijke dingen te doen.
De humor in GTA IV is dan ook niet alleen maar te vinden in hilarische personages (die er wel degelijk zijn, Bruce!!!), maar in de algehele wereld van de game. Het is een populaire uitspraak om te zeggen dat Liberty City een apart personage is van de game, maar ik kan die mensen niet eens ongelijk geven. De stad is schitterend als je eroverheen vliegt, maar heeft iets tragisch als je erop inzoomt. Ontwikkelaars die dat voor elkaar krijgen, hebben zichzelf overstegen in hun creativiteit.
Geniet van het verschil!
Daarnaast wil ik mensen erop wijzen dat GTA niet meer de enige sandboxgame is! Saint’s Row en Just Cause bieden precies de scheetkussen-humor waar veel mensen naar smachten. En dat doen die games geweldig. Zelden heb ik zo’n levenloze wereld als die van Just Cause gezien, maar lachen is het zeker! Maar is het juist niet gaaf dat we verschillende richtingen binnen de sandboxgames hebben? Is het probleem van de huidige shooters niet juist dat ze elkaar teveel nadoen? Willen we echt dat GTA V Saint’s Row gaat nadoen? Alsjeblieft niet! GTA V moet net als GTA IV een statement zijn. Een prachtige levendige wereld die verder gaat dan alleen maar drugsdealen en van hoge gebouwen afkletteren. Dat doen andere games inmiddels veel extremer en beter.
Want hoe smakelijk ik kan lachen om een scheetkussen, soms is het ook fijn om Theo Maassen te zien vertellen over onze cultuur. En wat ben ik blij dat ik beide vormen van humor kan beleven. Laat dat ook in de games zo blijven! Want geloof me nou, anders klagen we allemaal over twee jaar over die sandboxgames die allemaal zoveel op elkaar lijken. Be careful what you wish for.