Een van de leukste typetjes van Jeroen van Koningsbrugge is toch wel Sayid. Deze sympathieke gastarbeider heeft het beste met de wereld voor, maar hij wordt constant verkeerd begrepen. Dit geldt ook voor de hillbillies Tucker en Dale. Twee simpele zielen die zoveel mogelijk genieten van het leven, maar door buitenstaanders eerder als eng dan aardig gezien worden. En dat dit volledig uit de hand kan lopen, is te zien in Tucker & Dale vs Evil.
Een misverstand
Tucker & Dale vs Evil draait eigenlijk volledig om grote vooroordelen en stereotypen. De vrienden Tucker en Dale zijn echte hillbillies: riante tuinbroek aan, beetje onverzorgd uiterlijk, extreem accent en vaak onhandig en lomp in hun acties. Ze kunnen hun geluk niet op als Tucker een huisje in het bos krijgt, dus ze gaan met hun truck op weg naar hun nieuwe vakantieparadijsje in de bossen. Dat het huisje een enorm bouwval is maakt de heren niets uit. Een paar weken klussen en ze kunnen genieten.
Het genieten wordt echter lastig als een groepje studenten in de buurt komt kamperen tijdens hun ‘spring break‘. Door een groot misverstand zien de tieners Tucker en Dale aan voor brute moordenaars, terwijl de twee brave zielen alleen maar willen helpen. Het blijkt een misverstand te zijn met wel heel extreme gevolgen, met als resultaat een heerlijke horror-komedie die je anderhalf uur lang laat lachen en gruwelen.
De juiste snaar
De grote kracht van Tucker & Dale vs Evil zit vooral in de geweldige personages, waarmee eigenlijk allerlei clichés bespot worden. De twee boerenpummels, de naïeve studenten, de bloederige moorden in het bos… allemaal bekende fenomenen. De film neemt zichzelf echter nergens serieus en dat moet je als kijker ook zeker niet doen. De situaties gaan van kwaad tot erger en de meest absurde momenten kom je tegen. Toch blijf je sympathie houden voor Tucker & Dale. Je kent het misverstand en je ziet hun goede bedoelingen, en toch krijgen ze grote problemen over zich heen. Een grote pluim is hierbij ook zeker gepast voor Alan Tudyk (Tucker) en Tyler Labine (Dale), die op een geweldige manier hun overdreven personages neerzetten.
Een valkuil van komedie-horror is de neiging om vaak naar een van de twee genres door te slaan. Teveel komedie maakt de horror vrij suf en ongepast, terwijl teveel horror ervoor zorgt dat de humor niet goed uit de verf komt. Tucker & Dale vs Evil raakt hier gelukkig precies de juiste snaar. De film heeft een goede, gulden middenweg gevonden met veel grappen, hilarische scènes, flauwe opmerkingen en toch ook nog een lekkere dosis horror. Daarbij gaat het vooral de kant op van de ‘slasher’ horror, dus bloed vloeit rijkelijk en er is gore genoeg. Maar wel altijd met een grappige ondertoon, precies zoals het hoort bij een horror-komedie. Het enige nadeel is dat je grappen al ver van tevoren aan ziet komen, wat in sommige gevallen wel wat verrassing wegneemt. Dit maakt sommige momenten toch net iets minder spannend of minder grappig, maar gelukkig lijdt de film er vrijwel niet onder.
Conclusie
Tucker & Dale vs Evil lijkt op papier een enorm cliché en verre van origineel, maar de uitwerking is werkelijk geweldig. Alan Tudyk en Tyler Labine zetten twee schitterende karikaturen neer en alle overbekende scenario’s worden heerlijk bespot. Daarbij weet de film een prima combinatie van humor en horror te bieden, waardoor een vlot en leuk geheel overblijft. Het is wel jammer dat je regelmatig iets ver van tevoren al ziet aankomen, maar dat mag de pret zeker niet drukken. De film is gewoon zo vermakelijk dat je bijna zou vergeten dat we het zonder enige extra’s moeten doen. In elk geval zijn Tucker & Dale een schot in de roos en de makers zullen allicht spoedig een volgend scenario uit de kast gaan trekken voor een nieuw, komisch horroravontuur met de twee heren.
