Captain America: Super Soldier

Het is een grote eer om fan te zijn van de Marvel-comics en zeker de hoeveelheid goede films van de laatste tijd maakt mij extreem blij. Iron Man was gaaf, X-men: First Class is geweldig en zelfs Thor is een degelijke film voor een iets minder degelijke superheld. De volgende film zal komende week verschijnen en draagt de naam Captain America: First Avenger. Gecreëerd door de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog, moet dit genetisch gemanipuleerde mens de strijd aangaan met de Red Skull. Gekleed met de kleding van een echte patriot om het thuisfront vertrouwen te geven, zal je ook in Captain America: Super Soldier tegen de Red Skull strijden. En dat is dan ook meteen het grootste nadeel van mijn Marvel-hobby, het recenseren van filmgames. Hoewel…

Gevechten zijn geweldig!

Het tofste van Captain America is natuurlijk zijn extreem sterke schild, die hij met gemak tientallen meters weg kan werpen en dankzij zijn superkrachten staat hij ook zijn mannetje tegen verschillende genetisch gemanipuleerde Nazi’s. Nazi’s zeg je? Nou, de game speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en The Red Skull heeft een deal gesloten met de Duitsers om zijn eigen plannen te verwezenlijken, een eigen ras van genetisch gemanipuleerde soldaten die nog sterker zijn dan Captain America. In de game krijgt hij daarbij ook nog eens hulp van Dr. Arnim Zola, die het bloed van “Cap” wil gebruiken voor deze nieuwe soldaat. De game speelt zich overigens in hetzelfde universum af als de film, maar waarschijnlijk na de film. De film zal namelijk het ontstaan van Captain America vertellen en in de game is hij al een ervaren superheld.

Bij het starten van de game word je gedropt in het landgoed van de beste professor, op de top van een grote berg. Voor aanvang van het eerste gevecht weet je het eigenlijk al: het is een filmgame, dus dit wordt helemaal nik…. Wat? Het vechten werkt onwijs lekker! Geloof het of niet, Captain America: Super Soldier bevat een heerlijke combat, die doet denken aan het fantastische Batman: Arkham Asylum! Een knop om aan te vallen, een knop om vast te pakken, één om te springen en nog een knop om counter moves te maken. Met het schild kan je op elk moment gooien en er is zelfs een klein levelsysteem aanwezig om deze krachten te kunnen vergroten. Van begin tot eind heb ik genoten van de gevechten van Captain America en hoewel de krachten misschien iets minder ‘sexy’ zijn dan die van de Dark Knight, het plezier is ongeveer gelijk.

De rest een stuk minder

Het moet een ramp zijn om ontwikkelaar te zijn van filmgames. Heb je net een lekker gevechtssysteem in elkaar gezet, heb je bijna geen tijd meer voor de rest. Ook Captain America: Super Soldier lijdt onder dit tijdgebrek. De omgevingen zijn op zijn minst eentonig en ook de flauwe manier van gameplay-verlengen door middel van honderden dossiers, filmrollen en technische schema’s die je kan verzamelen zijn hier een gevolg van. Het verhaal is daarnaast niet erg sterk en ook de cutscenes vergeet je makkelijk. De game is absoluut niet lelijk, maar het is de sfeer die ontbreekt. Diezelfde sfeer die de kleine van de grote onderscheiden.

Conclusie

Toch blijf ik het zeggen, het gevechtssysteem is geweldig! Dat de rest van de game daardoor afgeraffeld lijkt moeten we maar accepteren. Uitgevers durven het risico niet te nemen om een filmgame een jaar na de film te lanceren en dat is financieel begrijpelijk maar kwalitatief jammer. Want hoewel Batman: Arkham Asylum geen filmgame is, is er wel degelijk een prachtige franchise neer te zetten met comic-helden. En o ja, had ik al verteld dat de credits na zes uur al over het scherm rollen? En als je die afkijkt: Achievement Unlocked! 13G in de pocket!

P.S. Komende week ga ik voor MoviesNET de film bekijken. Ook daarvan zal uiteraard een review verschijnen.