Driver: San Francisco

De stoere politieagent John Tanner is na jarenlange afwezigheid weer terug in een nieuw deel van de Driver-franchise. In Rotterdam mochten we op uitnodiging van Ubisoft een aantal multiplayermodi van Driver: San Francisco spelen. En hoe dat beviel, lees je hier.

Epische achtervolgingen

Car-chase films zijn groot geworden in Hollywood. Het geluid van snerpende banden wanneer angstaanjagend scherpe bochten op hoge snelheid worden overwonnen, de ronkende motoren die met hun vele paardenkrachten het asfalt verbranden en de blauwe walm die de titanium-uitlaten van de meest oogstrelende racemonsters op aarde achterlaten; het levert opengesperde ogen op die vol belangstelling elke minutieuze seconde aan beeldmateriaal ontleden in termen van awesomeness.

Het mag dan ook geen wonder heten dat het idee meermaals vertaald is in games. Het aanstomende Driver: San Francisco is hier het meest recente voorbeeld van. De lead producer van de game liet dan ook tijdens de presentatie weten dat het spel gebaseerd is op iconische films als Bullit. Het geluid van de game moet ook bijdragen aan dit echte Hollywood-gevoel. Gemaakt door hetzelfde bedrijf dat achter de soundtrack van de James Bond-films zit, moeten maar liefst 80 songs die reeds aanwezige adrenaline-rush nog meer aanwakkeren.

Lekker niet serieus

De zeer gevarieerde soundtrack is echter niet eens nodig om al met een flinke grijns van plezier op je smoel in de multiplayer te stappen. Want als er één ding duidelijk is geworden na onze speelsessie, dan is het wel dat Driver: San Francisco ongelooflijk veel vermaak op zal leveren in de online modus. De game weet zich dan ook op dit vlak te onderscheiden met de recente serieuze racers zoals Shift 2, en in mindere mate Dirt 3.

De eerste modus die ons werd voorgeschoteld deed dit nog niet vermoeden. In ‘Sprint GP’ is het de bedoeling om op een bepaald aantal parcoursen zo snel mogelijk een tiental checkpoints te bereiken. Het werd ons hier ook al meteen duidelijk dat het handlen van een auto best wel pittig is. Een kleine ruk aan het stuur kan er al voor zorgen dat je wagen hopeloos in een slipstream terecht komt, daarbij meteen een flinke achterstand opbouwend ten op zichten van je mede-racers. Tijdens de vijf parcoursen die we achter elkaar zo snel mogelijk dienden af te leggen, werd ons ook elke keer weer een ander voertuig aangereikt. Het feit dat elke bolide anders rijdt, maakt het dan ook nog een stuk uitdagender, omdat je binnen korte tijd de grenzen van je nieuwe vehikel moet leren kennen.

Waar Sprint GP nog vrij technisch en ordelijk in elkaar stak, werd dat geheel overboord gegooid in de tweede spelmodus genaamd Tikkertje. Tikkertje wordt gedomineerd door chaos. Zoals de naam al doet vermoeden, zal je in je wagen ofwel iemand moeten tikken, ofwel proberen niet getikt te worden. Met z’n vijven achtervolg je één iemand. Wanneer je met je wagen de ander aanraakt, zal jij diens rol overnemen en de dans moeten zien te ontspringen. Het zo lang mogelijk afhouden van je achtervolgers levert punten op. Het spel loopt ten einde wanneer een bepaalde limiet bereikt is. In Tikkertje is ook meteen de game-mechaniek Shift in volle glorie te bewonderen.

Shift is verrekte handig

In Driver: San Francisco ben je namelijk niet gebonden aan één auto. Nee, wanneer je je doelwit steeds verder uit het oog verliest, kan je ervoor kiezen om uit je auto te stappen. Geestelijk, wel te verstaan. Vervolgens zal je beeld uitzoomen en kijk je in een top-down perspectief naar de stad onder je. Selecteer een rijdende auto die zich dicht bij het doelwit bevindt en vrijwel direct zit jij aan het stuur van de betreffende wagen. Deze Shift-modus kan in de singleplayer nog wel een beetje raar overkomen, zoals Peter in zijn preview vorig jaar aanstipte, maar in de multiplayer zorgt het voor heel veel vermaak.

Want als vijf personen alles uit de kast trekken om je aan te raken, zal je ongelooflijk veel geluk moeten hebben om telkens de aanstormende overgenomen wagens te ontwijken. En de tikkers zullen ook continue hun huid vol schelden, wanneer ze met het gaspedaal stevig ingedrukt, net de ander missen. Door Shift wordt degene die getikt moet worden daarnaast bijna gedwongen om de zijstraatjes op te zoeken, waar geen verkeer rijdt. Hierdoor kunnen namelijk tegenstanders niet plotseling een bolide voor je eigen auto overnemen, daarbij de weg voor je versperrend. En in de zijstraatjes heb je vaak alle rijkunsten nodig om bocht na bocht goed te nemen. Met bovendien een aantal gillende motoren achter je aan, giert de adrenaline door je lijf wanneer je met hoge snelheid door nauwe gangetjes spurt.

Takedown

Eenzelfde chaos was ook in het speltype Uitschakeling te vinden. Hier nemen vijf racers de rol van de politie aan. Eén auto, de boef, moet proberen om in de stad doelwitten te bereiken én zo min mogelijk geraakt zien te worden door de niets uit de weg gaande politiewagens. Tel daar het drukke verkeer bij op, waar je continue voor op je hoede dient te zijn, en je snapt wel dat het ontsnappen de nodige hoofdbrekens oplevert. Ook hier kan de Shift-modus door de achtervolgers gebruikt worden, waardoor strategische straatjes gebarricadeerd kunnen worden. Met het juiste team kan je iemand op die manier op de knieën brengen. Gedurende één potje zal iedereen aan de beurt komen om de crimineel te zijn. Jammer aan deze modus is wel dat je bewegingsruimte is beperkt met onzichtbare muren. In de andere modi kon je wel op elk plekje in San Francisco komen.

Goed uitgewerkt

Een San Francisco dat er overigens goed uitziet. Grafisch ziet Driver er namelijk prima uit, wat zeker bewonderenswaardig is als je bedenkt dat de hele stad één grote sandbox is. De details van de auto’s zijn in overvloed aanwezig, de mensen op straat zijn redelijk aangekleed en de gebouwen en iconische plaatsen als de kenmerkende Golden Gate-brug zijn goed uitgewerkt.

Evenals de online modi. Met een totaal aantal van elf valt er genoeg te beleven met mensen over de gehele aardkloot. De ontwikkelaar liet daarnaast weten dat van deze elf er vijf ook in co-op gespeeld kunnen worden. Drie daarvan kunnen zelfs gezellig met vrienden op de bank in split-screen gestart worden. Daarnaast zijn er ook een aantal teambased-modi, waarvan we er één te zien kregen. Ook deze zijn zorgvuldig uitgewerkt en lijken de juiste snaar te raken.

Voorlopige conclusie

Driver: San Francisco heeft mij verrast, in positieve zin. Lekker rond racen in een open stad klinkt en is leuk, zeker wanneer je over een breed scala aan auto’s beschikt. Van klassieke DeLoreans die je doen verlangen naar de gekke Doc, tot een ronkende flamboyant gele Lamborghini, wiens uitlaat menig jongenshart zal laten smelten. Voor ieder wat wils. Het feit dat elke auto bovendien enige gewenning nodig heeft om recht op de weg te blijven houden, geeft wel aan dat voor de gamer die naar uitdaging zoekt, dit nieuwste deel in de Driver-serie ruimschoots deze honger stilt. De diverse en plezierige multiplayer lijkt de nodige uurtjes op te slokken. Met een schitterende stad als San Francisco als decor, lijkt het me dan ook dat menig gamer de nodige kilometers zal willen verbranden op het digitale asfalt in Driver: San Francisco. Ik in ieder geval wel.