Hunted: The Demon’s Forge

Natuurlijk had ik eerder al eens samengewerkt met Michael, maar nog nooit hadden we samen voor zo’n enorme queeste gestaan: Michael en ik zouden met z’n tweetjes al samenwerkend en slachtend de adventure-RPG Hunted: The Demon’s Forge doorspelen. Hunted draait vooral om zijn pittige multiplayer-ervaring in de vorm van co-op en kunnen we dat wel overleven?

Dynamisch duo

Nog voordat we begonnen aan ons avontuur was de taakverdeling al bekoren: Michael zou de rol van de Jason Statham-achtige (inclusief Brits accent) spierbonk Caddoc op zich nemen en ik zou spelen als de kinky Elf E’lara. Deze twee huurlingen vormen samen het team waar Hunted: The Demon’s Forge om draait. Michael specialiseert zich met Caddoc vooral in het vechten met zwaarden, bijlen en knotsen terwijl ik als E’lara korte metten maak met mijn pijl en boog-kunsten. Zo gingen wij al slachtend de Adventure Mode tegemoet.

Natuurlijk blijft het daar niet bij. Ondanks onze verschillen in specialisatie is het namelijk wel van groot belang dat E’lara en Caddoc goed samenwerken. Vooral later in het spel komt goede samenwerking echt uitstekend tot zijn recht: beide helden hebben namelijk verschillende magische krachten die elkanders speelstijl goed van pas kunnen komen. Zo kan Caddoc met een spreuk tegenstanders in de lucht laten zweven, waardoor ze goed zichtbaar worden voor E’lara om neer te schieten met haar boog. Deze tactiek is ontzettend effectief en werd bij mij en Michael dus ook al snel favoriet. Dit soort teamwork is niet verplicht om in Hunted te overleven, maar het wordt wel sterk aangemoedigd én het maakt de vele gevechten een stuk epischer.

”Are you even trying, Caddoc?”
– “Must you always keep score?”

Schitterende meertjes en diepe grotten

Wat je Hunted na moet geven, is het briljante leveldesign. De grotten en kerkers die je verkent zijn niet alleen enorm groot en diep, maar ook vaak pikdonker, waardoor je je meteen heerlijk op je gemak voelt met z’n tweetjes. Niet dus. Maar al te vaak moesten Michael en ik op de tast af door deze creepy dungeons, op zoek naar mogelijke schatten, raadsels of beter wapentuig. Leuk is ook dat zodra je eenmaal de helderheid van de game hebt vastgesteld, je deze niet meer kunt veranderen. Weinig kans dus dat je te midden van die grot nog even de brightness opkrikt voor een iets minder spooky avontuur. Bang zijn zul je!

Niet te beschrijven blij waren we toen ook toen we voor het eerst uit de grot kwamen en ons in een schitterend bos begaven. Oogstrelende meertjes, kabbelende riviertjes en gruwelijke jungle-monstertjes alom! Hunted blijkt zowel uitgestrekte, heldere omgevingen als nauwe, donkere gangetjes goed te kunnen plaatsen, waardoor je niet snel verveelt zult raken door het leveldesign.

Al helemaal mooi is dat de game maar weinig laadtijden kent. Een grot bestaande uit zes verschillende levels zul je gewoon in één ruk uit kunnen spelen, zonder dat je iets zult merken van framedrops, laadtijden of pop ups. Zo kun je lekker ongestoord bezig blijven met de game.

”Was that what I think it was?”
– “If you thought it was a giant eye, then you might be right.”
“You think it saw us?”
– “It was, a giant eye…”

Luchtige sfeer

Door al het ‘dungeon crawlen’ en constant slachten van een voortdurende stroom duivels gespuis kan de game af en toe wat zwaar aanvoelen. Gelukkig houdt het duo E’lara en Caddoc de zaak luchtig met enkele droge opmerkingen of plagerijtjes zo nu en dan. Deze praatjes komen overigens vrijwel allemaal voort uit de duidelijke anti-stereotyping bij de twee huurlingen. Waar je juist zou denken dat de bruut Caddoc strijdlustig is, is hij juist de nuchtere, tactische held. Stelt hij netjes voor om de opkomende tegenstanders te flankeren, dan reageert E’lara koeltjes dat ze er liever ‘guns-blazing’ op in rent. Dat is op zich niet bepaald hilarisch, maar de luchtige sfeer die er uit voortvloeit maakt de game wel stukken leuker en laat tenminste nog wat te lachen over terwijl je vijanden openrijt en bloed doet gutsen.

Gears of The Demon’s Forge

Wat minder bevalt aan Hunted: The Demon’s Forge is de vrijwel directe copy-paste van gameplay uit de Gears of War-franchise. Hoewel de twee games in wezen enorm verschillen, heeft Hunted wel een heleboel elementen ‘afgekeken’ van Epic Games’ populaire shooter. Zo zijn er een aantal scenario’s waarin enkel op afstand geschoten kan worden vanuit een lage bedekking: de zogenaamde ‘chest high walls’. Dit houdt in dat je zo nu en dan van achter je veilige muurtje vandaan komt, wacht tot de tegenstander hetzelfde doet om hem dan vervolgens in zijn nek, oor of oog te schieten. Allemaal leuk en aardig, maar het deed simpelweg net iets te veel denken aan de gameplay uit Gears of War.

Op zich is dat niet eens zo zeer slecht, Gears of War is namelijk een prima franchise en boeit nog steeds enorm veel mensen. Dat ontwikkelaars iets proberen te leren van elkaar is natuurlijk ook helemaal in orde, maar in Hunted loopt het nou eenmaal niet allemaal even vlot. Vaak genoeg vlogen mijn pijlen rechtstreeks door vijandelijke hoofden heen, zonder dat zij daar nog maar enig benul, laat staan gruwelijke pijn, van hadden. Dit soort bugs en oneffenheden hadden allang verholpen moeten zijn als deze gameplay zo centraal staat in Hunted. Zijn chest high wall-gevechten in Gears of War vaak snel en spannend, dan zijn ze in Hunted wat traag en vervelen ze snel. De grap die Caddoc en E’lara maken richting het constant opsplitsen in de Gears of War-serie, waarvan ze nota bene zelf enorm veel afkijken, is hierdoor eigenlijk ook een tikkeltje misplaatst.

”The enemy is somewhere up ahead. Let’s split up: I’ll take the right route so you can take the r-”
– “Ow shut up and just kill that bastard.”

Conclusie

Hunted is een heerlijk co-op adventure game die dungeon crawlen en raadsels oplossen combineert met explosieve gameplay. Dat er hier en daar wat frustraties ontstaan door de oneffenheden en bugs in sommige gevechten, doet weliswaar af aan de ervaring, maar is gewoonweg niet significant meer als je lekker met z’n tweetjes samenwerkt. Het gekibbel tussen de twee protagonisten, de side-characters en het solide verhaal met prima setting zorgen ervoor dat de game meer is dan enkel een simpele adventure game.

Fans van co-op opgelet: dit speel spel je met z’n tweeën en het zal je zonder twijfel bevallen. Michael en ik hebben immers ook immens genoten van onze samenwerking, de verbluffende omgevingen en natuurlijk E’lara en Caddoc. Met name E’lara dan.