Transformers: Dark of the Moon

Transformers: Dark of the Moon is sinds kort in de bioscoop te zien en natuurlijk is er ook een gelijknamige game op de markt gebracht. Vaak zijn filmgames niet de meest inspirerende spelletjes op aarde en de vraag is dus hoe deze Transformers-game weet te presenteren.

De voorganger, Transformers: War for Cybertron, was een goed spel. Op GamersNET gaven we de game een mooie 8,7 en de meeste gamers waren over het spel te spreken. De singleplayer was leuk om te spelen en de multiplayer stond als een huis. Toen ik de seal van het hoesje van Transformers: Dark of the Moon afhaalde, had ik dan ook goede hoop. Ontwikkelaar High Mean Studios had immers bewezen kwaliteit te kunnen leveren. Deze hoop was echter snel verdwenen, want het spel stelt op veel fronten teleur, is grafisch achterhaald en doet zijn voorganger geen eer aan.

Weer vrolijk verder

In Transformers: Dark of the Moon wordt het verhaal vertelt dat voor de gebeurtenissen van de gelijknamige film plaatsvindt. De mensheid is er van overtuigd dat de Decepticons voorgoed van de aarde zijn verdwenen en er geen zorgen meer over deze onvriendelijke vijanden gemaakt hoeft te worden. Optimus Prime weet echter dat dit een leuke, maar onrealistische droom is. Megatron en zijn volgelingen zijn nog wel degelijk op de aarde, maar de vraag is waar zij zich verschuilen. Bumblebee wordt op pad gestuurd om een virus te bezorgen waarmee de Decepticons kunnen worden gevonden. Hier steken de Decepticons natuurlijk een stokje voor en het ouderwetse gevecht tussen de twee groepen gaat weer vrolijk verder.

Persoonlijk had ik na het zien van de laatste Transformers-film liever dat de game het verhaal van de film zou vertellen. Het leende zich goed voor een game en had interessante gameplayelementen op kunnen leveren. Hier is echter helaas niet voor gekozen. Het huidige verhaal is namelijk vrij zwak. Het kan eerder als enkele losse flarden die slap aan elkaar geknoopt zijn worden beschouwd, dan als een spannende vertelling. Wat mij vooral irriteerde was het wisselen tussen het spelen van de Autobots en de Decepticons. Het verhaal van beide kanten meemaken is leuk, maar hierbij moet wel duidelijk zijn wat er wanneer gebeurt. Het is een beetje raar als je vrolijk met Optimus Prime vecht en daarna zonder uitleg met Megatron aan de gang kan. Het spelen van beide kanten was beter tot zijn recht gekomen wanneer dit in twee verschillende campaigns was verdeeld. Waarom hier niet voor gekozen is, snap ik wel, want de singleplayer is in maximaal vijf uurtjes wel uitgespeeld en dat had dus twee zeer korte campaigns opgeleverd.

Hier en daar wat raketten

Tijdens het spelen van de campaign ga je met verschillende Autobots en Decepticons aan de slag. Onder andere Bumblebee, Starscream en Optimus Prime komen aan bod. Ieder karakter heeft zijn eigen speciale krachten waardoor je steeds een andere aanpak moet kiezen. Dit klinkt goed, maar wordt door één ding flink verdoezeld. Transformers: Dark of the Moon kent namelijk een nieuwe feature die de balans van het spel totaal verprutst heeft. Natuurlijk kun je tussen de ‘Vehicle’ en ‘Robot’ vormen wisselen, maar hier tussen is nu de ‘Stealth Force’ gecreëerd. Je rijdt dan nog als een auto, maar hebt wel de beschikking over enkele wapens. Deze wapens zijn echter zo sterk dat je het grootste deel van het spel in de ‘Stealth Force’ zal spelen. Hier en daar wat raketten op de vijand afsturen en je kunt weer verder. Dit is erg jammer, want het idee van een Transformers-game moet juist om het gebruik van de verschillende vormen draaien.

De singleplayer is dus niet erg sterk te noemen, maar de multiplayer kan het spel nog redden. Helaas weet ook deze modus teleur te stellen en blijft er dus weinig over om het prijskaartje van Transformers: Dark of the Moon te rechtvaardigen. De multiplayer heeft ook last van de ‘Stealth Force’ vorm, want ook hier zul je behoorlijk sterker zijn. Wanneer je hem dan ook niet gebruikt, zul je hard afgestraft worden door voortdurend te verliezen. Daarnaast zijn de levels zeer inspiratieloos en eentonig. De levels ben je snel zat, waardoor je al snel met de hele multiplayer klaar bent. Eigenlijk heeft de multiplayer niets meer te bieden dan die van zijn voorganger en kun je beter voor deze goedkopere en beter gebalanceerde game kiezen.

Pluspunten..?

Is er dan helemaal niets leuk aan Transformers: Dark of the Moon? Grote pluspunten kan ik helaas niet benoemen, maar het voelde ook niet als een straf om het spel te reviewen. Het puntensysteem dat tijdens de singleplayer wordt gebruikt is voor achievement hunters een leuke bezigheid en het proberen van de verschillende speciale krachten die de speelbare karakter bieden, is ook nog redelijk tof te noemen. De speciale missie met Laserbeak is naar mijn mening het beste deel van het spel, want het vliegmechanisme van deze aparte Decepticon is goed in elkaar gezet. Was de rest van het spel maar zo…

Conclusie

Transformers: Dark of the Moon heeft één groot probleem en dat is de balans. Voor de korte en weinig inspirerende singleplayer hoeft je het spel ook niet te kopen. De multiplayer biedt verder niet langer dan een uurtje of twee plezier en dus blijven er weinig redenen over om dit spel te kopen. Uiteindelijk kan ik dan ook tot maar één conclusie komen. Transformers: Dark of the Moon is simpelweg geen €60 euro waard en ook voor €40 hoeft Activision het niet te proberen. Als de game voor €20 of goedkoper in de budgetbak ligt, is het echter wel een game die wat tijdverdrijf heeft te bieden, zeker voor Transformer-fans. Helaas stelt High Moon Studios gamers teleur en dit komt waarschijnlijk door gebrek aan tijd of geld. De ontwikkelaar weet namelijk dondersgoed hoe het wel moet en dat is in Transformers: War for Cybertron te zien. Koop daarom ook lekker dit oudere spel als je eens met de Transformers aan de slag wilt.

Wil je weten wat we van de film vonden? Lees dat hier!