Metro: Last Light

Metro 2033 werd door de pers bijzonder goed ontvangen vanwege de intense, spannende gameplay in een Russische metro en mede daarom legt THQ de lat bijzonder hoog voor zijn opvolger, Metro: Last Light. Zij willen met de nieuwe Metro de mooiste game maken op de huidige consoles en daarbij vooral focussen op indrukwekkende belichting, vernietigbare objecten, spannende omgevingen en een afwisseling tussen sluipen en keiharde actie. Op de E3 kregen wij een demo te zien van de game en dat het spannend en mooi gaat worden, is alvast een ding dat zeker is.

Spannend en sfeervol

Qua setting gaat er natuurlijk niks veranderen in deze nieuwe Metro. Waarom zouden ze ook? Het overleven in de Russische subway, vanwege de post-apocalyptische wereld bovengrond, is een geweldige setting en zeker als je bedenkt dat je als speler moet overleven tussen gemuteerde wezens en menselijke tegenstanders. Vanaf het moment dat de E3-demo startte, zaten Michiel en ik direct op het puntje van onze stoel, puur en alleen vanwege het schitterende gebruik van licht, of eerder, het gebrek daaraan. Staand in een gang zagen wij een oranje waarschuwingslamp flikkeren en boven een grote duur een schemerend TL-balkje schijnen. In de reflectie van beide lichtbronnen zagen we spinnenwebben met de silhouetten van een aantal vreselijk creepy achtpotigen. De muren bedekt met een glimmend, smerig goedje.

Het is juist deze setting die spelers van het eerste deel zo geweldig vonden en met de grafische kracht van Metro: Last Light zal dit vele malen sfeervoller ogen. Vanuit first person gingen we aan de slag. Eerst werden beide lichtbronnen kapot geschoten alvorens de grote deur opende en twee vijandelijke eenheden ons naderde. Uiteraard konden zij ons niet zien en ze liepen langs ons heen een andere gang in. Van achteren wisten we beide tegenstanders met onze handen, stilletjes te doden. Eenmaal door de deur zagen we een controlepost, vijf man sterk.

Afwisselend

Hier kregen we meer van de grafische kracht van de game te zien, maar dan op een ander vlak, de destructieve omgevingen. De ruimte, gevuld met stenen barrières, kasten vol gereedschap en andere objecten, werd letterlijk een slagveld toen we ons machinegeweer zijn werk lieten doen op de eerste tegenstander. Hoewel deze snel de dood vond, werden we snel beschoten door twee mannen op een verhoogd platform. Intuïtief zochten we dekking achter de stenen barrières, maar deze blijken niet te lang bestand tegen de vele kogels van de twee. Langzaam maar zeker brokkelde onze cover af en moesten we terugschieten. Rennend naar de volgende kamer kwamen we nog een tegenstander tegen die achter een kast vol gereedschap stond. Deze houten kast was geen probleem voor onze kogels waardoor onze vijand (en de kast) snel de dood vond.

De destructieve objecten ogen vreselijk realistisch en het lijkt erop dat dit een zeer spannende functie wordt van Metro: Last Light. Toch gaat ontwikkelaar 4A games nog meer nieuws brengen, namelijk spannende scènes vol snelheid en actie. Afsluitend kregen we namelijk een achtervolging tussen twee treinen voor onze kiezen. We kennen het uit Donkey Kong, maar niet met de hoeveelheid explosies, bloed en actie die wij te zien kregen. On rails moesten wij de mensen op de andere trein uitschakelen en dit gebeurde met extreem veel actie en geweld. Enorm vet!

Voorlopige conclusie

Dat Metro: Last Light meer afwisseling in gameplay gaat brengen, is duidelijk. Dat het ook gaat opvallen vanwege de grafische kracht en de destructieve omgevingen is ook een gegeven. Er is echter één ding waarom Metro: Last Light nu al zo sterk is: sfeer. De tunnels die wij te zien kregen ademden van leven en dood, licht en donker en een algehele spanning, zonder dat het gemaakt voelt. Het is er gewoon en dat is knap, want het geeft een constant, ongemakkelijk gevoel, die het belang van overleven duidelijk maakt. Een volgende ontmoeting met deze game staat zeker op mijn verlanglijstje, want we kunnen de game pas in 2012 verwachten op alle HD-systemen, inclusief de Nintendo Wii U.