Het heeft mij behoorlijk verbaasd dat Johnny Depp een vierde Pirates of the Caribbean wilde maken. De oorspronkelijke trilogie werd namelijk per deel iets minder en een vierde deel brengt natuurlijk veel risico met zich mee. Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides gaat toch weer verder met een nieuw verhaal en naast dat er nieuwe gezichten en nieuwe avonturen te beleven zijn, voelt de gehele film andere dan de vorige delen.
The Fountain of Youth
In Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides gaat Jack Sparrow op zoek naar The Fountain of Youth om, dat lijkt me duidelijk, de eeuwige jeugd te kunnen bemachtigen. Gelukkig doet hij dat niet alleen, want hij wordt achtervolgd door nieuwe slechteriken en een oude bekende. De oude bekende waar ik het over heb is natuurlijk Captain Barbossa, die sinds de avonturen van de vorige film de kant heeft gekozen van het Britse rijk. Zijn motieven gaan verder dan het vinden van de fontein, maar zijn terugkeer is absoluut leuk te noemen. Persoonlijk vind ik hem de leukste personage van de films en ik kan hem dus moeilijk wegdenken.
Het ontbreken van Keira Knightley is minder vervelend. Sowieso was het liefdesverhaal tussen haar en Orlando Bloom één van de mindere gedeeltes van de originele trilogie en zij worden dan ook gemakkelijk vervangen door Penélope Cruz, die de gevaarlijke Angelica speelt en ook een historie deelt met Jack Sparrow. De dialogen tussen de twee zijn erg grappig en zeker hun kennismaking, die de vrouwelijkheid van Sparrow blootlegt, is erg sterk.
We kennen het natuurlijk al
Het is natuurlijk een vierde deel en het gevoel alles al een keer gezien te hebben is dan ook constant aanwezig. We weten inmiddels precies hoe achterbaks Jack Sparrow kan zijn en dat niets is wat het lijkt. Sowieso lijkt de zoektocht naar The Fountain of Youth verdacht veel op de zoektocht van het eerste deel, slechts afgewisseld door het verschil in belangen en partijen.
Waar wel een verschil in zit is de grootte van het gehele verhaal. Veel meer scènes worden kleiner gehouden, waarbij grote veldslagen niet meer zullen voorkomen. In de plaats daarvan krijgen we een scène met zeemeerminnen voorgeschoteld die op zijn minst zeer spannend te noemen is. Dit verschil is erg leuk, want er lijkt een grotere focus te zijn op de verschillende personages, in plaats van het algemene piratenleven dat we eerder hebben gezien.
Conclusie
Al met al is Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides vooral een nieuwe Pirates-film. Hij is beter dan het derde deel, maar een stuk minder dan het eerste deel was. Het is gewoon een lekkere popcormfilm voor de liefhebbers van de serie en natuurlijk is de grappige acteurkunst van Johnny Depp altijd een goede reden om weer een bezoekje te brengen aan de plaatselijke bioscoop.
