GN Achtergrond: L.A. Noire, een nieuw genre

Ga er maar aanstaan, een game maken die echt iets nieuws doet in de game-industrie. Dat is absoluut geen gemakkelijke taak en daarnaast behoorlijk risicovol. Zo werd Heavy Rain bijvoorbeeld gezien als een geweldig verhaal, maar velen (waaronder ik) verketterden de game vanwege het gebrek aan gameplay. L.A. Noire is het nieuwste project van Rockstar, in samenwerking met Team Bondi, en naast dat Wester zeer te spreken is over de game, denk ik dat er een nieuw genre geboren is.

Minder geweld, meer geweldig

We hebben er allemaal mee te maken. Ouders die ons erop attenderen dat games de reden zijn voor al het oorlog en geweld in de wereld. Er zijn alleen maar gewelddadige games op de markt en de jeugd wordt erdoor verziekt. Als GamersNET-bezoeker weet je gelukkig beter, maar het is absoluut wel waar dat vele games draaien om geweld. Niet voor niets zijn de vele shooters en games als GTA zeer populair. Het is fijn om virtueel een potje te schieten, auto’s te stelen en de crimineel uit te hangen, zoals dat in de GTA-serie gebeurt. Toch wijkt Rockstar af van deze formule in L.A. Noire, de succesformule wordt getransformeerd tot een detective-game, waarbij geweld slechts een laatste redmiddel is.

Dit zal voor veel mensen een heerlijke nieuwe weg zijn en voor anderen een vervelende nieuwe ontwikkeling. Zeker omdat L.A. Noire een Rockstar-game is, die ook qua uiterlijk zeer doet denken aan Red Dead Redemption en de laatste GTA. Mensen verwachten dan automatisch de bekende gameplay van missies waarbij het enige doel is om mensen af te maken. L.A. Noire draait voornamelijk om het onderzoeken van plaatsen delict en het ondervragen van verdachten. En dat dit een risicovolle richting is voor Rockstar is duidelijk gezien het feit dat deze gameplay-elementen saaier lijken dan tieten, schieten en helikopters.

Nieuwe spanningsbogen

Onderzoek op plaatsen delict brengt geduld met zich mee, dat alleen beloond wordt door het vinden van juiste aanwijzingen. Zo kan het voorkomen dat je een blikje oppakt en vervolgens een klein briefje op de onderkant vind met een adres erop, waarna je vrolijk naar dat nieuwe adres kunt rijden. Voor mij is dit fantastisch en dat is niet alleen te danken aan het prachtige Los Angeles van 1947, maar ook vanwege de spanningsboog die een rit naar een potentiële moordenaar met zich meebrengt. Als er uiteindelijk toch een gewapende confrontatie volgt (wat uiteraard ook in de game zit) is het des te spannender om die tot een goed einde te brengen.

Hetzelfde geldt voor de ondervragingen, die vanwege het gebruik van Motion Scan erg spannend zijn op een voor games zeer nieuwe manier. Lukt het je om de juiste antwoorden uit iemand te krijgen en spreek je op dat moment met een seriemoordenaar of een onschuldige getuige. Het zijn spanningsbogen die subtieler zijn dan een schietgevecht maar voor velen van ons misschien wel bevredigender dan de gemiddelde shooter. Daarnaast is het goed dat ook de game-industrie nu een game heeft, die een subtielere aanpak van in-game problemen gebruikt.

Trots!

Toch zullen er altijd mensen zijn die L.A. Noire aan de saaie kant vinden. Laat deze mensen maar gaan zou ik zeggen. Natuurlijk kan ik ze vertellen dat er ook heus wel auto-achtervolgingen en schietpartijen in de game zitten, maar dat is absoluut niet waar L.A. Noire om draait. Als je echt alleen maar van de keiharde gameplay van een GTA houdt, ga dan vooral GTA spelen en laat L.A. Noire lekker voor de mensen die wel eens iets anders willen proberen. En ik ben trots bij die mensen te horen, die durven te zeggen: “vet dat ik die zaak heb opgelost door de juiste vragen te stellen en de juiste bewijzen te vinden!”