Sprookjes, wie is er niet groot mee geworden? Voor het slapen gaan nog even een verhaaltje, nog snel de afloop van een sprookje. Verhalen die iedereen kent, waar in de wereld je ook bent. Verhalen die door hun simpelheid uitblinken en voor altijd in je achterhoofd blijven hangen. Zo kennen we natuurlijk allemaal het verhaal van Roodkapje…
Het kwaad
Iedereen weet hoe roodkapje haar grootmoeder vond in de buik van de wolf. “Oma, wat heeft u een grote tanden.” We kennen het verhaal hoe de wolf door Roodkapje, de grootmoeder en een jager in een put gegooid is terwijl zijn maag vol zat met zware stenen. Toch heeft het verhaal van Roodkapje iets magisch. Het verhaal is al vele keren verfilmd en steeds spreekt het jonge meisje met het rode kapje tot de verbeelding. Nu is het aan Catherine Hardwicke, regisseuse van de eerste Twilight-film, om het oude verhaal een nieuw leven in te blazen. Helaas werkt dit niet zoals ze misschien gehoopt had.
Red Riding Hood toont ons het verhaal van Valerie, gespeeld door Amanda Seyfried. Het dorpje waar ze woont wordt al vele jaren geteisterd door de grote boze wolf, een wolf die in deze verfilming is ingeruild door een echte weerwolf. Wanneer de wolf een slachtoffer maakt, trekken de mannen van het dorp eropuit om de wolf te vermoorden. Wanneer ze terugkomen met een wolvenhoofd op een spies (en een lijk van een dorpsbewoner in een kar), lijkt het tijd om te feesten; de wolf is dood. Helaas blijkt dit niet het geval. De wolvenkop is een wolvenkop en is dus niet terugveranderd naar een mensenhoofd. Het is aan weerwolfjager Father Solomon (Gary Oldman) het dorpje te bevrijden van het kwaad.
Moet dit nou?
Wat volgt is een film gevuld met seksuele spanningen tussen Valerie, de jongen waar ze aan uitgehuwelijkt wordt en de jongen van haar dromen. Een driehoeksverhouding die qua personages, reacties en acteerwerk bijna een exacte kopie lijkt van de Twilight-films. En dat gevoel blijft de hele film hangen. Red Riding Hood is de perfecte film voor de Twilight-fans die niet meer willen wachten op het vierde deel. Glazige blikken, alles over hebben voor de verboden liefde, zwijmelende teksten en dezelfde atmosfeer, het is aanwezig. De grote zoektocht naar de weerwolf en vooral naar het antwoord wie de weerwolf is, houdt de film lopende. Echter geeft de film zoveel hints, dat je na twintig minuten al weet wie deze weerwolf is. Dit terwijl je nog zo’n zeventig minuten naar de film moet kijken voordat de personages er zelf achter komen.
Red Riding Hood, Roodkapje. De link met Roodkapje is erg summier aanwezig. Als de film de titel Valerie had gedragen, was er niets aan de hand. Geforceerde hints richting het verhaal van de gebroeders Grimm horen niet in de film te zitten. De film neemt zich op dit soort momenten veel te serieus. Na enkele moorden vraagt Valerie ineens aan haar grootmoeder waarom haar oren, ogen en tanden zo groot zijn. De zaal vulde zich met zuchtende mensen en klappen tegen het hoofd. Moet dit nu echt? Nee, dit is geen Roodkapje-film, dit is een film die volledig los staat van het originele sprookje en af en toe, enorm geforceerd, enkele Roodkapje-grappen heeft. Erg jammer.
Helaas is dit niet de grootste ergernis tijdens het kijken van de film. Na een kwartier vroeg ik mijzelf af wanneer de acteurs op het scherm nu eens begonnen met acteren. Van Amanda Seyfried mogen we toch heel wat meer verwachten dan wat ze hier neer zet. Zelfs Gary Oldman, die in de Harry Potter-films en in zijn rol in Nolan’s Batman-films, de laatste jaren sterke personages neer heeft gezet, lijkt hier niet uit de verf te komen. Misschien heeft hij ook door dat de film niet veel om het lijf heeft? Hij speelt wel weer een klootzak-personage, maar dit valt in het niets vergeleken met rollen die hij neer wist te zetten in bijvoorbeeld Dracula, JFK en The Fifth Element.
Conclusie
Red Riding Hood is een film die zijn naam geen eer aan doet. Matig tot slecht acteerwerk, een verhaal dat amper raakvlakken heeft met het origineel en een fors Twilight-gehalte. Fans van die filmserie kunnen vol overtuiging richting de bioscopen gaan, anderen raad ik aan het stoffige Roodkapje-boek van zolder te halen om dat nog eens te lezen. Oma, wat heeft u een grote tanden…
