Je kindertijd. Naast het spelen in door katten ondergepiste zandbakken en zorgeloze vrije middagen zal je geest waarschijnlijk regelmatig terugdenken aan die blokjes van Deense makelij. Dat plastic speelgoed waarmee werkelijk de grootste fantasieën tot leven konden worden gebracht. En alhoewel je nu op latere leeftijd een schijn van stoere puber of het saaie volwassen-zijn behoort op te houden, wens je vaak nog dat die zorgeloze middagen terugkeerden en dat je je, terwijl het buiten pijpenstelen regende, uren en uren kon onderdompelen in dat fantasierijke speelgoed.
Voor lezers die zich in bovenstaande omschrijving kunnen vinden, mag er nu een snik van vreugde de ruimte doen weerklinken. LEGO heeft namelijk al sinds verscheidene jaren haar blokjes in digitale vorm verwerkt in games. Een kans dus om stiekempjes je kindertijd te doen herleven. En dat kan zeker met het recente LEGO Star Wars III: The Clone Wars. Waar in de voorgaande twee delen nog de avonturen uit de beroemde filmsaga werden nagespeeld, zal je in dit derde deel de gebeurtenissen uit de eerste twee seizoenen van de animatie-serie The Clone Wars beleven.
Luke, I’m your father
Bovenstaande klassieker zal je dan ook niet horen in deze game. Waarschijnlijk zal een groot gedeelte van de Nederlanders ook de verhaallijn van The Clone Wars niet kennen, door het feit dat de serie alleen via een aantal omwegen in ons kikkerlandje te bekijken is. De vele leuke referenties zullen dan ook door de meesten niet begrepen worden, en ook het verhaal zal wat lastiger te volgen zijn. Jammer, maar helaas niets aan te doen, of je zou eerst even de twee seizoenen moeten aanschaffen.
Maar als puntje bij paaltje komt, doet het er eigenlijk niet veel toe dat je niet alles oppikt als speler. LEGO-games staan bekend om hun luchtigheid, en dat is in The Clone Wars niet anders. Een lekker sausje van flauwe humor is dik over de levels heen gesmeerd en weet regelmatig een glimlach op het gezicht te toveren. Het platformen is daarnaast ook weer lekker simpel doch vermakelijk gehouden, evenals de puzzels die slechts enkele hersencellen aan het werk zitten. Echt een game om af en toe eens te pakken, eventjes te spelen, en weer weg te leggen. Of niet natuurlijk, want er is nog een manier om een LEGO-game te spelen.
Verwoede verzamelaars
En die manier vereist heel wat vrije uurtjes. Want een LEGO-game zou niet hetzelfde zijn wanneer er van alles en nog wat te verzamelen en vrij te spelen valt in de verscheidene levels. En dat is ook niet anders in The Clone Wars. In de ongelooflijk grote hoeveelheid van missies is er van alles en nog wat te verzamelen, wat uiteindelijk ook wel wat oplevert. De bekende gouden blokjes zijn wederom weer aanwezig en na alle 100 in je bezit te hebben, zal je ook in staat zijn om als speler de Dark Side te kiezen en daardoor de daarbij behorende personages en missies vrij te spelen, wat nog eens voor heel veel extra speeluurtjes zorgt.
Daarnaast kan je de vele verzamelde collectibles ook weer in je centrale hub op je gemakje bekijken. Deze hub is ditmaal een groot ruimteschip, waar je de weg soms letterlijk in kwijt kunt raken. Het geheel is een beetje onoverzichtelijk en als speler wordt je ook geen map of ‘route-beschrijving’ aangedragen om het vinden van bijvoorbeeld jouw verzamelde rode blokje eens te vergemakkelijken. De hub barst echter wel van de activiteit en vooral ook mogelijkheden, wat als een leuk pluspunt genoemd kan worden.
Met z’n tweeën
En ja, zoals in elke LEGO-game bevat The Clone Wars ook de optie om samen met een broertje, zusje, vriend of vriendin, man, vrouw en elk ander vriendschappelijk wezen gezellig op de bank de co-op modus te spelen. Vanwege het feit dat de camera continu hetzelfde perspectief toont, heeft de ontwikkelaar ditmaal besloten om naast de optie voor een ‘regulier’ split-screen, ook een dynamische weergave aan te bieden. Dit houdt in dat wanneer beide spelers zich in het zelfde venster bevinden, er één groot scherm weergegeven wordt, maar dat er zo gauw iemand net buiten beeld valt, een lijn het beeldscherm zal verdelen die diagonaal, horizontaal of verticaal mee gaat. Deze dynamische lijn is absoluut geen aanrader, want het levert na een paar minuten staren ongetwijfeld hoofdpijn op.
Conclusie
En ja, wat valt er dan nog verder te vertellen over een game die eigenlijk precies hetzelfde doet als zijn vele LEGO-voorgangers, maar desalniettemin toch plezierig vermaak blijft? De echte LEGO-sfeer, de flauwe humor en de ongelooflijk grote hoeveelheid aan content die de echte verzamelaar een lust voor het oog zal zijn, maken dat, ondanks wat kleine minpuntjes, we wederom te maken hebben met een game die altijd leuk blijft en die je bovendien in staat stelt om die kindertijd weer stiekempjes op te halen. Wat kan een mens nog meer verlangen?