Fight Night Champion

Mogen we trots zijn op onze evolutie van apen? Ja, ik denk dat menig homo sapiens daar wel mee in zou stemmen. Maar sommige dierlijke driften hebben wij ondanks ons verkregen verstand nog niet van ons afgeworpen. In de Romeinse arena’s moesten gladiatoren het plebs vermaken met spelen die vaak pas eindigden met de dood van de ander. In de middeleeuwen kenden we de vele riddertoernooien. En nu? Nu hebben we ook arena’s, ringen genoemd, waar boksers ons vermaken met het vergieten van bloed. Niet tot op de dood er op volgt, maar we vereisen wel dat de verliezer een hele hoop pijn overhoudt aan het potje geknok.

En daar ben je bij Fight Night Champion bij het goede adres. In dit vijfde deel van de Fight Night serie zal je je wederom als bokser moeten bewijzen met je vuisten in de vele ringen. En dat boksen een volwassen bedoening is, blijkt ook wel uit het feit dat de game een ware ‘mature’ rating kent, wat komt door de vele vloeken die in de game te horen zijn.

Drama

Want boksen is niet alleen een simpele beoefening van een sport, er zit ook nog een hele lading aan menselijk melodrama aan verbonden. Dat wordt wel duidelijk gemaakt in de nieuwe modus die Fight Night Champion te bieden heeft. In de Champion modus volg je in vijf uur tijd de middengewicht bokser Andre Bishop. Naast de vele bokspartijen binnen een tijdspanne van een kleine tien jaar van Bishop’s leven, zul je ook als speler meemaken hoe de wereld daaromheen functioneert. Hoe de vuile machtspelletjes een veelbelovende bokser kapot maken en uiteindelijk zelfs in de gevangenis doen belanden.

En dat is een kant van het boksen die we nog niet eerder in games terug hebben gezien. En alle clichés die ons in verscheidene films hebben bereikt mogen dan vertegenwoordigd zijn in deze Champion modus, desalniettemin geeft die toch een extra betekenis aan de voorheen vaak zo doelloze gevechten. Het vechten tegen een neo-nazi in de gevangenis, de strijd om de gouden medaille van het wereldkampioenschap amateur boksen en de reboot van je carrière, het maakt plotseling allemaal sense. Het creëert voor Fight Night zo’n grote positieve impact dat we wel vrijwel zeker kunnen zijn dat deze modus in een volgend deel opnieuw aanwezig zal zijn.

Button bashing… vaarwel!

Maar dat is niet het enige punt waar de Fight Night-serie met stappen vooruit is gegaan in dit nieuwe deel. De gameplay is namelijk ook behoorlijk op de spreekwoordelijke schop gegaan. Waar spelers in vrijwel elke vechtgame genoodzaakt zijn om voor het uitvoeren van mooie en genadeloze bewegingen de knoppen op de controller herhaaldelijk te bewerken met het rammen van de vingers, kan in Fight Night Champion elk beweging worden uitgevoerd door een simpele tik tegen de rechter analoge stick. Elke beweging ja. Van uppercuts tot strategische counter jabs, alles is mogelijk door slechts één tik in de goede richting.

Naast het feit dat het succesvol uitvoeren van stoten stukken makkelijker is gemaakt met deze verbetering op gameplay-technisch vlak, zijn de gevechten daarnaast ook vaak voorzien van zinderende spanning. Gevechten zijn namelijk niet langer voorspelbare potjes die wachten op het tanende uithoudingsvermogen van de verliezer. Nee, gevechten kunnen van het ene op het andere moment plotseling beslist worden door zogenaamde flash knock-outs, waar dus na één perfect gemikte stoot plotseling de opponent wezenloos op de grond zal liggen.

De computergestuurde tegenstanders zullen aan deze factor van onvoorspelbaarheid vaak ook bijdragen. Tegenstanders in de ring die weten dat ze een grote voorsprong in punten hebben ten opzichte van jou, zullen minder strijdlustig zijn en eerder de aanval afwachten of zelfs ontlopen. De ‘vijand’ zal daarnaast ook vaak aan de hand van zijn vaardigheden anticiperen op jouw kwaliteiten. Snelle boksers spelen graag eerst een spelletje met jou, terwijl trage en krachtige boksers eerder lomp in de aanval zullen gaan. Des te meer jammer is het daardoor dat sommige gevechten echter zo hersenloos overkomen, dat je je afvraagt waar die kunstmatige intelligentie in vredesnaam is gebleven.

Waarom?

En ondanks de vele verbeteringen van Fight Night Champion, volhardt de serie wederom in een aantal fouten. Allereerst de Legacy modus, de standaard carrière modus, waarin je je eigen vechter creëert en naar de top leidt. Vragen zullen vast en zeker bij elke speler worden opgeroepen, waarom toch in godsnaam deze modus toch nog op deze wijze erin is gebleven. Om in de Champion modus met een ware kampioen te vechten, maar vervolgens als nietige bokser aan saaie en sloom verlopende gevechten deel te nemen in Legacy. De vele trainingen die je daarnaast zal moeten volgen tijdens het verloop van je carrière, zijn regelmatig te lastig en vormen een eigen hel in het succesvol completeren ervan.

Zonde is het ook het feit te noemen dat het geluid van de inslagen van de stoten van boksers vaak nog van een comic sausje zijn voorzien. De ‘bams’ zijn bijna niet uit de lucht te slaan. Zonde, want ze doen het grafische geweld daardoor geen eer aan. Grafisch presteert Fight Night Champion namelijk fantastisch. De spetters donkerrood bloed op de vloer, de kapot geslagen ogen en gebroken neuzen, het ziet er allemaal zo ontzettend realistisch en mooi uit. En dat grafische geweld draagt in geruime mate bij aan die échte bokservaring die in Fight Night Champion rijkelijk aanwezig is.

Conclusie

Vechtgames zijn weer in en met Fight Night Champion haal je één van de betere games uit dat genre in huis. Een vermakelijke verhaallijn geeft gevechten een daadwerkelijk doel en niet langer hoef je lastige combo’s uit je hoofd te kennen en te button bashen op je controllers door de verbetering op het gameplay-technisch gebied. En het grafische geweld siert die meesterlijke bokservaring alleen nog maar meer, die enkel wordt bevlekt met de dodelijk saaie Legacy modus en de aan verbetering onderhevige in-game geluiden. Wij, homines sapientes, willen weer bloed zien!