Ruim een decennium geleden kwam SEGA met een destijds splinternieuwe console: de Dreamcast. De Dreamcast was de opvolger van SEGA Saturn, een spelcomputer die het opnam tegen zowel Nintendo als Sony. De Saturn viel echter alleen in Japan in de smaak. SEGA’s Dreamcast was er dus op uit om ook in de VS en Europa territorium te veroveren ten opzichte van de PlayStation en Nintendo 64. Die missie werd echter flink dwarsgezeten door de komst van de PlayStation 2 in het jaar 2000. De Dreamcast kon simpelweg niet op tegen Sony’s hitconsole en dat betekende een klein jaar later al het einde van de Dreamcast…
De Dreamcast was een console die nooit echt goed in de spotlights heeft kunnen staan. Maar wat wij gamers nog wel eens schijnen te vergeten, is dat er toch een goed aantal gave games is verschenen op dat grijze, geflopte bakje. Sommige van die oude games zijn gereïncarneerd in digitale vorm op media zoals de Xbox LIVE Marketplace of het PlayStation Network. Een viertal van deze Dreamcast-games wordt nu ook nog eens opnieuw uitgebracht op één disc voor de Xbox 360 en PC: de Dreamcast Collection. Hoog tijd dus om ons te gaan vermaken met klassiekers als SEGA Bass Fishing, Space Channel 5 Part 2, Crazy Taxi en Sonic Adventure!
SEGA Bass Fishing
Niets is zo rustgevend als een dagje vissen, en waar doen we dat nou beter dan opgesloten op je kamer, achter je geliefde console? Juist, gewoon aan het water. Voor diegene die zich niet binnen het bereik van een grote plas water bevinden of gewoon het geld voor een dure visuitrusting niet hebben is er SEGA Bass Fishing, de virtuele visserservaring. Mocht je nog nooit van SEGA Bass Fishing gehoord hebben: het draait om vissen, niks meer en niks minder. Je kiest je aas en gooit de lijn uit, vervolgens stevig hopen dat die joekel van een vis gaat happen zodat je hem al zwoegend binnen kan halen.
Is dat niet saai? Dat zou je misschien denken, maar afgezien van de prehistorische graphics van de game is het hele vissen lang zo slecht nog niet. Sterker nog, het is en blijft na tien jaar nog steeds spannend om te knokken met die visjes. Voor de echte liefhebbers is er zelfs de mogelijkheid om te kiezen tussen tijden, plekken en weer om in te vissen. In wezen maakt het niet enorm veel uit, maar het zorgt voor de nodige variatie.
Wat me echter niet helemaal zinde aan SEGA Bass Fishing is de tutorial, of eerder, het gebrek daar aan. Als je nog geheel onbekend bent met SEGA Bass Fishing, dan is de kans klein dat je weet waar je mee bezig bent. Je zult alles echt zelf uit moeten vinden en dan komt het wel eens voor dat je jezelf voor de kop slaat en je afvraagt waar je mee bezig bent. “Welk aas heb ik nodig voor welke omstandigheden?”, “Waar zwemt de betere vis?” en “Waarom vang ik steeds van die verdomd kleine visjes? Ik zag daar net een fucking joekel van een vis langskomen!” zijn uitspraken die ook ik mezelf een paar keer geïrriteerd heb horen zeggen. Een klein introlevel of wat meer uitleg had dit soort taferelen kunnen voorkomen.
Sonic Adventure
SEGA’s blauwe egel Sonic is en blijft het boegbeeld voor zowel het bedrijf als de wijlen Dreamcast. Sonic Adventure was één van de launchgames voor de console en was tevens een van de eerste Sonic-games die volledig driedimensionaal was. De game werd eerder al opnieuw uitgebracht voor GameCube en PC, maar deed in digitale vorm ook de Xbox 360 en PlayStation 3 aan. Nu de game ook in de Dreamcast Collection is beland, kunnen we er nog een keer mee aan de gang.
Sonic Adventure was een rare eend in de bijt voor de franchise van Sonic games. Niet alleen was het de eerste game waarin men in echte 3D-levels speelde, de game kende ook levels waarin amper tot niet geracet werd. In Sonic Adventure zitten namelijk de zogenaamde Action stages en de compleet verschillende Adventure Field stages. In de Action stages wordt er gevochten of geracet en in de Adventure Field stages moet er gezocht worden naar bepaalde voorwerpen of moeten er kleine puzzeltjes worden opgelost. Klinkt leuk, maar past in mijn ogen gewoonweg niet bij Sonic. Door deze free-roaming levels raakt het tempo verloren en dat is een doodzonde voor een Sonic Game. Zelfs de laadtijden van de levels zijn tergend lang als je nagaat dat je een tien jaar oude game speelt op een vrij nieuwe Xbox 360. Hoort Sonic niet snel te zijn?
De Action stages waarin geracet wordt zijn wel weer erg gaaf om te zien: de levels zijn divers, innovatief en hier en daar echt pittig. Diegene die Sonic Adventure destijds op een Dreamcast hebben gespeeld, zullen zonder twijfel weer nostalgische gevoelens krijgen bij het zien van deze pareltjes. Het is een ode aan Sonic’s roots.
Crazy Taxi
Het stond in de arcadehallen, het zat in mijn GameCube en het staat nu ook op mijn Xbox 360: Crazy Taxi, ongetwijfeld een van de meest idiote spellen die ik ooit gespeeld heb. Met slechts een gelimiteerde tijd moet je zo veel mogelijk geld verdienen door klanten zo snel mogelijk naar hun bestemming toe te brengen. En met ‘snel’ wordt niet bedoelt dat je vlug opschakelt of een beetje gas bijgeeft, met ‘snel’ wordt bedoeld dat je als taxichauffeur zo veel mogelijk tussen auto’s door suist, gigantische sprongen over gebouwen maakt en alle kansen moet grijpen om zoveel mogelijk van de rijbaan weg te blijven. Dacht je dat die oma het waardeerde als je rustig zou rijden? Ben je gek man? Ze schreeuwt de longen uit haar lijf en geeft gerust extra fooi als je keihard door de bocht drift.
De formule van Crazy Taxi blijft, ook op de Xbox 360 en PC, gewoon vermakelijk. Zowel de klassieke arcade modus als de rare opdrachten uit de Crazy Box zijn leuk om te doen en doen je wellicht weer denken aan die mooie dagen in de arcadehal.
Space Channel 5 Part 2
Van Space Channel 5 had ik tot voor kort nog nooit gehoord. Maar ik lieg niet als ik zeg dat ik nog nooit zo verbaasd en toch met zo veel plezier een game gespeeld. Wat was dit? Wat deed het me? Ik was flabbergasted, zoals ze dat tegenwoordig zeggen. Waarom?
In Space Channel 5 Part 2 speel je Ulala, een knappe jongedame die verslaggeefster is van (je raadt het) Space Channel 5. Ze heeft haar eigen nieuwsreportage genaamd Ulala’s Swinging Report Show, waarin ze, al dansend en swingend, rechtstreeks het gevaar in duikt en verslag geeft van wat er allemaal aan de hand is. In de game blijkt het zo te zijn dat onschuldige ruimtevaarders gedwongen worden mee te dansen met de bad guys, de zogenaamde Rythm Rogues (inclusief foute pakjes!). Het is aan Ulala om ze te confronteren in dance battles om zo de gehypnotiseerde mensen te bevrijden.
Misschien snap je mijn verbazing nu…
Space Channel 5 is in wezen een soort funky versie van het spelletje ‘Simon Says’: de tegenpartij geeft je een paar opdrachten achter elkaar die jij vervolgens moet onthouden en zelf na moet doen. In dit SEGA-spelletje is het echter ook nog eens de bedoeling dat je dat op het ritme doet, en juist dat kan nog wel eens flink lastig zijn. De game straft je genadeloos als je de opdrachten niet goed uitvoert: de muziek wordt steeds valser, de eens zo zelfverzekerde Ulala gaat stukken minder charmant dansen en voor je het weet mag je het level nog een keer proberen. Nog nooit heb ik zo gefrustreerd zoveel lol gehad.
Space Channel 5 Part 2 is, voor mij, ongetwijfeld het leukste aan de Dreamcast Collection, maar het roept wel één vraag bij mij op: Waarom is dit geen Kinect game? De muziek is goed, het verhaal is ronduit belachelijk en de gameplay zou hand in hand gaan de Kinect-camera. Mark my words, SEGA: ‘Space Channel 5 Kinect’ zou een toppertje zijn!
Conclusie
De Dreamcast Collection bundelt een stel sterke games van de aloude Dreamcast op één schijfje en dat geeft een leuk resultaat: een groot pak prehistorisch vermaak. De games zijn dan weliswaar jaren oud, maar de gameplay van vrijwel alle vier de games blijft vermakelijk. Het enige nadeel blijft dat voor sommige games toch echt een stuk ervaring met het origineel is vereist. Hierdoor zijn de games een stuk minder toegankelijk voor gamers die totaal onbekend zijn met de Dreamcast en diens games. Ook de haast prehistorische graphics van de vier games maken ze iets minder verleidelijk om te spelen in vergelijking met het grafische geweld van hedendaagse games.
Neem je het niet zo nauw met de graphics, mocht je wel even zin hebben in deze nostalgische trip of wil je, net als ik, geïntegreerd worden door Ulala’s dansmoves in Space Channel 5 Part 2, dan is de Dreamcast Collection een prima koopje.