Twee jaar na de succesvolle release van Killzone 2 is het tijd voor deeltje drie. De mensen bij Guerrilla Games hebben hard gewerkt om de PlayStation 3 te voorzien van een gepaste exclusive en ik kan alvast verklappen: dat is zeker gelukt.
Nog niet zo lang geleden zorgde een van mijn columns voor nogal wat commotie, aangezien ik daarin weinig lovend was over de singleplayer van Killzone 2. Uiteraard was het verhaal behoorlijk overdreven, daar is het immers een column voor, maar de singleplayer kende zeker zo zijn mankementen. Toch gaf ik de game veel eerder al een 9, een cijfer waar ik nog altijd volledig achter sta. De reden? Een heerlijke multiplayer. Nu is er zowel goed als minder goed nieuws in de vorm van Killzone 3, want de game gaat eigenlijk op precies dezelfde voet verder als zijn voorganger…
Been there, done that
En Killzone 3 gaat ook letterlijk verder waar deel 2 stopte, dus pas op voor spoilers als je het tweede deel nog niet gespeeld hebt. Aan het einde van Killzone 2 doodt je makker Rico de grote leider van de Helghast, Visari. In plaats van dat er vrede ontstaat na de dood van deze dictator, staan er juist twee nieuwe, kwade figuren op: Admiraal Orlock en Jorhan Stahl. Ze willen niet alleen in de voetstappen van Visari treden, maar tevens jacht maken op de moordenaars van hun voormalige leider. Wat volgt is een actievol avontuur van Sev en Rico, waarbij ze alles uit de kast moeten trekken om te overleven en de strijd tegen de Helghast alsnog tot een goed einde te brengen.
De basis van het verhaal is wederom best interessant, maar de uitwerking is jammer genoeg opnieuw niet heel erg sterk. Personages spreken nauwelijks tot de verbeelding, de dialogen zijn behoorlijk cliché, er is nauwelijks sprake van enige verrassing en ook qua bezigheden is er niet heel veel bijzonders onder de zon. Steeds weer rennnen naar nieuwe shootouts, waarbij je vooral vanuit cover moet schieten, de weg vrijmaken vanuit een mech suit, het afrekenen met sluipschutters… het heeft allemaal een behoorlijk hoog been there, done that gehalte. Gelukkig zijn er nog wel wat leuke en intense momenten te beleven, en ook is duidelijk te merken dat Guerrilla Games nadrukkelijk meer variatie in de singleplayer heeft gestopt, waardoor de uurtjes die je nodig hebt om het verhaal uit te spelen zeker geen hele grote kwelling zijn.
Mainstream
Dit wordt overigens ondersteund door wat aanpassingen aan de gameplay die Guerrilla heeft doorgevoerd. Het speelt allemaal net wat soepeler en vlotter, zonder dat je het gevoel hebt dat je met een echte arcadeshooter bezig bent. Killzone 2 was qua besturing nogal log en dat heeft men op subtiele wijze wat aangepast. Je kunt nu ook een extra heavy wapen bij je dragen, waardoor je nog beter ten strijde kunt trekken. Een erg prettige aanpassing, nu je niet meer hoeft te kiezen of je met een assault rifle of rocket launcher op pad gaat. En mocht je niet kunnen kiezen welk wapen je wilt gebruiken, denk dan gerust eens na over het afmaken van een tegenstander met een melee-aanval, want die finishing moves zijn wel heerlijk bruut en bloederig deze keer.
Het is alleen wel jammer dat de game wat makkelijker lijkt te zijn dan het tweede deel. Er zijn bijzonder veel ammo-kratten om je munitie aan te vullen en je kunt nu ook revived worden als je zelf tegen de grond gaat. Dit maakt de totale ervaring wel vlotter, dus enerzijds is het een logische keuze, maar het neemt ook een stukje uitdaging weg. Een goede reden dus om meteen op een stevige moeilijkheidsgraad te beginnen, want we moeten er toch niet aan denken dat Killzone 3 meer toegankelijk is gemaakt voor de mainstream?
De link richting mainstream wordt overigens wat versterkt door de toevoeging van ondersteuning voor de PlayStation Move. Goed nieuws: het werkt heel behoorlijk om de game met behulp van de Move te spelen. Het is alleen de grote vraag of je een dergelijke hardcore shooter graag met zwiepende bewegingen speelt, of toch liever wat sneller en nauwkeuriger te werk gaat met je vertrouwde controller. Wat mij betreft een hele makkelijke keuze…
De echte reden
Zoals gezegd gaat Killzone 3 op een bekende voet verder en dat houdt ook in dat de game voorzien is van een geweldige multiplayer. Dit is gewoon de echte reden om een game als Killzone 3 te kopen. Voor de fans van coöp is er goed nieuws, tot op zekere hoogte, want de campaign is lokaal als offline coöp te spelen met iemand anders. Het is echt een gemis dat deze functie niet online beschikbaar is.
De grote meerwaarde op de lange termijn zijn echter de competitieve spelmodi. Guerrilla Warfare biedt het bekende Team Deathmatch vermaak, terwijl ook de bekende Warzone spelmodus terug is, waarin de teams afwisselend diverse missies moeten uitvoeren. Een nieuw gezicht is Operations, dat wel wat doet denken aan bekende spelmodi uit bijvoorbeeld Battlefield: Bad Company. In Operations heb je een aanvallend en een verdedigend team, waarbij de best presterende spelers zichzelf terug kunnen zien in tussenfilmpjes. Een mooie stimulans om extra goed je best te doen, al is het jammer dat deze spelmodus vooralsnog maar op 3 maps speelbaar is.
Als we ten slotte nog kijken naar ‘kleine’ tweaks, dan valt vooral de nieuwe manier van progressie in de multiplayer op. Het is heel persoonlijk of je het fijn vindt dat alle classes direct toegankelijk zijn, maar wat mij betreft is dit een prima keus. Daarnaast is eigenlijk elke class wel interessant om te spelen, of je nou als Engineer een turret hackt of een ammo-krat herstelt, of dat je liever als Infiltrator iemand snel en stiekem besluipt met een bloederige messteek als gevolg. De balans lijkt in elk geval in orde te zijn en dat gaat ongetwijfeld zorgen voor drukke lobby’s voor een hele lange tijd.
Conclusie
Killzone 3 doet alles wat je op voorhand zou mogen verwachten van een vervolg. De singleplayer heeft nog steeds zo zijn gebreken, maar dankzij wat meer variatie en de vlottere gameplay is het nog steeds vermakelijk om te strijden tegen de Helghast. Het is alleen jammer dat de game door bepaalde aanpassingen juist wat meer mainstream lijkt te zijn, al heeft het vaak als voordeel dat de totale ervaring wat vlotter is. De echte reden om deze game in huis te halen is natuurlijk de multiplayer. Alles lijkt goed in balans, er is een aangepast levelsysteem en de nieuwe spelmodus Operations zorgt ook voor veel vermaak.
Zeg je Killzone, dan zeg je bijna direct “geweldige graphics”. Verrassend genoeg is dat nog niet eens aan bod gekomen, terwijl de game er schitterend uitziet. De Uncharted-games van ontwikkelaar Naughty Dog spreken mij visueel wat meer aan, maar ook Guerrilla Games weet de grafische lat heel hoog te leggen. En voor de enkeling die net als mede-hoofdredacteur Peter een 3D-tv thuis heeft staan, kan je ook nog van alles in bijzonder 3D genieten. Vorig jaar heb ik op de E3 zelf al kunnen ervaren dat dat er gewoon heel tof uitziet en ik weet zeker dat Peter ook nog wel eens zijn ervaringen met dit 3D-wonder met jullie zal delen. Tot die tijd vermaken we ons zeker in de online lobby’s.