Red Faction: Armageddon

Red Faction: Guerrilla was één van mijn favoriet games van 2009. De game was verre van perfect, maar deed iets met mij wat weinig andere games kunnen, de totale destructie in mij losmaken! De vernietigbare gebouwen en de open planeet Mars gaven mij stof om urenlang dood en vernietiging te zaaien. Red Faction: Armageddon is het logische gevolg en tijdens mijn eerste speelsessie met de game ben ik erachter gekomen waarom dit deel beter gaat worden.

Grote verandering

In Red Faction: Armageddon ga je in de huid kruipen van Darius Mason, een kleinkind van de hoofdrolspeler uit Red Faction: Armageddon en dus ook qua uiterlijk herkenbaar. Over het verhaal is nog niet heel veel bekend, maar duidelijk is dat Darius iets heeft gedaan om de Aliens los te laten op de mensheid, waardoor alle mensen gedwongen waren om zich schuil te houden onder de grond van Mars. Hommeles dus, want zowel de Aliens als de mensheid heeft een appeltje met je te schillen en het is aan jou om orde op zaken te stellen.

Het verhaal is, in tegenstelling tot bij de voorganger, zeer belangrijk gemaakt en dat brengt een gigantische gameplay-verandering met zich mee. Red Faction: Armageddon is namelijk geen sandbox-game meer! Het nadeel hiervan is natuurlijk dat je niet meer de vrijheid heb om de wereld naar eigen inzicht te verkennen, maar het brengt ook een voordeel met zich mee. Omdat de engine van Red Faction: Guerrilla eigenlijk niet krachtig genoeg was, was die wereld kaal en leeg. Dat is niet meer het geval, want door deze, meer lineaire aanpak, is het voor ontwikkelaar Volition mogelijk geworden om de levels vol te proppen met vernietigbare content, een goed verhaal en übervette wapens.

Vernietigen en Repareren

Dankzij deze grote verandering bevat de wereld niet alleen meer vernietigbare content, ook de sfeer is aanzienlijk verbeterd. Niet langer kijk je aan tegen kale muren, maar kom je verschillende mijnkoloniën tegen, die via waarschuwingsborden indringers weren en via storende radioboodschappen communiceren. Dit is allemaal zeer sfeervol en dat komt ook de story-telling ten goede.

Een andere belangrijke verandering ten opzichte van het vorige deel is de toevoeging van reparatie. Alles wat te vernietigen is, is weer te repareren met een apparaat aan je pols. Dit brengt nieuwe gameplaymogelijkheden met zich mee, want je kunt je voorstellen dat een vernietigd stukje cover of een kapotte brug fijn zijn om weer terug te zien. Dit gebeurt grafisch op de manier zoals de Nano-rifle vernietigt, namelijk door het bij elkaar voegen van cellen en dat ziet er, zowel vernietigend als reparerend, lekker uit.

Wat een wapens!

Andere wapens, zoals de Magnet-gun, zijn ook heerlijk om te gebruiken. Schiet de eerste keer op een gebouw en de tweede keer op een tegenstander en een stuk van het gebouw zal tegen de vijand aanschieten. Dit werkt met alle mogelijk combinaties en maakt het nog fijner om gebouwen te vernietigen. De Singularity-gun is zeer explosief en vertraagt de tijd tijdens zijn explosieve uitwerking. De Plasma-beam fungeert als een zaag, waarmee je als een laser een toren om kunt zagen, zodat deze naar beneden klettert.

Grafisch maakt de game absoluut een stap voorwaarts en dat is vooral te merken aan de animaties. Headshots komen hard aan en de impact van kogels lijken hierdoor relevanter en dus lekkerder. Daarnaast zijn vooral de rook en vuureffecten heerlijk om te zien, wat het gebruik van explosieve wapens nog leuker maakt. Als laatste wil ik ook de audio noemen, die fantastisch is.

Voorlopige conclusie

Is er dan geen vuurtje aan de lucht? Natuurlijk wel! Ik hoop namelijk van harte dat ik de Sandbox-elementen uit het vorige deel niet ga missen en dat men de game niet te lineair maakt. Hoe saai Guerrilla namelijk ook was op sommige momenten, ik houd wel van verkennen en het spelen van submissies die buiten het verhaal vallen. Verder zijn mijn zorgen niet al te groot, want tot nu toe is alles beter t.o.v. Guerrilla. Van de wapens tot de animaties, van de story-telling tot de sfeer, alles is tot nu toe dik in orde en dan heb ik het niet eens over de mechanische pakken gehad, want ook deze zullen terugkeren in Red Faction: Armageddon. En dat komt wederom de destructie ten goede. Hell Yeah!