Crysis was de game die ik in 2009 voor het eerst speelde. In 2009 zeg je? De game is toch al uit 2007? Klopt, maar pas in 2009 was er voor mij pas een betaalbare computer te vinden die het spel ook daadwerkelijk goed kon draaien. Crysis was namelijk zwaar, heel zwaar, en dat heeft vele mensen ervan weerhouden om de game bij diens release te spelen. Toch is het eerste deel nog steeds een pareltje om naar te kijken en de gameplay is mede vanwege het Nano-suit nog altijd zeer vermakelijk. Crysis 2 komt naast de PC ook naar de consoles en in München mocht ik de Xbox 360-versie van het spel proberen.
Meer tactiek en gemak
De grafische klap was niet zo groot als ten tijden van het eerste deel, toen ik aanschoof in een klein kamertje in House Prisco, hartje München. Crysis 2 ziet er grafisch goed uit, maar omdat de huidige consoles al wat jaartjes meegaan, springt hij niet ver boven andere games van nu uit. Desalniettemin is de game ontzettend mooi en in de diepe metrogang waar ik begon was het dan ook goed toeven. Een onderdrukkend gevoel, eng soms zelfs, maakte mij meester toen ik begon met het testen van mijn nieuwe Nano-suit.
Het Nano-suit is namelijk terug en dus kunnen we, net als in het eerste deel, kiezen uit verschillende ‘superkrachten’ als extra springkracht, armor, snelheid of onzichtbaarheid. Gelukkig is het een stuk makkelijker om deze krachten te selecteren, want in Crysis diende de game nog gepauzeerd te worden als je wilde switchen tussen meer dan twee van de krachten. Hoewel dit pauzeren voor de meeste PC-gamers geen echte ramp was (wat houden ze toch van hun menuutjes), is het voor console-gamers vooral het gemak dat telt. En gemakkelijk is het.
Prachtig
Alle krachten zijn namelijk op te roepen door het langer indrukken van een knop. De springkracht is dus simpelweg op te roepen door de A-knop lang in te houden en het gevolg is dat een groot deel van je krachtmeter wegslinkt, om vervolgens weer langzaam bij te vullen. Onzichtbaarheid is simpelweg te verkrijgen via de D-pad, maar ook andere functies, zoals bijvoorbeeld je night vision goggles, slurpen aan je krachtmeter. Op deze manier is alles goed gebalanceerd en zal je strategische keuzes moeten maken om verder te komen in het spel. Kies je voor onzichtbaarheid, dan heb je wellicht niet genoeg kracht meer om goed te kunnen zien in het donker. Het kost beiden immers energie.
Wapens klinken heerlijk en de schietactie is snel en bevredigend. Natuurlijk hebben de aangename graphics hier mee te maken en zeker ook de heat vision is een lust voor het oog. De rode, warme lichamen van je alien-tegenstanders lijken echt uit een spannende film te komen en CSI is er niks bij. Daarbij wil ik overigens ook vermelden dat het vuur in Crysis 2 geweldig oogt. Een explosie maakte op mij, mede dankzij de donkere achtergrond van de metrogang, een geweldige indruk.
Voorlopige conclusie
Mijn eerste kennismaking met Crysis 2 was een korte, maar gelukkig heb ik de belangrijkste zaken wel kunnen ervaren. Crysis 2 belooft bijzonder mooi en sfeervol te worden, het Nano-suit is toegankelijker, wat tactische keuzes fijner en belangrijker maakt, en de actie staat als een huis. Persoonlijk ben ik heel erg benieuwd naar het verhaal en de stedelijke omgevingen boven de grond, maar daar gaan we snel genoeg achter komen richting de release op 24 maart aanstaande.