Het verhaal van Gulliver’s Travels is al regelmatig herhaald, zowel als boek, film en tv-serie. Nu is er een nieuwe poging om de bijzondere avonturen van schrijver-in-wording Gulliver aan de man te brengen, in de vorm van een komedie met Jack Black. Levert dit een hilarische film op, of is dit een mislukte poging?
Kleine mensen en een reus
Lemuel Gulliver (Jack Black) werkt al jaren op de postafdeling van een grote uitgeverij. Om indruk te maken op de reisjournaliste Darcy, neemt Gulliver een opdracht aan om de mysterieuze Bermuda-driehoek te onderzoeken. Tijdens de reis komt zijn bootje echter in een vreemde storm terecht en zijn schip vergaat. Als Gulliver weer wakker wordt, merkt hij dat hij op het eiland Liliput is aangespoeld. Een eiland waar alleen maar hele kleine mensen wonen. Als reus kan Gulliver eindelijk echt eens ‘iemand’ zijn, maar al snel blijkt dat al deze roem een keerzijde heeft…
Voorspellen
En zo zit je al snel in het bekende verhaal van Gulliver’s Travels (Gullivers reizen) en met een hoofdpersoon als Jack Black laat de inhoud zich eigenlijk wel raden. Het feit dat hij als reus ineens in een wereld vol kleine mensen zit, is al genoeg voer voor heel veel grappen. De een wat geslaagder dan de ander overigens, want hoewel sommige opmerkingen en momenten uit de film de plank volledig mis slaan en echt bedroevend slecht zijn, weet de film je zo nu en dan zeker aan het lachen te maken.
Daar komt nog eens bij dat een behoorlijke bijrol is weggelegd voor Jason Segel, die velen wellicht beter kennen als Marshall uit de serie How I Met Your Mother. Waar Segel in de tv-serie nog grappig uit de hoek kan komen, komt hij als acteur in een volwaardige film duidelijk tekort. Gelukkig voor hem speelt hij in Gulliver’s Travels eveneens een vrij sukkelige kerel, maar echt grappig of interessant is zijn aanwezigheid jammer genoeg nooit.
Laat je niet teveel afschrikken door de minpunten, want er zit best wel een kern van vermaak in de krappe anderhalf uur die de film duurt. Je moet er van houden, de soms wel erg platte en makkelijke grappen en de tenenkrommende scènes die tien jaar geleden in flauwe komedies ook al niet leuk meer waren. En dan heb ik het nog niet eens gehad over een onvermijdelijk stukje musical of de ‘moraal’ die je al vooraf kunt voorspellen. Kan je daar mee leven, dan heeft Gulliver’s Travels nog wel wat licht vermaak te bieden. Tussen alle huidige toppers in de bioscoop lijkt dit echter vooral een film te zijn die je een keer thuis zult kijken.
Conclusie
Gulliver’s Travels is een duidelijk een geval van ‘hate it, or love it’. De film zit vol met flauwe, uitgekauwde humor en de makers hebben ook nog eens de meest voorspelbare en tenenkrommende clichés uit de kast getrokken. Heb je hier niet zo’n problemen mee, dan valt er nog best wel wat vermaak uit de film te halen. Jack Black is bij vlagen ouderwets grappig, Chris O’Dowd straalt als over-ambitieuze Generaal Edward ook veel uit en het verhaal is gewoon lekker vlot en gelukkig ook vlot weer voorbij.
In boekvorm heeft Gulliver nog diverse andere avonturen beleefd, maar ik vraag me af of er voor Jack Black nog meer in zal zitten. Het balanceert in de film steeds tussen goed en slecht, waardoor ook het eindcijfer op het randje is. De een kan er makkelijk anderhalf punt bij optellen en heeft een prima avond met Gulliver’s Travels, terwijl de ander er zeker anderhalf punt zullen afhalen en zich afvraagt waarom mensen dit überhaupt leuk vinden.
