TRON: Evolution

Films zijn vaak verwerkt en uitgepoept tot licentiegames en de ervaring leert ons dat deze games meestal de overbrenging van het witte doek naar het scherm niet vlekkeloos weten te doen. Weet TRON: Evolution het universum van de sci-fi films van TRON levend te maken binnen een game, of kunnen we de game beter als wc-papier gebruiken? Op het laatste gedeelte vraag kan alvast antwoord gegeven worden: Gebruik games niet als wc-papier, want die dunne scherpe discs kunnen een hele lading aan pijn veroorzaken binnen die speciale, belangrijke opening van het lichaam.

De wat oudere generatie onder ons kan zich wellicht nog de in de jaren ’80 verschenen film TRON herinneren. Het tijdperk waarin computers en games nog een vrij onbeduidende rol in ons dagelijks leven namen, werd toen een blik naar de toekomst geworpen waarin computers onwaarschijnlijke krachten hadden. Een virtueel universum wordt plotseling realiteit en dankzij de heroïsche krachten van een veiligheidsprogramma weet een ontvoerde hacker te ontsnappen uit de nachtmerrie van zijn leven. Meer dan 25 jaar geleden was de film met z’n virtuele universum vrij uniek, en vanaf volgende week zal dit universum opnieuw op het doek worden getoond met de film TRON: Legacy. Naar aanleiding daarvan werd besloten om ook een TRON-game uit te brengen die los stond van de verhaallijn van Legacy, maar wel op enkele punten naar haar verwijst.

Een machtwellustige systeembeheerder

Het resultaat is een actie-gerichte RPG in de derde persoon die daarnaast ook race-elementen bevat. In TRON: Evolution wordt het TRON-universum ernstig bedreigd door de drang naar macht van systeembeheerder Chloe. In een poging om de macht te grijpen vermoordt hij de titelheld Tron en zit hacker Flynn in de spreekwoordelijke shit. Aan jou de taak om als Monitor, een veiligheidsprogramma, de kosmische krachten van de Tron-wereld weer in balans te brengen en de levens van de bedreigde ISO-soort te redden van een gewisse ondergang. Deze gevaarvolle queeste leidt je vervolgens naar een cliché-verhaal, dat als enige meerwaarde heeft dat het wat gaten binnen het verhaal van de Tron-films dicht. Een verhaal dat bovendien enige voorkennis vereist, want als speler wordt je zonder veel uitleg in het Tron-universum gegooid, waarna je plotseling allerlei figuren tegenkomt waar je nog nooit van gehoord hebt.

Om deze queeste succesvol te voltooien zul je in TRON: Evolution voor een hele rits aan vijanden komen te staan. In de game beschik je over een zogenaamde elektronische disc die je naar tegenstanders kunt gooien, maar ook kunt gebruiken om vette speciale aanvallen uit te voeren. Deze speciale aanvallen leer je gaandeweg gedurende het verhaal. Door het feit dat vijanden echter ook steeds sterker worden, beschikt Evolution daarnaast ook over een levelsysteem waarmee je ervaringspunten in de vorm van megabytes kunt verdienen. Deze MB’s kan je vervolgens gebruiken om je Monitor te upgraden. Het level-systeem biedt je een mogelijkheid om een enigszins eigen stijl te creëren voor je Monitor.

Klappen hier, klappen daar…

Door de vette speciale aanvallen en het upgrade-systeem ben je dus geheel voorbereid om de strijd in te gaan. Maar na een tijdje gespeeld te hebben, blijkt dat je wel heel vaak hetzelfde kunstje moet flikken. Continue vrijwel identieke ruimtes betreden, een aantal vijanden afmaken, om vervolgens weer door te gaan naar de volgende stoet aan tegenstanders. En de verhaallijn, die in zeven hoofdstukken verdeeld is, wordt aan het eind van elk hoofdstuk even kort behandeld, waarna je weer door kunt gaan naar de volgende groep personen die je mag afmaken. Het woord repetiviteit komt om die reden ook al snel terecht in je hoofd naar boven drijven. De platform-actie die enigszins geïnspireerd is door de Prince of Persia-serie behoort daarnaast voor afwisseling te zorgen, maar vanwege de weinige diepgang biedt het slechts een vluchtig vermaak door de vele actiescenes heen.

Na wat karate-trappen en gespring kom je daarnaast ook al snel tot de conclusie dat de omgevingen wel zéér ongeïnspireerd overkomen. Vrijwel alles lijkt op elkaar, wat ook nog eens wordt veroorzaakt door het saaie blauw dat je bijna constant moet aanschouwen. De enige kreetjes van vermaak die je dan ook zult hebben, zullen te vinden zijn in de race-elementen die de game te bieden heeft. Met de supersonische Light-Cycles, een soort futuristische motoren, wordt je voor een paar minuten lang even lekker verwend, waarna je weer moet terug keren naar de harde realiteit van Evolution. Ook de multiplayer, die nu al niet bepaald veel gespeeld wordt, zal je niet een wauw-gevoel opleveren.

Conclusie

En dat is jammer. Want het originele verhaal dat TRON in 1982 bood, had vele malen beter vertaald kunnen worden in TRON: Evolution. Een verhaal dat niet tot de verbeelding spreekt, waar de film juist om die originaliteit draaide. De vaak repetitieve gameplay van het continue heen en weer hoppen tussen groepen vijanden in combinatie met de ongeïnspireerde en identiek lijkende omgevingen zorgen ervoor dat de licentiegame het Tron-universum niet tot hogere hoogten weet te verheffen. De game presteert eigenlijk nergens uitzonderlijk goed in, ook nergens uitzonderlijk slecht, en wordt daardoor beloond met een saaie, niet uit het oog springende voldoende.