Kingdom Hearts Re:coded

Iedereen is van binnen stiekem een kind. In het dagelijks leven is het alleen een beetje ongebruikelijk om enthousiast een speeltuin in te rennen om de glijbaan uit te testen, dus zullen we ergens anders ons innerlijke ukkie los moeten laten. Waar kan dat nou beter dan in een game bomvol Disney-figuren?

Kingdom Hearts combineert al sinds 2002 succesvol de werelden van Disney en Final Fantasy, en is op vele spelsystemen verschenen. Met Kingdom Hearts Re:coded valt de DS de tweede keer de eer ten deel om een spel uit de serie te mogen ontvangen. Het vorige deel dat op Nintendo’s spelcomputer verscheen, Kingdom Hearts 358/2 Days, kreeg de kritiek dat de game af en toe in herhaling viel. Ik kan je nu al zeggen dat dit nieuwste deel hier totaal geen last van heeft.

Nieuwkomervriendelijk

Wie nog nooit eerder een Kingdom Hearts-game heeft gespeeld, hoeft niet bang te zijn om met Re:coded in het diepe te worden gegooid. Het verhaal wordt op zo’n manier verteld dat elke leek het zal moeten kunnen volgen. De tiener Sora met zijn sleutelzwaard staat wederom centraal in dit deel. Hij belandt in een digitale wereld waar het landschap wordt gedomineerd door lelijke blokken. Mickey, Goofy en Donald komen via een speciaal apparaat in contact met de wereld van Sora en helpen hem met het oplossen van het mysterie van de vreemde verschijnselen in zijn wereld, welke weer te maken lijken te hebben met mysterieuze passages die in een leeg dagboek verschijnen.

Het verhaal wordt verteld door middel van oogstrelende tussenfilmpjes, afgewisseld met iets minder oogbolaaiende (maar zeker niet lelijke) verhaalmomenten met tekst. De game ziet er in-game ook prachtig uit. Square Enix heeft het voor elkaar gekregen om een ongelofelijk vloeiende speelervaring neer te zetten, en opvallend genoeg heeft Kingdom Hearts Re:coded geen last van framedrops, wat bij veel 3D-spellen op de DS wel het geval is.

Mijn complimenten gaan ook uit naar de afdeling muziek. Zij hebben werkelijk waar geweldig werk afgeleverd met de audio in dit spel. Magistrale orkeststukken wisselen elkaar continue af met exotische Arabische muziek en sfeervolle pianocomposities. Ik ben van plan om hoogstpersoonlijk een veer in de kont van elke medewerker aan deze trommelvliessensatie te prikken als dankbetuiging voor deze meesterwerken.

Uiterlijk is niet alles

Net als een meisje kan je ook een game niet enkel op zijn uiterlijk gaan beoordelen. Hoe prachtig het ook eruit kan zien en hoe goed de muziek ook kan klinken, als de game voor geen meter speelt is hij gewoon niet goed. Laten we dus maar even gaan kijken of Kingdom Hearts Re:coded ook innerlijk wat te bieden heeft.

En of de game wat te bieden heeft! Het spel speelt heerlijk weg. De besturing is makkelijk onder de knie te krijgen en je loodst Sora zonder problemen door zijn omgeving. Het real-time vechtsysteem mag ik hierbij niet vergeten. Door vijanden te verslaan loopt er een balkje vol. Elke keer als het balkje, de zogenaamde ‘klokmeter’, gevuld is, stijgt het kloklevel en krijgt Sora er een tijdelijke kracht bij. Zo begint hij bijvoorbeeld automatisch aanvallen te blokkeren, of neemt zijn aanvalskracht toe. Als zijn kloklevel het hoogste punt heeft bereikt, voert Sora een allesvernietigende aanval uit en begint zijn kloklevel weer bij nul. Het klinkt ingewikkeld, maar zodra je het speelt valt alles op zijn plek.

Voor nog meer diepgang is er ook nog de Stat Matrix, een soort printplaat waar je naar eigen smaak chips aan toe kunt voegen om nieuwe vaardigheiden vrij te spelen. Oh, en alsof dat nog niet genoeg is kan je ook nog twee aanvallen combineren om een nieuwe aanval te creëren, die je op zijn beurt weer kunt combineren… Kingdom Hearts Re:coded weet alle, toch al behoorlijk diepe, mogelijkheden op een behapbare manier te presenteren.

Het meest opvallende aan Re:coded is echter de afwisseling. Elke wereld biedt een variatie in de gameplay. In Traverse Town ben je bijvoorbeeld plotseling in een tweedimensionale platformer beland en in het Colleseum van Hercules vecht je plotseling turn-based met je vijanden. De grootste verrassing is nog wel dat het ook nog eens allemaal lekker werkt, wat de game ook de speler voor de voeten gooit. Hoogstens moet je heel even wennen aan de nieuwe besturing, maar dan speel je weer alsof je nooit iets anders hebt gedaan.

Mierenneuken

Is Kingdom Hearts Re:coded dan perfect? Is hier dan dé foutloze game ontstaan? Helaas kan ik hier niet bevestigend antwoord op geven. Het vechtsysteem kan nogal simpel overkomen met het gebruik van twee knoppen, waarbij ik wel moet zeggen dat er onder één knop vijf aanvallen schuilen. Toch zit je af en toe toch een beetje op de A-knop te rammen zonder dat er enige hersencellen aan te pas komen.

Hiernaast is het locksysteem niet perfect. Als je een blok kapot wilt slaan, maar er is een vijand in de buurt, dan wil het wel eens dat Sora naar de tegenstander gaat meppen. In sommige situaties is dit niet echt handig en val je een stukje naar beneden. Deze puntjes zijn echter echt een kwestie van mierenneuken en wegen totaal niet op tegen de totale ervaring die de game weet te brengen. Ze zijn niet erg storend en zitten een fijne spelervaring echt niet in de weg.

Conclusie

Kingdom Hearts Re:coded weet strakke graphics, prachtige muziek, vloeiende gameplay en verschillende genres te combineren tot een geweldig geheel. Dat het vechtsysteem soms wat simpel voelt en het locksysteem niet perfect is, doet geen afbreuk aan de algehele ervaring. Ik durf nu al te zeggen dat Kingdom Hearts Re:coded één van de beste DS-games van 2011 is!