Eat Them!

Het is al weer een tijdje geleden dat we een ‘verwoest alles wat op je pad komt’-game op de markt gezien hebben en FluffyLogic brengt dit genre weer eens onder de aandacht. Weet Eat Them! ons dit vertrouwde sfeertje terug te geven of halen we toch maar weer onze oude spellen onder het stof vandaan?

Wat eten we vanavond?

FluffyLogic bracht ons eerder de exclusieve PlayStation 3-titel Savage Moon, een game waarin je de mensheid moet beschermen tegen talloze op hol geslagen gemuteerde insecten. In Eat Them! kruip je zelf in de huid van de slechterik, een gestoorde uitvinder die angstaanjagende monsters bestuurd. Hiermee kan de lol niet op, want het verwoesten van steden en het opeten van mensen is echt geweldig. Dit alles gaat natuurlijk niet gepaard zonder een aantal agenten die jou proberen uit te schakelen. Geen probleem, omdat je al een tijdje niks hebt gegeten heb je wel trek in wat agentjes. Maar wie waagt het jouw lekkere lunch te verstoren… het zijn militairen! Mocht je al aardig vol zitten dan is het ook geen probleem om deze onruststokers te pletten tot hamburgertjes. Handig is dat dit je energiebalk flink opvult.

Interactief stripboek

Het spel weet je het gevoel te geven alsof je in een ouderwets stripboek zit. De monsters en omgevingen kennen namelijk een volledige cell shaded-stijl en het menu bestaat uit verschillende stripboeken waarin je een missie kunt kiezen. Elk stripboek wordt geïntroduceerd met een filmpje waarin het verhaal telkens weer een beetje verder wordt uitgelegd. Het is FluffyLogic goed gelukt de sfeer van een stripboek over te brengen in een game en het in elkaar storten van gebouwen, het heen en weer springen op daken en het slopen van voertuigen en andere objecten ziet er bovendien waanzinnig strak uit.

Helaas werkt het verwoesten van gebouwen niet altijd even goed. Misschien ligt het aan mijn gebrek aan sloopvaardigheden of is het de bedoeling dat je sommige gebouwen in een bepaalde volgorde omver stoot, ik weet het niet. Zo probeerde ik een minuut lang een bepaald gebouw in te laten storten waarna ik er vervolgens maar een grote laser op afvuurde dat wel leidde tot succes.

De verveling is nabij

Om het spel nog een beetje afwisselend te houden zijn er ook verschillende speltypes aanwezig. Zo is er een speltype waarin je een gevangenis moeten openbreken en de gevangene naar een veilig punt moeten leiden; een interessante uitdaging. Ook is er een speltype waarin je in een bepaalde tijd een aantal checkpoints moet hebben bereikt. Dit kon ook een leuke toevoeging zijn als het kompas wat nauwkeuriger liet zien waar het volgende checkpoint zich bevond, maar dat is dus helaas niet het geval. Ondanks dat er meerdere speltypes waren begon ik de eentonigheid na een aantal stripboeken op te merken. Toch is het spel wel met maximaal vier personen in de co-op modus te spelen, iets wat de speelduur weet op te rekken, maar dit is helaas enkel offline mogelijk.

It’s aliiive!

Net als dokter Frankenstein heb je de kennis en materialen om je eigen monsters te creëren en ze vervolgens los te laten in de verschillende steden. Hoe beter je scoort tijdens een missie, des te meer onderdelen je vrij speelt voor je creatie. Zo zul je koppen, armen, benen, rompen en wapens kunnen behalen die je vervolgens op je geraamte plaatst en afmaakt door kleuren te bepalen voor elk onderdeel. En omdat een monster zonder naam geen echt monster is, is het ook mogelijk om eigen namen aan je creatie te geven. Iedereen in de stad heeft inmiddels al kennis gemaakt met mijn Big Mama v1.0.

Elk van de onderdelen van een monster heeft z’n eigen kenmerken die invloed kunnen hebben op het verloop van een missie. Zo kan je mensen bijvoorbeeld banger maken met een hagedissenkop, dan met die van een insect. En mocht je een racemissie gekozen hebben, dan kan je beter voor het vierpotige onderdeel gaan dan twee goed bepantserde poten die ervoor zorgen dat je trager loopt. Dit komt natuurlijk wel weer van pas tijdens missies waarin het zaak is zoveel mogelijk verwoesting aan te richten.

Conclusie

Eat Them! is zonder twijfel een goede PSN-game, misschien wel een van de betere. Het opeten van mensen en het verwoesten van de omgeving is ontzettend vermakelijk en geeft je een oppermachtig gevoel. Het spel begint al wel na een paar stripboeken te vervelen, beschikt niet over een online co-op en kent een aantal kleine bugs. Deze minpunten worden dan gelukkig weer gecompenseerd door de geweldige vormgeving, waarin je echt het gevoel hebt alsof je door een stripboek loopt. Mocht je de door de ontwikkelaar gemaakte monsters niet leuk vinden en denk je het zelf beter te kunnen, dan moet je zeker eens een kijkje nemen in de Monster Lab. Houd je van totale verwoesting, mensen als middageten en ben je diep van binnen nog steeds een Godzillafan, dan is deze game zeker geschikt voor jou!