Majin and the Forsaken Kingdom

Ik kwam op de Gamescom voor het eerst echt in aanraking met Majin and the Forsaken Kingdom en ik moet zeggen dat de game mij meteen wist te pakken. Ik had al wel wat trailers gezien, maar toen ik het kon spelen was ik verkocht. Nu heb ik het spel zelf uitgebreid uit kunnen spelen en mag ik er een oordeel aan vastknopen.

Een magisch wezen

Het vinden van het juiste oordeel vond ik echter wat moeilijk, want normaal review ik games op de mate van plezier die ik er aan beleef. Ik heb heel erg veel plezier aan dit spel beleefd en heb hem zelfs in mijn top vijf van 2010 gezet. Qua plezier zit het dus wel goed. Toch bleef er een onderbuik gevoel na het spelen achter, dat de game toch geen acht of hoger verdiende. Het was echter moeilijk om precies te definiëren waar dit gevoel vandaan kwam. Ligt het aan de graphics of zijn er gameplaymechanieken die niet werken?

Voordat ik dat ga behandelen is het belangrijk dat ik uitleg wat Majin and the Forsaken Kingdom precies is. In het spel heeft de Dark Force een geheel koninkrijk omver gegooid en jij speelt met een dief (zonder echte naam) om hier wat tegen te doen. Al redelijk snel kom je een magisch wezen tegen, genaamd de Majin. Dit wezen kan de Dark Force absorberen en jullie trekken er samen opuit om de vijand te verslaan. Het verhaal zorgt ervoor dat dit spel een lekker feel good gevoel achterlaat. Aan de ene kant ben je namelijk een boze vijand aan het verslaan, terwijl je aan de andere kant aan het ontdekken bent wie of wat Majin precies is.

Onderbuikgevoel

Maar waar komt dat onderbuik gevoel dan vandaan? De graphics kan ik mede de schuld geven, maar het spel ziet er in principe redelijk uit. Hier en daar kan wel het wat mooier, maar er is niets om je aan te ergeren. Het probleem was juist dat het spel wat ouderwets en simpel aanvoelde. Het ouderwetse gevoel is zowel positief als negatief. Het spel gebruikt namelijk veel bekende gameplaytechnieken, zoals het bekende klimmen en springen of het zoeken naar kistjes. Daar is weinig mis mee, want door het gebruik hiervan had ik juist het lekkere gevoel dat ik echt een game aan het spelen was. Ik miste echter toch wel een klein beetje vernieuwing in deze mechanieken, want klimmen en springen kan ik al in heel veel games doen.

Ook is het spel, zoals ik al zei, wat simpel. Dit kan ook zowel positief als negatief opgevat worden. Zo is het spel lekker toegankelijk en leuk om te spelen. Na enkele uren mis je echter wel wat diepgang in bijvoorbeeld het vechten. Je kunt Majin wel vier verschillende krachten leren, maar het komt er toch altijd op neer dat je veel in het rond staat te zwaaien met je wapen. Het combineren van de krachten ziet er echter wel heel cool uit en is net zo leuk als het commanderen van Majin zelf. Je kunt hem laten hurken om hoger op te komen of hem bijvoorbeeld een zware deur laten openen.

Conclusie

Het is heel simpel. Het wezen Majin is gewoon magisch, schattig en spannend en voor mij kan het spel daarom al niet meer kapot. De evolutie die je samen met hem tijdens het spelen meemaakt is mooi om te zien een geeft een heerlijk feel good gevoel. De gameplay mag dan wat ouderwets en simpel zijn, maar hier is eigenlijk ook niet zo heel veel mis mee, want het speelt gewoon goed. Majin and the Forsaken Kingdom krijgt van mij echter geen acht, maar net iets lager. Voor de verhalende gamer kan ik dit spel in ieder geval erg aanraden, want het wezen Majin en de bekende gameplaymechanieken zullen je zeker tien uur lang plezier kunnen geven. Ik ben echter wel bang dat de verkoopcijfers wat tegen gaan vallen, wat toch zonde is voor deze verrassende titel.