UFC 2010: Undisputed

“K.O.!” roept de scheidsrechter. Het publiek is helemaal stil. Daar lig je dan, helemaal versuft van de trap die je tegen je slaap aan kreeg. Hoe kon de favoriet nu verliezen van een nieuwkomer? Een moment van onoplettendheid kost meteen je kop op dit niveau. Wij spreken hier over het niveau van het UFC, oftewel het Ultimate Fighting Championship.

Variatie genoeg

Het kan altijd gebeuren dat een favoriet verliest van een nieuwkomer. En de kans dat zich zo’n geval in UFC Undisputed 2010 voor de PSP voordoet is behoorlijk groot. Dat komt mede doordat de game over een groot aantal vechters beschikt. Men kan namelijk weer genieten van meer dan 100 vechters. Maar de variatie wordt niet alleen beperkt tot de vechters, Undisputed telt ook vele gamemodi, die zich allemaal van de beste kant laten zien. Men kan kiezen uit oefenwedstrijden, toernooien, wedstrijden voor de kampioensgordel, legendarische gevechten, een carrièremodus en een ad-hoc-modus. Elke gamemodus kent zijn eigen belevenissen. Natuurlijk is zoveel variatie leuk maar het heeft ook een groot nadeel; de lange laadtijden. Niet alleen om wedstrijden te laden, maar ook tijdens het wisselen tussen verschillende menu’s. Zelfs met een optionele data-installatie gaat het niet snel genoeg. Dit haalt dus echt de snelheid uit het spel.

Meer zien dan horen

Ook al heeft het spel lange laadtijden, het heeft wel de beschikking over een goede grafische beeldvorming. Hierdoor kan men het tot de betere spellen op het platform rekenen. Elke vechter is zo gedetailleerd mogelijk nagemaakt dat je zelfs de tatoeages en littekens kan opmerken. Maar met het geluid is het precies het tegenovergestelde. Je kan bijvoorbeeld tijdens de gevechten niet genieten van het commentaar van Mike Goldberg en Joe Rogan. Je moet dan ook geen rekening houden met de fans in de zaal, want het lijkt net of zij andere zaken aan hun hoofd hebben dan naar de wedstrijd te kijken. Tijdens je wedstrijd hoor je bijna geen geluid van de tribunes af komen. Hierdoor krijg je niet echt de indruk dat je met een UFC gevecht te maken hebt.

Carrière maken

THQ heeft in dit deel vooral de nadruk gelegd op het carrièremodus. Als je begint knutsel je eerst een eigen vechter in elkaar. Dit kan tot in de details gedaan kan worden. Je begint op amateurbasis en werkt je via de WFA op, tot de UFC. Via trainingen met je persoonlijke trainer en je sparringpartner kun je jouw vechter verbeteren. De vechter moet natuurlijk ook een vechtstijl aanleren, dit kun je doen aan de hand van verschillende ‘gym’s’. Elke ‘gym’ heeft zijn eigen vechtstijl. Dit is een waar pluspunt van de carrièremodus, want zo kun je jouw vechter een eigen tintje geven. Krijgt hij een specifieke stijl of een combinatie van verschillende stijlen? Er kan gemeld worden dat de carrièremodus een echte aanwinst is voor deze game. Als speler voel je dat je veel invloed hebt op de vooruitgang van je eigen vechter. Hoe beter je traint, hoe sneller je aan de top komt.

Conclusie

Al met al zorgt dit spel voor puur vermaak voor de gamer. Het spel zit vol actie en variatie. Als de carrièremodus je verveelt begin je aan de legendarische wedstrijden, etc. De laadtijden kunnen irritant tot zwaar irritant zijn, want je wilt z.s.m. de wedstrijden spelen. Het cijfer van de game wordt -jammer genoeg- omlaag gehaald door het geluid en de laadtijden. Maar dat achterwege gelaten, is dit een goede vechtgame.