StarCraft II: Wings of Libery is het langverwachte vervolg op de immens succesvolle strategiegame uit 1998, indertijd afkomstig van een bescheiden bedrijfje genaamd Blizzard. Tegenwoordig klinkt deze naam in de oren van iedere PC-gamer en terecht, StarCraft stond bekend om een ijzersterke balans, ondanks dat elk ras, Terran, Protoss en Zerg, een volledig unieke speelstijl hanteerde. De game wordt tot op de dag van vandaag nog gespeeld door gamers over de hele wereld, vooral op uitgebreide toernooien. Het is nu echter de tijd om de kroon van ‘beste RTS-game aller tijden’ door te geven, want het vervolg op de game ligt nu in de winkels. Weet StarCraft II wederom een ijzersterke balans neer te zetten in de multiplayer en met de singleplayer het verhaal van ex-commandant Jim Raynor op een spannende wijze voort te zetten? Dat zijn vragen die we nu gaan beantwoorden.
Het verhaal zet voort
Wings of Liberty borduurt voort op de wraak die Jim Raynor wilt nemen op Arcturus Mengsk, de corrupte leider van de Dominion. Door Mengsk’s enorme invloed in de gehele Koprulu-sector weet hij Raynor af te schilderen als een terrorist. Dit spoort Raynor aan om de planeet Mar Sara, waar Raynor’s Raiders op dat tijdstip zich bevinden, te bevrijden van de Dominion. Na een overwinning komt Raynor in contact met een oude vriend, Tychus, die Raynor overtuigt om eeuwenoude artefacten op te sporen en met flinke winst door te verkopen, om zo de strijd tegen de Dominion te kunnen financieren. Een flinke weerstand van de Dominion komt Raynor al gauw tegemoet, gepaard met een race tegen de klok om de opkomende Zerg voor te zijn, geleid door niemand anders dan Kerrigan, The Queen of Blades.
Singleplayer-extravaganza
De singleplayer bestaat uit 29 missies, inclusief een minicampagne omtrent de Protoss. Het geheel opent met het gevecht tegen de Dominion op Mar Sara, waarna je samen met Tychus op pad gaat om artefacten te verzamelen. Veelal zijn er twee of drie missies tegelijk beschikbaar, maar je kunt zelf bepalen in welke volgorde je deze voltooit. Hierdoor kun je op je gemak het tempo van de game bepalen, wat mede zorgt voor variatie. Ongeacht de volgorde die je hanteert, blijft het verhaaltechnisch altijd kloppen, een knappe prestatie.
Van het moeten verzamelen van bronnen of artefacten, tot aan het moeten afslaan van legers aan zombies, StarCraft II heeft het allemaal in huis. De missies worden, naarmate je voortgang boekt, steeds gevarieerder. Na verloop van tijd kom je ook in contact met Kerrigan, wat toch zeker voor de nodige spanning kan zorgen. Afhankelijk van het ras binnen de missie kun je punten verdienen, die te besteden zijn in twee verschillende tech trees. Deze tech trees verzorgen allerlei verschillende upgrades voor allerlei units en gebouwen.
De tech trees door middel van de punten uitbouwen, huurlingen aannemen en het upgraden van units gebeurt allemaal op de Battlecruiser van Raynor. Naast de units uit de multiplayer kent de singleplayer dus ook diverse unieke units, zoals de extra sterke huurlingen. De Battlecruiser dient als het centrale punt van de game, want na elke missie krijg je vaak een in-game filmpje te zien op het schip, waarbij het verhaal wordt voortgezet. Laten we hierbij natuurlijk niet de ontzettend brute CGI-filmpjes vergeten, waar Blizzard om bekend staat.
Een handjevol plus- en minpunten
Ondanks dat het geheel een verzorgde, pakkende reis is, zijn er toch wat punten van kritiek uit te oefenen. Naast een paar missies met de Protoss draait de game namelijk enkel om de Terrans, het verhaal wordt pas later voortgezet. Ik geef het dan ook maar gewoon toe: de game eindigt met een cliffhanger van het niveau Halo 2. Toegegeven, de game eindigt met een episch gevecht tussen degenen van wie je het verwacht, maar er is geen definitief of duidelijk einde.
Hoe je het ook wendt of keert, de singleplayer is echter niet slecht te noemen, integendeel zelfs. Sommige missies kunnen een tikkeltje repetitief of te makkelijk zijn, waardoor ik aanraad om als veteraan direct op de hogere moeilijkheidsgraad te beginnen. Hierdoor behaal je ook sneller achievements, die verbonden zijn aan diverse unlocks voor Battle.net 2.0. Je bent op zijn allerminst vijftien uur bezig om de singleplayer te voltooien en je bent zo’n 30-40 uur kwijt om alle achievements te behalen. Dit maakt het ontbreken van de twee overige campagnes met gemak goed.
Multiplayer-extravaganza
In mijn driedelige preview was het al duidelijk: de balans tussen de drie rassen is wederom ontzettend sterk. De Terrans zijn defensief en kunnen zelfs de grootste aanvallen overleven, de Protoss bezitten de machtigste units en de Zerg blijven op grote schaal enorm destructief. Blizzard heeft de sterke punten van elk ras benadrukt met nieuwe units en mogelijkheden, waardoor de game tegelijkertijd fris, maar ook vertrouwd aanvoelt. Het zal voor beginners moeilijker zijn om hun draai te vinden in de multiplayer, want StarCraft II vereist heel veel ervaring en vooral veel geduld. Laat dit je echter niet afschrikken, want wie doorzet, staat een fantastische ervaring te wachten, vooral samen met vrienden.
Battle.net 2.0, de ruggengraat van StarCraft II’s online service, verricht verder zonder problemen zijn taak. Slechts enkele weken geleden werd de bèta nog geplaagd door lag, maar dit is niet langer het geval. Toch loert hier een addertje onder het gras, want Battle.net 2.0 mag dan wel vlekkeloos werken, dit heeft ook te maken met het feit dat de game regiogebonden is. Je kunt als Europeaan niet spelen met iemand van een ander continent, wat zelfs het ontbreken van LAN in het niets doet vallen. Het is simpelweg onzin om niet in staat te zijn om te kunnen spelen met vrienden in Amerika, Azië of Australië. Laten we hopen dat Blizzard dit alsnog mogelijk maakt in de toekomst.
Technische problemen
Hoewel Blizzard een uitstekende reputatie heeft als PC-ontwikkelaar, mag StarCraft II toch geplaagd worden door een paar spelbrekende bugs. Op het moment van schrijven is de meest gevaarlijke bug een oververhittingsbug, waarbij de videokaart maximaal gestrest wordt door de in-game menu’s. Het blijkt namelijk dat er geen lock zit op de framerate van de menu’s. Hierdoor kunnen er zogeheten glitches en artifacts ontstaan, waardoor de game onspeelbaar wordt. Beter nog, de bug kan zelfs fataal zijn voor de videokaart.
Verder ondersteunt de game SLI en Crossfire, maar wanneer dit ingeschakeld is, ontstaan er wederom artifacts en daalt de framerate op de Battlecruiser en tijdens in-game filmpjes naar een onspeelbaar niveau. Dit is waarschijnlijk een driverprobleem, maar wel een ernstig probleem voor degenen die de game zonder SLI of Crossfire niet optimaal kunnen spelen. Zelfs uitgeschakeld kunnen er alsnog fouten ontstaan en kan de game zelfs crashen. Persoonlijk ondervond ik tijdens de singleplayer, nadat ik SLI volledig had uitgeschakeld, zelden grote problemen. De multiplayer is echter onspeelbaar voor sommigen, doordat de game hapert en artifacts het zicht hinderen. Dit wordt binnenkort door een patch van Blizzard en een nieuwe driver van Nvidia/ATI vast verholpen, maar tot die tijd is het oppassen geblazen. Verder zijn er bekende problemen met het installeren van de game, waarbij er talloze foutmeldingen gegeven worden. Dit zorgt helaas toch voor een lager cijfer dan oorspronkelijk verwacht.
Conclusie
StarCraft II weet inhoudelijk alles waar te maken; de singleplayer bestaat uit een stevige 29 missies, waardoor het ontbreken van de overige campagnes minder snel een gemis is. Niet iedereen zal de cliffhanger even goed kunnen verdragen, maar laat je dit echter niet afschrikken. De multiplayer is verder ijzersterk gebalanceerd, vooral met vrienden kan dit component voor jarenlang plezier zorgen. De bugs die op het moment van schrijven de ronde doen, zullen in de toekomst opgelost worden, waardoor je ook op dat punt niet afgeschrikt hoeft te worden. Ik kan je verzekeren dat StarCraft II alles doet wat het moet doen om een waardig vervolg te zijn; van verslavende gameplay tot het zijn van een audiovisueel meesterwerk, StarCraft II heeft het allemaal in huis.