Singularity

In Singularity speel je met de tijd, maar dit is een gecompliceerd zaakje. Wat voor effect hebben jouw acties in het verleden op het heden en hoe hou je de tijdslijn voor de gamer duidelijk? Dit zijn voorbeelden van enkele vragen waar Singularity antwoord op moet geven om te overwinnen.

1955 of 2010?

Gelukkig heeft ontwikkelaar Raven Software goed gebruik gemaakt en rekening gehouden met de gecompliceerdheid van het spelen met tijd. Tijdens het spelen van de game wissel je tussen twee verschillende tijdlijnen, het jaar 1955 en het jaar 2010. Het echte verhaal van het spel speelt zich in 2010 af, maar je zult regelmatig naar 1955 teruggaan om bijvoorbeeld gebeurtenissen te voorkomen, momenten uit verleden te beleven of juist acties in gang te zetten. Dit biedt genoeg mogelijkheden en blijft voor de speler te allen tijde duidelijk.

Het feit dat je überhaupt de tijd kan manipuleren met behulp van de zogeheten Time Manipulation Device (TMD), die gedragen wordt aan de linkerarm van de speler, is zeer goed in het verhaal verwerkt. Hier zal ik echter niet te veel over verklappen. De charme van het spel zit namelijk in het stukje voor stukje ontrafelen van gebeurtenissen die samen één spannend en volledig verhaal vormen. Via flashbacks, briefjes en audioboeken uit het verleden leer ja als speler wat er in 1955 allemaal gebeurd is, terwijl je in 2010 de effecten van een catastrofale gebeurtenis uit dat verleden meemaakt. In totaal was ik zo’n zeven uur met het verhaal bezig, maar er zullen gamers zijn die veel sneller klaar zijn. Ik ben namelijk bewust langzaam door het verhaal heen gegaan en zelfs op die manier had het verhaal wat langer mogen zijn.

Waar en wanneer je wat moet doen

Het manipuleren van de tijd zit niet alleen in het verhaal verweven, maar ook in de gameplay. Het hoofdpersonage Nate Renko krijgt namelijk de kracht om dingen te verouderen of te verjongen. Zo kun je een ingestorte trap verjongen, zodat je er weer gebruik van kunt maken of kun je de dekking van een vijand verouderen om hem makkelijk aan te kunnen vallen. De vijanden zelf kunnen ook gemanipuleerd worden en bij elke vijand heeft dit weer andere effecten. Daarnaast is het nog mogelijk om speciale krachten te gebruiken; bijvoorbeeld een bubbel waarin de tijd stilstaat en het kunnen wegblazen van vijanden met behulp van de TMD.

Er is echter één probleem die de gameplay van Singularity tekent. Het gebruik van al deze krachten is namelijk te lineair van aard. Het is zeer duidelijk wanneer het spel bijvoorbeeld wilt dat je gebruikmaakt van de speciale tijdbubbel of wanneer je een trap moet verjongen. Er staat nog net geen pijl met tekst waar en wanneer je wat moet doen. Het is gelukkig mogelijk om de meeste krachten ook in gevechten te gebruiken, maar tijdens het spelen denk je vaak genoeg bij jezelf hoe mooi het had kunnen zijn als je vaker de kans kreeg om de omgeving te manipuleren. Nu is het geheel te lineair en te klein van aard. Het is verder ook overduidelijk dat men weinig inspiratie en creativiteit bij het maken van de puzzels had, want dezelfde puzzel omtrent een doos en de nodige portie physics komt wel erg vaak langs.

Nog wat extra uurtjes speelplezier

Voor de mulitplayer hoef je Singularity in ieder geval niet te kopen, maar deze is wel een leuke bijkomstigheid die enkele uurtjes speelplezier kan bieden. Er zijn twee verschillende modi. Deatmatch spreekt voor zichzelf, maar de tweede modi is interessanter. Hier vechten soldaten en gemanipuleerde monsters tegen elkaar. De soldaten vallen bepaalde delen van een level aan om deze over te nemen en de monsters moeten deze stukken verdedigen. Als de ronde over is, worden de rollen omgedraaid. De multiplayer is dus niet bepaald uitgebreid en de uitwerking van het component laat ook wat te wensen over. Desondanks is er zeker wat plezier uit te halen.

Conclusie

Ik heb dus gemengde gevoelens over Singularity. Aan de ene kant heeft het spel een mooi verhaal, is het leuk om de tijd te manipuleren en heeft de multiplayer wat speelplezier te bieden. Terwijl ik ook vind dat het manipuleren van de tijd te lineair is, de puzzels wat saai zijn en het spel wel wat langer had mogen zijn. Mijn advies is dan ook simpel. Ben je opzoek naar een game met een goed en duister verhaal, dan zit je bij Singularity goed, maar als lineaire gameplay je snel irriteert, kun je jouw duiten beter aan een ander spel besteden. Gamers die van verhalen houden, zullen gaan genieten, zeker als ze in de wereld van Singularity rustig op onderzoek uit gaan om zoveel mogelijk te ontdekken.

Singularity eindigt overigens met een lichte cliffhanger en ik hoop dan ook dat Singularity 2 mag komen, maar dan wel met meer vrijheid en ruimte voor creatieve puzzels.