Lost Planet 2 had het eerste deel flink moeten overtreffen en dat doet het zeker op bepaalde puntjes. Grafisch is dit deel veel sterker, hoewel dat erg logisch is. Ook de sfeer pakt stukken beter uit, maar qua verhaal is het een behoorlijke misser. De game is een middelmoot.
Oorlog om energie
In de preview heb ik eigenlijk al het nodige losgelaten, maar hier nog even kort over het verhaal. De game neemt je nogmaals mee naar de planeet E.D.N. III, maar dan zijn we tien jaar verder. Geen ijzige kou meer, maar jungles, woestijnen en moerassen. Thermal Energy is op de planeet even belangrijk voor de mensen als de Akrid, de oorspronkelijke bewoners van de planeet, dus woedt er ruzie tussen deze partijen om deze energie. Verschillende groeperingen van de mensheid strijden ook om deze brandstof, dus je hebt een flinke kluif in de singleplayer. Bovendien zijn de Akrid (gemuteerde beesten) groter en agressiever dan uit de eerste Lost Planet. In dit deel speel je met meerdere helden, wat het verhaal erg onpersoonlijk maakt, en in verschillende settings door zes episodes. Het singleplayer-verhaal is maar zwakjes en je merkt dat Lost Planet 2 meer om de (online) multiplayer draait. De dialogen in tussenfilmpjes zijn niet heel bijzonder, maar de filmpjes zien er vaak wel schitterend uit door de landschappen.
Spelen op een en dezelfde lijn
De actie zit prima in elkaar in dit vervolg; de Akrid zijn agressiever en daarom een stukje moeilijker. Dat is niet altijd prettig, gezien de frustratie toch wel toesloeg, maar de uitwerking is tof. Elk gevecht geeft een andere uitdaging door de vele verschillende vijanden. De Akrid hebben namelijk een hoop rassen en ook vecht je tegen mensen. Jammer genoeg is de A.I. van zowel je vijanden als je medestanders niet optimaal, het meeste werk doe je toch echt in je eentje en medestanders zijn er eigenlijk alleen ter afleiding. Ook dit werkt niet altijd, aangezien vijanden vrijwel altijd jou opzoeken. En hoewel de actie goed smaakt, zijn de missies toch allemaal een beetje van hetzelfde. Vijanden doden, posten activeren, objecten vernietigen en dat in principe herhalen. Er zit weinig variatie in, waardoor Lost Planet 2 repetitief aanvoelt.
Er is dan ook meer aandacht geschonken aan de multiplayer. Je zult meer plezier beleven met de co-op; de campagne is met drie man splitscreen te doen of online en het is erg vet elkaar in de campagne te ondersteunen en dekking te geven, zeker omdat dit in de singleplayer ontbreekt. Baasgevechten worden ook een stuk toegankelijker, want de game is op sommige punten niet gemakkelijk. Je moet het vaak in je eentje doen en het niveau ligt aardig hoog. Met vrienden de campagne doorspelen is dan ook een verademing wat moeilijkheid betreft.
Onlogische checkpoints
Thermal Energy speelt als levensbron van je karakter een kleinere rol dan in Lost Planet. Er is veel te verzamelen en je gaat minder snel dood. Dit komt mede doordat je levensbalk sneller wordt aangevuld met Thermal Energy als deze balk erg laag is. Ook is de energie te gebruiken voor ammunitie van wapens. Je komt echter vlug in de problemen als je eenmaal een keer dood bent gegaan, je verkrijgt dan maar minimaal Thermal Energy. Het systeem is echter verder op de schop gegaan. Als je teamgenoten namelijk doodgaan, kun je ze redden door 500 Battle Gauge-punten af te leveren of ze te genezen met Thermal Energy als ze zwak zijn. Maar wanneer jouw Battle Gauge-meter op nul staat, moet je de missie overnieuw doen vanaf de laatste checkpoint. En laat dat nu een klein euvel zijn; er zijn te weinig checkpoints die je kunt activeren. Vooral in de latere episodes zijn ze erg schaars. Als je dan de mist in gaat, moet je een vrij groot stuk opnieuw spelen, wat frustrerend kan zijn.
Sfeervolle planeet
Capcom heeft wel de nodige aandacht geschonken aan de grafische pracht van de game. Hier en daar wat mindere textures, maar de sfeer is te snijden door de kleurrijke omgevingen. Schitterende jungles, blubberige moerassen en waaiende woestijnen, het is een variatie die de game toch ten goede komt. Andere settings zorgen voor andere uitdagingen, maar zien er ook gewoonweg gedetailleerd uit. Bovendien zijn de Akrid heel bruut om te zien en dan met name de bazen. De ontwikkelaar heeft er flink aan gepoetst en het is een mooie versiering om er tegen te vechten. Ook de belichting is erg cool gedaan, zo merk je dat Capcom een aardige engine heeft gebruikt, namelijk MT FrameWork 2.0, eerder al ingezet voor Resident Evil 5.
Conclusie
De repetitieve gameplay en het slappe verhaal slaan echt even een deuk in Lost Planet 2; de structuur van de missies laat wat te wensen over. Toch maken de actie en de afwisseling in vijanden het goed, samen met de nodige sfeer van verscheidene settings als jungles, woestijnen en moerassen en grafisch is het gewoonweg in orde, met hier en daar wat smetjes. Het leukste aan Lost Planet 2 is echter de co-op, zowel met vrienden op de bank als online. Dat daar de focus ligt is wel duidelijk en dat is dan ook zeker prima uitgewerkt. Het is verder een toffe game, maar weet niet boven het gemiddelde uit te stijgen.