Dead to Rights: Retribution

Stiekem zouden we allemaal wel eens een verbitterde agent willen zijn. Het liefst zo een die met felle lampen boeven ondervraagt en als het er op aankomt de bad guys een koekje van eigen deeg geeft. In Dead to Rights: Retribution mogen we ons eindelijk als zo’n agent voordoen, maar of dat nu echt zo leuk is als we vooraf hoopten is nog maar de vraag…

Stront aan de knikker, zoals gewoonlijk

In Dead to Rights: Retribution stap jij in de schoenen van Jack Slate, een agent in het fictieve Grant City. Het introfilmpje is nog geen tien seconden bezig of je hebt als speler al door wat er aan de hand is: er is stront aan de knikker in Grant City. De stad wordt namelijk bedreigd door de lokale criminele bendes en het corrupte beleid van de stad zelf. Het is logischerwijs aan Jack om alles op te lossen en Grant City te redden van de ondergang. Jack doet dit natuurlijk geheel op eigen wijze: met veel geweld en liefst nog veel gescheld erbij ook. De gehele verhaallijn lang trimt Jack bad guys in elkaar om vervolgens op typische wijze vreselijke one-liners richting hun lijken te schreeuwen. Het is een gezellige boel in Grant City.

Met een verhaal als deze doet het allemaal natuurlijk erg lijken op de gemiddelde, actievolle B-film en laat me je dan ook duidelijk maken: zo voelt de game ook aan. De voice-acting is weer beroerd, het verhaal is één groot cliché en de game moet het vooral hebben van de actie, de schietpartijen, de knokfestijnen en gruwelijke finishing moves die Jack in zijn arsenaal heeft. Oppervlakkig is zacht uitgedrukt, al moet ik stiekem toch toegeven dat ik meer dan vaak genoten heb van de hand-op-hand gevechten die het spel rijk is.

Schieten en knokken

Zoals eerder gezegd is Jack een mean motherfucker en dat laat hij weten ook, zijn vechtstijl is bruut en hij is ook niet vies van een potje knallen. Nu is het echter zo dat het vechten prima in elkaar steekt, maar er toch een paar steekjes los zijn bij het schietelement van Retribution. Het counteren van slagen van een vijand of het gebruiken van een combo om hem vervolgens neer te slaan werkt heerlijk. Niet alleen heb je het hand-op-hand vechten zo onder de knie, het is ook nog eens erg vermakelijk om ermee te experimenteren of het te gebruiken om momenten waar het simpelweg compleet overbodig is. Daartegenover staat dan dus het schieten, iets wat me niet helemaal lekker ligt in de game. Dat is ten eerste omdat Retribution op dit aspect teveel wil lijken op de concurrentie.

Het dekking-systeem doet je verdacht veel denken aan dat van Gears of War, het zogenaamde ‘blindfire’ is evenals gekopieerd en ook het gebruik van slow-motion kennen we inmiddels van talloze andere games. Maar dat allemaal is zo erg nog niet, het zit hem namelijk meer in de tweede reden: de game kopieert deze features belabberd. Het nemen van dekking gaat lang niet zo soepel en raar genoeg is blindfire schieten preciezer en handiger dan uit je dekking springen om fatsoenlijk te mikken. Retribution probeert populaire elementen uit andere games na te doen, maar weet het gewoon niet goed te integreren in haar eigen gameplay.

Afwisseling

Het is natuurlijk begrijpelijk dat het in elkaar butsen van criminelen op den duur kan gaan vervelen, maar dat is waar Jack’s trouwe viervoeter Shadow zijn intrede doet. Waar Jack het niet meer met zijn brute kracht op kan lossen helpt zijn hond hem. Op deze desbetreffende stukken in de game neem je de controle over de sluipende Shadow en is het jouw taak om bijvoorbeeld de weg voor Jack vrij te maken of om bepaalde objecten voor hem terug te brengen. Shadow heeft net als elke andere hond geen duimen, dus vuurwapens gebruiken is er niet bij voor deze viervoeter. Shadow moet het maar doen met zijn vlijmscherpe tanden, en dat is lang zo slecht nog niet, aangezien Shadow vijanden in één keer kan omleggen door ze te besluipen en in hun nek te bijten. Als hond kun je echter niet zo veel kogels verduren als Jack, dus ben je genoodzaakt om in het donker te blijven, vijanden naar je toe te lokken en ze daar om te leggen of er simpelweg omheen te lopen. Shadow vormt zo de gewenste afwisseling die de game zeker nodig heeft nadat je een tijdje met Jack als een blinde in het rond hebt geschoten en geslagen.

Bugs

Bugs, foutjes in spellen, ze komen in elke game wel voor. Zo ook in Dead to Rights: Retribution, waar bugs overduidelijk aan de orde van de dag zijn. In deze game stikt het nu eenmaal van de foutjes, van mensen die in de lucht zweven tot het lopen door muren en van misplaatste geluiden tot dekking nemen achter niets: het komt in veelvoud voor tijdens een paar uurtjes Retribution. Het overkwam me zelfs dat ik bepaalde levels niet af kon maken omdat Jack of Shadow vast bleven zitten tussen onzichtbare muren, waardoor ik gedoemd was tot pulp geschoten te worden, het spreekt voor zich dat dit natuurlijk nogal frustrerend kan zijn.

Meestal zie ik dit soort bugs als schoonheidsfoutjes, iets waarvoor je de game moeilijk kan afrekenen, maar in dit geval ben ik echt in zulke ‘bugfestijnen’ beland dat het gewoonweg onmogelijk is om eroverheen te kijken. Het lijkt erop dat de ontwikkelaars nog wel een paar weken extra hadden kunnen gebruiken om de game te ontdoen van al deze fouten.

Conclusie

Van veel games wordt gezegd dat ze als één grote achtbaanrit aanvoelen en ook voor Dead to Rights: Retribution geldt dit cliché. Ook deze game voelt als een achtbaanritje, maar dan wel een die wat anders is dan anders: eentje die erg veel kraakt, zijn looping nog maar net redt en waarvan de beugels van het karretje zo nu en dan even openschieten. Tuurlijk, je vermaakt je prima in deze achtbaan, maar waarom zou je in deze achtbaan stappen als er nog zo veel andere, leukere ritjes op de kermis zijn?

Waar het op neerkomt is dat Dead to Rights: Retribution een vermakelijk spel is, maar de game is simpelweg geen zestig euro waard, laat staan vijftig en zelfs veertig is misschien wat te veel. Dead to Rights: Retribution is geboren voor de budgetbak en ik raad het dan ook zeker aan om hem daar eens uit te vissen, mocht je de game daar nog ooit tegenkomen. Op deze manier is de kans vele malen kleiner dat de Retribution tegen zal vallen. Dat is natuurlijk mits je tegen een beetje gruwelijke B-film actie kan.