Red Steel 2

Red Steel was jaren terug een launchgame voor de Wii, maar de game kon eigenlijk nooit aan de verwachtingen voldoen. Het zwaardvechten werkte nogal onnauwkeurig en een teleurstelling was het logische gevolg. Toch besloot Ubisoft om de franchise nieuw leven in te blazen, mede dankzij de introductie van de Wii MotionPlus. Dat kan toch alleen maar een betere game opleveren?

Ik kan alvast verklappen dat Red Steel 2 inderdaad een stuk beter is dan het origineel. Het kan misschien wat mensen afschrikken dat je verplicht een Wii MotionPlus moet hebben om de game te spelen, maar de game profiteer zeker van de extra nauwkeurige registratie van bewegingen. Laten we echter bij het begin beginnen, want er zijn meer dingen die ervoor zorgen dat deze game beter is dan het eerste deel.

Steken uitdelen

Red Steel 2 gooit het namelijk over een volledig andere boeg dan de eerste Red Steel-game. De stedelijke omgevingen en Japanse Yakuza hebben plaats moeten maken voor een Western-setting, die overigens nog wel aardig wat Japanse tintjes kent. Als speler zijn we een naamloze held die lid is van de Kusagari, een clan die de taak heeft om mensen te beschermen tegen allerlei tuig. Bij een aanval op het stadje Caldera wordt echter je hele clan om zeep geholpen en lukt het je nog maar net om je oude leermeester te redden. Wat volgt is een stukje training, een bekende zoektocht naar wraak en van ons een negatieve aantekening. Het verhaal komt namelijk nooit echt lekker uit de verf en is simpelweg een zwak cliché.

Bij de zoektocht komt uiteraard de nodige actie kijken en jouw vlijmscherpe wapen in de strijd is natuurlijk je katana. Dit zwaard is dankzij de MotionPlus een stuk soepeler te besturen, al moet je niet verwachten dat de game elke beweging van je letterlijk overzet naar het scherm. Er zijn namelijk enkele vaste acties die je uit kunt voeren. Zo heb je horizontale en verticale hakbewegingen, die je kunt versterken door de beweging met je controller heel wijds uit te voeren. Daarnaast kan je nog steken uitdelen, blokkeren en in de loop van de game komen er ook nog meer combo’s beschikbaar. Van echte ‘bewegingsvrijheid’ is dus nog altijd geen sprake.

Ik moet daarentegen wel zeggen dat de bewegingen die je kunt maken dankzij de MotionPlus een stuk prettiger uit te voeren zijn. Soms wordt een sterke aanval of een bepaalde blokkering niet goed geregistreerd, maar dit zijn gelukkig slechts uitzonderingen. De besturing werkt gewoon naar behoren en is in elk geval een hele grote stap vooruit gegaan ten opzichte van het origineel. Overigens kun je ook gebruik maken van ouderwetse pistolen om vijanden uit te schakelen, al vond ik het nóg leuker om vijanden eerst te versuffen met een pistool en ze vervolgens genadeloos af te slachten met de katana.

Vette combo’s en upgrades

Waar Red Steel 2 nog wel flink wat te kort schiet, is op het gebied van variatie. De nieuwe grafische stijl waar men voor heeft gekozen spreekt mij erg aan en zorgt ervoor dat de wereld overkomt als een typisch comic book. Het is dan juist zo jammer dat de kracht van de wereld verloren gaat, doordat je eigenlijk alleen maar in arena’s of gangetjes aan het vechten bent. Natuurlijk is dit ook deels het genre, want Red Steel 2 kan je als een actiegame en zelfs een ‘brawler’ zien, maar iets meer diversiteit was zeker welkom geweest. Na een paar uurtjes begint het namelijk best repetitief aan te voelen, ook al speel nog wel vette combo’s en upgrades vrij.

Dat je vaak in relatief kleine en nauwe omgevingen vecht zorgt voor nog een ander nadeel, want je kunt soms erg massaal worden aangevallen van meerdere kanten. Dit zorgt wel voor een extra uitdaging, want over het algemeen is de game niet al te moeilijk, maar het is een vrij irritante manier om de moeilijkheidsgraad in de game wat te verhogen. Het zorgt er tevens voor dat je op een gegeven moment puur voor lomp aanvallen en wat blokkeren kiest, waardoor er geen sprake meer is van enige strategische aanpak.

Om toch nog met een positieve noot af te sluiten voor de conclusie, kan gemeld worden dat je zeker 9 of 10 uur bezig bent met het uitspelen van de game. Daarna kan je nog eens alle gebieden betreden met je nieuwe wapens en combo’s om een gouden, zilveren of bronzen medaille te bemachtigen. Dit zorgt voor een heel behoorlijke speelduur, al moet de game het helaas zonder een multiplayer stellen. Daarnaast is het nog maar de vraag of je überhaupt nog de behoefte hebt op terug te keren naar reeds bezochte gebieden als je de game hebt uitgespeeld, dus de kans is klein dat de game je echt veel herspeelbaarheid heeft te bieden.

Conclusie

Red Steel 2 is een stuk beter dan het origineel en eigenlijk is dat alles wat je moet weten. De besturing werkt een stuk soepeler dankzij de MotionPlus-mogelijkheden, het grafische stijltje is erg tof, de nieuwe setting is een absolute verbetering en het blijft leuk om nieuwe combo’s en upgrades vrij te spelen. Daar staat echter tegenover dat de game snel in herhaling valt en je na een paar uur het gevoel kunt krijgen dat alles nogal repetitief is. Het wordt je dan vooral lastig gemaakt door veel vijanden van alle kanten op je af te sturen, wat nogal eens voor irritante mislukkingen zorgt. Dit neemt niet weg dat alle fans van ‘brawlen’ en zwaardvechten deze Wii-game zeker een kans moeten geven. Dat laffe hakwerk in Wii Sports Resort zijn we inmiddels wel beu. Tijd voor het echte werk!