Ongeveer een jaar voor de release van S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl splitste een deel van studio GSC Game World zich af. Dit gedeelte, tegenwoordig bekend als 4A Games, besloot om voor zichzelf aan de slag te gaan. Wat nu het resultaat mag zijn? De post-apocalyptische shooter Metro 2033, gebaseerd op het gelijknamige boek van Dmitry Glukhovsky. Zodoende worden we op reis genomen door de metrostelsels in een grauw Rusland, dat zo’n 20 jaar na een nucleaire oorlog geteisterd wordt door mutanten, radiatie en een mysterieuze kracht genaamd “The Dark Ones”…
Een pakkend geheel
Onze reis begint met de jonge Artyom, die zoals vele anderen zijn jeugd heeft gehad in de tunnels. Zijn dagelijkse middagdutje wordt onderbroken wanneer hij de terugkomst van zijn vertrouwde kennis Hunter moet bijwonen. Net teruggekeerd van de oppervlakte brengt Hunter slecht nieuws met zich mee en waarschuwt hij voor groot gevaar dat op de loer ligt. De begroeting is nog maar net voorbij en het station wordt plotseling aangevallen door een horde muntanten. Direct krijg je een pistool in handen gedouwd, met als missie om het nabij gelegen ziekenhuis met man en macht te verdedigen. Paniek en monsters doen al gauw hun ronde, maar de groep slaagt erin om de aanval af te slaan.
Nog geen minuut nadat het vuurgevecht voorbij is, stormt de lokale beveiliging al hijgend naar binnen; The Dark Ones hebben zojuist een bewakingspost met de grond gelijk gemaakt. Al gauw haast Artyom zich met de groep richting het bestormde station, om vervolgens een regelrecht slagveld te aanschouwen. Hunter is deze reeks aanvallen zat en neemt het recht in eigen handen door wederom naar de oppervlakte te gaan. Als laatste woord aan Artyom geeft Hunter hem de opdracht om een boodschap door te geven, mocht hij de volgende ochtend niet terugkeren. Het ondenkbare doet zich inderdaad voor, waardoor Artyom zich de volgende dag begeeft richting Riga Station…
Anders dan anderen
Het mag wellicht al duidelijk zijn: Metro 2033 is een lineaire ervaring, doch wel één die sterk verhaalgedreven is. Het is dan ook belangrijk om in acht te nemen dat de game gebaseerd is op eerder genoemd boek, want hierdoor is Metro 2033 een non-stop aaneenschakeling van heerlijke actievolle momenten, afgewisseld met sfeervolle, enge periodes. De geschiedenis van de tunnels treedt constant naar voren en het wordt duidelijk hoe The Dark Ones een angstige grip houden op de stelsels. Dit klinkt wellicht als uitstekend RPG-materiaal, maar Metro 2033 is niks meer dan een klinkklare first-person shooter.
Uiteraard kent de game wel zijn diepgaande punten, waarvan het beste voorbeeld stiekem toch wel het betaalmiddel is: hoge kwaliteitskogels. Vuur- en steekwapens, normale munitie en andere goederen kunnen namelijk enkel betaald worden met militaire kogels. Deze soort is tevens vele malen krachtiger dan gewoonlijke munitie, maar ook veel schaarser. Gebruik je dus in bepaalde situaties militaire kogels of neem je een risico en ga je voor de standaard munitie om ‘geld’ te besparen? Iets dat een simpele keuze oogt, kan op bepaalde momenten hét verschil betekenen tussen leven of dood.
Niet alleen ondergronds, maar ook bovengronds zullen dergelijke situaties je voorgeschoteld worden. Dit komt mede door het verplichte gebruik van een gasmasker, die je telkens moet voorzien van een nieuw gasfilter. Hierbij moet ook opgemerkt worden dat Metro 2033 amper gebruik maakt van een HUD en de resterende tijd voor je gasfilter wordt aangegeven op je horloge, waarbij er uiteindelijk ook condens in je masker ontstaat. Het is een leuke gimmick die toch voor een bepaalde diepgang zorgt en je forceert om echt op je horloge te letten. Ook moet je oppassen dat je masker niet beschadigd raakt in een vuurgevecht, iets dat met subtiele barsten in het masker wordt aangegeven.
Diepgang alom
Ondanks de lineaire aard weet Metro 2033 zelden of nooit repetitief te worden, mede dankzij het pakkende verhaal. Van wilde achtervolgingen in karretjes tot aan het infiltreren van stations, deze shooter heeft het allemaal in huis. Een relatief groot nadeel hiervan is dat dit een constante verandering vereist in de manier waarop je te werk gaat. Je kunt niet simpelweg al schietend een kamp binnenvallen, hopend en smekend er heelhuids doorheen te komen. Bij het infiltreren draait het geheel dan ook om stealth van de bovenste plank.
In welke mate je verborgen bent, is aan de hand van een lichtsensor te zien op je horloge. Het is dus van belang om alle dichtbij gelegen lichtbronnen te vernielen, met bijvoorbeeld een geluiddempend geweer. Ook moet je letten op glassplinters en vallen die in de omgeving geplaatst kunnen zijn, want het minste geluid zorgt al voor paniek. Niet alleen met geluiddempende vuurwapens, maar bijvoorbeeld ook werpmessen kun je één voor één bewakers uitschakelen.
Dit kan veelal erg pittig zijn, met name vanwege de scherpe A.I., en voor frustratie zorgen wanneer een infiltratie keer op keer mislukt. Je hebt dan ook de keuze om manschappen niet te doden en juist voorzichtig langs een basis te glippen. Door dit te doen mis je echter wel de kans om (militaire) munitie of wapens te vergaren, wat later een gemis kan blijken, vooral op de oppervlakte. Bovengronds is over het algemeen weinig munitie te verkrijgen, waardoor je ondergronds spaarzaam te werk moet gaan.
Gelukkig is het dan ook mogelijk om je munitievoorraad bij te vullen in de vele tussenstations die je bezoekt. Iedere samenleving biedt weer andere wapens, waardoor je geneigd bent om af en toe nog even door te sparen. Toch had er veel meer variatie kunnen zijn in het aanbod, waarbij sommige wapens ook veels te duur zijn en geen meerwaarde bieden. Vaak zul je je dan ook focussen op het aanschaffen van steekwapens, gasfilters en normale goederen.
Niet perfect, wel top
Eenmaal voorbij een zekere leercurve en wat obstakels kan Metro 2033 een enorm belonend gevoel geven. Toch staan er wat nodige fouten dit gevoel in de weg, want de scipted events kunnen bij tijd en wijle verwarrend zijn. Een teamgenoot kan bijvoorbeeld plots aangevallen worden, waardoor je geneigd bent om een geheel magazijn te legen. Het blijkt echter al gauw dat dit een specifieke gebeurtenis betreft en het monster simpelweg niet te doden was. Dit slaat je als speler direct terug naar de realiteit en wordt de ervaring teniet gedaan. Dit is Metro 2033 wel te vergeven, want de reis van zo’n acht tot tien uur blijft je nog een lange tijd bij.
Vooral de eindmissie weet hier op in te spelen met welgeplaatste quick-time events en een sublieme sfeer die onovertroffen is. Deze atmosfeer heerst (letterlijk) ook in de tunnels, waardoor je als het ware in de ervaring wordt opgenomen. De geweldige graphics en animaties spelen hier een grote rol in, al kan de Xbox 360 ietwat teleurstellen op dat gebied. De PC-versie heeft daarentegen genoeg finesse om zelfs te kunnen concurreren met Crysis. Voeg hier ook nog eens een oorstrelend audiopakket aan toe en het geheel is compleet.
Conclusie
Metro 2033 is een first-person shooter die daadwerkelijk iets anders doet en een geweldige rit kan bezorgen. Er bestaat een perfecte mix tussen actiescènes en stealth, met een enorm gevoel van beloning wanneer je op de juiste manier een gedeelte voltooit. Er is weinig reden om de singleplayer nogmaals door te halen, ook vanwege het gebrek aan een multiplayer, maar dit moet je niet weerhouden om deze shooter op te pikken. Ondanks een paar kleine gebreken weet Metro 2033 een hele toffe ervaring af te leveren, die je daadwerkelijk bij blijft. Nu eens kijken wat de aankomende downloadable content ons gaat bezorgen…