In deze Final Fantasy ga je niet naar een Middeleeuwse wereld, maar kom je juist terecht in een futuristische wereld waar de fal’Cie, mechanische wezens, leven. Deze fal’Cie ‘merken’ soms mensen en geven ze een opdracht. Voeren ze deze opdracht niet uit, dan veranderen ze in monsters, doen ze dit wel dan veranderen in ze in kristal. Geen fijn vooruitzicht en het is dus ook niet zo vreemd dat hier weerstand tegen is. Het hele verhaal, waarvan ik niet teveel weg ga geven, draait om een groep personages die weerstand biedt en de verstandhouding tussen het paradijselijke Cocoon en het ruwere Pulse.
Verrassend kenmerkend voor Final Fantasy XIII is de toegankelijkheid van deze game. Geen ingewikkelde level- of gevechtsystemen, maar een eenvoudige manier van vechten en levelen. Je krijgt niet na elke gevecht experience points waardoor je na een tijd een level omhoog gaat, maar in plaats daarvan krijg je CP. Deze punten kun je vervolgens gebruiken om je verder te ontwikkelen binnen een bepaalde class, maar hierbij hoef je niet van tevoren uit te gaan vogelen in welke stats of skills je het beste punten in kunt stoppen. Je geeft aan in welke class je personage zich verder moet ontwikkelen en vervolgens kun je bepalen hoeveel punten je hier in stopt. Af en toe heb je wel de keuze om een zijpad in te slaan om een extra skill of stat te krijgen, maar dit komt niet heel vaak voor.
Beperking
Het grote nadeel aan dit systeem is voor mij wel dat je behoorlijk beperkt wordt in je groei. In het begin heb je toegang tot een klein gedeelte van het Crystarium, het systeem waarin je de verdiende punten verdeelt, en dit systeem wordt steeds uitgebreider. Het komt regelmatig voor dat je een personage nog verder wilt laten groeien in een bepaalde rol, maar dat dat niet kan omdat je Crystarium op dat moment nog te beperkt is. Op dat moment kun je punten toekennen aan andere classes en hierdoor kun je ook weer hitpoints etc erbij krijgen, maar ik had toch het gevoel dat ik werd beperkt in de keuzes die ik kon maken. Daar kwam nog eens bij dat je aanvankelijk ook behoorlijk beperkt bent in in welke classes de characters kunnen groeien. Pas later kun je aan de gang met alle mogelijke classes, maar tegen die tijd ben je al een heel aantal uren verder.
Doordat je op een gegeven moment een personage niet verder kan ontwikkelen binnen een bepaalde class, zul je op een gegeven moment ook moeten investeren in een andere class. Dit kan tijdens gevechten nog aardig van pas komen, want hier is het Paradigm systeem erg belangrijk. Dit systeem houdt in dat je tijdens het vechten de classes van je personages aan kunt passen aan de situatie. Hierdoor wordt het gevecht een stuk dynamischer en heb je het gevoel dat deze evolueert. Ook hier zit weer een beperking, want je moet van tevoren enkele combinaties aangeven en kunt deze niet veranderen tijdens een gevecht. Een behoorlijk nadeel als je bijna zonder HP zit en je plots realiseert dat je vergeten bent een opstelling toe te voegen met een healer…
Lui
Ook het gevechtssysteem is behoorlijk toegankelijk. Je bestuurt slechts een personage per gevecht, en je medestanders worden gestuurd door de computer. Hierover heb ik eigenlijk niks te klagen, want je gevechtgenoten doen niks vreemds of doms en als de zwakheden van de vijand bekend zijn dan zullen ze hier ook op inspelen met hun aanvallen. Wat de gevechten ook heel toegankelijk maakt is de mogelijkheid om automatisch aan te vallen. Je hoeft dan niet eerst alle aanvallen te selecteren en te bepalen hoeveel aanvallen je deze beurt kan doen. In plaats daarvan kiest het spel de aanvallen voor je op basis van de beschikbare gegevens over de vijand. Is de vijand eerder dood dan dat je klaar bent met aanvallen, dan worden overige aanvallen gericht op een andere vijanden en past het spel ook meteen aan welke aanvallen je doet.
Uiteraard kun je ook zelf kiezen welke aanvallen je doet, maar ik merkte wel dat ik soms de neiging had behoorlijk lui te worden en maar gewoon lekker op automatisch aanvallen te drukken. Ook bij het uitkiezen van je equipment kun je behoorlijk lui worden: je kiest of je offensive, balanced of defensive equipments wilt en vervolgens laat je het spel zelf kiezen welke equipment het beste hierbij past. Het upgraden van equipment is ook vrij makkelijk en de meeste uitdaging hier zit er in het kiezen van de juiste items om te upgraden, want dan krijg je een leuke experience bonus bij volgende upgrades.
Zoals je wellicht wel hebt gezien in verschillende trailers en screenshots ziet Final Fantasy XIII er grafisch gezien echt supermooi uit. In mijn preview gaf ik aan dat de Xbox 360 het grafisch niet haalt bij de PlayStation 3, iets dat ik in deze review nog ietwat wil nuanceren. Als je niet op de PlayStation 3-versie let, dan is de Xbox 360-versie magistraal mooi, om je vingers bij af te likken. Je moet de twee versies alleen niet naast elkaar leggen, want dan zie je dat het verschil behoorlijk groot is. Dat betekent echter absoluut niet dat de Xbox 360-versie er grafisch slecht uit ziet, hoewel ik achteraf gezien een vermoeden heb dat het wel heel sterk afhankelijk is van wat voor monitor/tv je gebruikt om op te spelen.
Verveling
Ondanks dat het verhaal van Final Fantasy XIII behoorlijk diepgaand is, sloeg tijdens het spelen bij mij soms toch de verveling enigszins toe. Dit was met name te wijten aan levels die wel heel veel op elkaar leken en ellenlange gevechten. Daar stond echter tegenover dat ik eens in de zoveel tijd genoeg TP, Technical Points, had verzameld om een summon uit te voeren. Hierdoor kreeg ik een wonderlijk uitziend wezen aan mijn zijde, die vervolgens nog eens kon transformeren om zo nog sterkere aanvallen te doen. Ook hier zit weer een heel toegankelijk systeem achter, net zoals bij het Crystarium.
Conclusie
Final Fantasy XIII is een spel met twee gezichten. Aan de ene kant is het een heel goed en uitgebreid spel, met een speelduur van vijftig tot zestig uur en graphics waarvan je spontaan gaat kwijlen. Aan de andere kant is het spel soms wat eentonig en wordt je op sommige punten behoorlijk beperkt. Dit neemt echter niet weg dat Final Fantasy XIII meer dan genoeg waar biedt voor zijn geld, maar de beperkingen die het spel biedt is iets waar doorgewinterde gamers wellicht op zullen afknappen.
De sterke punten van Final Fantasy blijven de prachtige graphics, de diepgaande verhaallijn, adembenemende soundtrack en had ik de graphics al genoemd? Zeker een aanrader dus, die de Final Fantasy nieuweling een game biedt met een lage drempel.