Toen ik onlangs op de redactie sprak over Battlefield: Bad Company 2, kwam collega Jonah met de passende opmerking dat Bad Company 2 eigenlijk een hele mooie mix is tussen Modern Warfare 2 en Operation Flashpoint: Dragon Rising. Het is een game die een combinatie biedt van epische actie, hardcore gameplay en gewoon heerlijk popcornvermaak. Deel 1 beviel mij destijds zeker, al zaten er wel wat haken en ogen aan wat mij betreft. Hoog tijd om eens te bekijken wat ontwikkelaar EA DICE met Bad Company 2 gedaan heeft.
De eerste Bad Company-game beviel namelijk zeer goed. De multiplayer was prima uitgewerkt om op lange termijn leuk te blijven en de singleplayer kende een lekkere samensmelting van actie, destructie, humor en een luchtig verhaal. Mijn grote wens voor Bad Company 2 was dan ook dat deze elementen ook in dit vervolg zouden zitten en wat denk je? Ze zitten er in en komen zelfs nog beter uit de verf dan in het origineel!
De verkeerde mensen
Het verhaal van Battlefield: Bad Company 2 is wederom vrij luchtig, want deze keer wordt het groepje van B-Company eropuit gestuurd om te zorgen dat een gevaarlijk wapen niet in handen van de Russen valt. Dit wapen werd door de Japanners ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar is ondanks verwoede pogingen toch bij de verkeerde mensen terechtgekomen. Overigens maak je dit zelf nog mee tijdens een eerste missie, die als een soort flashback het verhaal introduceert. Luchtig verhaal? Check!
Wat mij betreft hadden ze dit beter in een leuk filmpje kunnen verpakken, want erg sterk is deze zeer lineaire opening niet. Lang zocht ik naar het grootste probleem van deze opening en vanaf het begin van de tweede missie wist ik het: B-Company! De kracht van de singleplayer schuilt wat mij betreft voor een groot deel in de humor van je teamleden. Elk teamlid heeft echt een eigen persoonlijkheid en er worden weer regelmatig erg grappige opmerkingen geplaatst, zowel tijdens tussenfilmpjes als op wat rustige momenten tijdens het spelen. Humor? Dikke check!
Spectaculair
Natuurlijk kom je er niet met alleen humor, maar gelukkig is de kern van de game heel herkenbaar. Net als de eerste Bad Company-game ga je in een ongekend tempo door verschillende missies en kom je in de meest diverse omgevingen terecht, van besneeuwde dorpjes tot jungles. Korte cinematics zorgen voor een beetje rust, al krijg je ook regelmatig gewoon tijdens het spelen te horen wat je doelen zijn, zodat de vaart er goed in blijft. Dit wordt nog eens ondersteund doordat je gezondheid automatisch kan herstellen en je dus niet regelmatig zo’n rare injectienaald in jezelf hoeft te prikken. Daarnaast zijn je teamgenoten tijdens de actie een stuk slimmer geworden en bieden ze echt ondersteuning. Ze hebben dus wel wat bijgeleerd sinds het vorige avontuur.
Het lijkt zelfs alsof Bad Company 2 met de singleplayer iets meer richting de Modern Warfare-serie is verschoven door epische actie te combineren met spannende en spectaculaire momenten. Overigens hebben ze ook qua speelduur veel gemeen, want met 5 à 6 uurtjes zijn de meeste spelers er wel doorheen. Bad Company 2 heeft echter nog altijd een eigen gezicht. De omgeving is behoorlijk open, zodat je enige mate van vrijheid hebt om vijanden aan te pakken. Toch had ik bij veel missies wel het gevoel dat je iets beter gestuurd werd richting je objective, zodat het wat minder ‘doelloos’ aanvoelde dan sommige missies uit het origineel.
Verwoesting en subliem geluid
En dan hebben we het nog niet eens gehad over het paradepaardje van EA DICE en haar Frostbite-engine: de extreme verwoesting van de omgeving. Granaten en rocket launchers zorgen ervoor dat je gebouwen voor een groot deel aan gort kunt knallen en vijanden op brute wijze uit de tent kunt lokken of zelfs direct kunt uitschakelen. Het gaat misschien wat ver om te stellen dat alles kapot kan, het is zeker geen Red Faction: Guerilla, maar net als in de eerste Bad Company-game kan je weer volop muren, torens, daken, barricades en wat niet al meer vernietigen met de juiste vuurkracht.
Ontploffingen voelen heerlijk aan, mede door het werkelijk sublieme geluid. De geluidseffecten van de wapens zijn geweldig en het klinkt ook anders als je in andere omgevingen bent. Samen met een behoorlijk gevoel van terugslag zorgt dit ervoor dat wapens zowel realistisch aanvoelen als klinken. Kogels die je in een huis afvuurt klinken anders dan het schieten in de jungle of het knallen vanaf een open vlakte. Overigens zien de diverse omgevingen er erg mooi uit, zeker als je even ergens de tijd neemt om van een vergezicht te genieten of vanaf een heuvel ergens een dorpje ziet liggen. Grafisch zal je niet geheel verrassend het meeste uit de PC-versie kunnen halen, want met een beetje pop-up, aliasing en screen tearing kende de PlayStation 3-versie af en toe een paar technische minpuntjes.
Tactische potjes
Waar je bij een Battlefield-game natuurlijk niet omheen kunt is de multiplayer. Ik kan er erg duidelijk over zijn: deze is ontzettend vet. Er is een beperkt aantal spelmodi en mappen, vergeleken bij games als Modern Warfare 2, maar daar staat wel tegenover dat het mappen en modi zijn met een geweldige balans, goed uitgewerkt teamspel om echt tactische potjes te spelen en een leuke beloningsstructuur voor elk type speler. Dus of je liever meer gaat sniperen of met grover geschut vol in de aanval gaat, elke actie kan genoeg ervaringspunten en andere beloningen opleveren. Daarnaast wordt ook gedacht aan de echte hardcore spelers en gamers die graag in squads willen spelen.
Conclusie
Battlefield: Bad Company 2 biedt eigenlijk alles wat je er op voorhand van zou verwachten. In een hoog tempo raas je door diverse missies, gevarieerde omgevingen en ervaar je een luchtig verhaal, wat nog eens afgewisseld wordt met briljante humor en opmerkingen van je teamleden. Misschien is het geheel iets minder gepolijst en wat minder filmisch dan een Modern Warfare 2, maar daar staat tegenover dat je wel meer vrijheid hebt om doelen te bereiken en het feit dat de game een geweldig gevoel bij de diverse wapens weet te creëren, mede dankzij subliem geluid.
De campaign is kort, maar biedt wel een hele lekkere, korte snack. Ben je daar doorheen, dan kan je in de multiplayer genoeg vermaak vinden voor een hele lange tijd. De balans is zeer goed, er is genoeg beloning en voldoening te vinden en zeker voor mensen van tactische gameplay is de multiplayer geweldig.
Eind volgende week komen we nog uitgebreid terug op de multiplayer. Dan hebben we volop tijd in de verschillende spelmodi kunnen steken en geven we je een grondig overzicht van dit belangrijke onderdeel van Bad Company 2. En als de techniek meewerkt kun je begin volgende week ook nog een video review van deze game verwachten, dus we hebben nog genoeg Bad Company 2 voor de boeg!