Af en toe speel je van die games die simpel opgebouwd zijn en weinig innovatie in zich hebben. Toch moet je dit soort games niet meteen afschrijven, want ze kunnen vaak best vermakelijk zijn. Vandal Hearts: Flames of Judgment was voor mij ook zo’n game.
Het spel biedt namelijk geen tientallen uren aan gameplay, heeft geen diepgaand verhaal en is ook niet erg innoverend. Toch is het spel leuk om te spelen en dit komt vooral door de nostalgische gevoelens die het bij mij opwekt. Vandal Hearts: Flames of Judgment is namelijk een turn-based RPG van de oude garde. Het is dus gewoon een leuke RPG zonder al te veel poespas en hierdoor is de game ook lekker toegankelijk gebleven. Hiermee bedoel ik niet dat het spel erg makkelijk is, maar juist dat de gameplay voor iedereen begrijpbaar en snel op te pakken is. Je hoeft dus niet eindeloos door menuutjes te speuren of vele keuzes over aanvallen te maken, maar je kunt lekker achterover zitten en aan de gang gaan.
Op de bank met plezier liggen gapen
Normaal ben ik nooit zo’n fan van turn-based games, omdat ze vaak moeilijk en erg diepgaand zijn, maar met Vandal Hearts: Flames of Judgment heb ik wel veel plezier weten te beleven. De gevechten zijn namelijk simpel en relaxt. Skills levelen doe je bijvoorbeeld door ze simpelweg te gebruiken en je magische krachten kun je ook gemakkelijk veranderen en verbeteren. Gevechten kunnen echter wel langdradig zijn. Bij sommige schermutselingen krijg je namelijk wel twintig of zelfs meer vijanden tegen je, waardoor je zo’n 20 tot 30 minuten aan het vechten bent.
Deze langdradigheid zorgt ervoor dat dit geen spel is dat je opstart om even een kort potje te gamen. Als je echter een uur of langer de tijd hebt kun je een hoop plezier met de game beleven. Dit plezier haal je vooral uit de strategische keuzes die je tijdens het vechten moet maken. Kies je ervoor om de vijand uit hun basis te lokken of storm je juist naar binnen? Splits je jouw groep met vechters op om de vijanden te verrassen of blijf je samen om sterk te zijn? Dit soort keuzes kunnen de uitkomst en langdurigheid van een gevecht bepalen. Eigenlijk lag ik door dit spel op de bank met plezier te gapen, want de gameplay is leuk en toch soms wat slaapverwekkend.
Toch nog een beetje stoffig
De ouderwetse gameplay is dus tof, maar Konami had het spel wel wat beter kunnen afstoffen. Er zijn namelijk enkele ouderwetse problemen te herkenen. Zo is er geen automatisch save-systeem, waardoor je soms hele stukken van het verhaal over moet doen. Ook wordt de controller niet optimaal gebruikt. Je kunt dit spel namelijk met heel weinig knoppen spelen en hierdoor wordt het uitvoeren van acties wat langdradig. Van het feit dat het spel verschillende eindes kent word ik wel weer gelukkig en zo is dit dus een game die zowel voor- als nadelen kent.
Conclusie
Uiteindelijk ben ik wel blij dat Konami na tien jaar toch weer een Vandal Hearts-game heeft uitgegeven, maar het is aan de andere kant ook goed te zien dat dit spel op een oude serie is gebaseerd. De gameplay heeft namelijk niet heel erg veel diepgang en het spel kent wat ouderwetse problemen. Dit is gelukkig allemaal goed te overzien, want er is genoeg plezier met de game te beleven. Het leukste was misschien nog wel het nostalgische gevoel dat ik tijdens het spelen kreeg.
Voor gamers die van turn-based gameplay houden is Vandal Hearts: Flames of Judgment dan ook zeker aan te raden. De 1200 Microsoft Points (ongeveer €15) die je voor de game neer moet leggen is het qua plezier en speeltijd zeker waard.
lijkt mij niet zo leuk 😳