Rabbids Go Home

In Rabbids Go Home keren de knotsgekke konijnen weer eens terug, maar dan in de vorm van een stevige 3D-platformer. Weten ze onze harten wederom te veroveren of is deze game nog geen “BWAAAAAH!” waardig? Dat lees je in deze review…

Verfrissende aanpak

Het lijkt wel als de dag van gisteren dat ontwikkelaar Ubisoft ons liet kennismaken met een ras konijnen waar men tegenwoordig nog kuitkramp van kan krijgen. Ik kan het natuurlijk alleen maar hebben over het in 2006 verschenen Rayman Raving Rabbids. De belangrijkste eigenschap van deze game, en tevens de twee vervolgen erop, is dat Rayman hierin nog een duidelijke hoofdrol weet te spelen. Dit is echter niet langer het geval in Rabbids Go Home, die zoals de titel al aan weet te duiden, zich focust op de groep ADHD-konijnen.

Zoals ik eerder al aangaf is dit dan ook geen ‘traditionele’ Rabbids-game, bestaande uit tientallen mini-games, maar voor het eerst hebben we hier te maken met een lekker ouderwetse 3D platformer. Wellicht dat je nu niet geneigd ben om te stoppen met lezen en met konijnensnelheid al schreeuwend naar de winkel te rennen. Toch wil, moet, zal en kan ik je verzekeren dat Ubisoft het simpelweg heeft geflikt om de meesterlijke humor van de serie in alle glorie te kunnen verwerken in Rabbids Go Home. Staat dit dan ook garant voor een solide gameplay? Jazeker, en daarover wil ik nu uitweiden…

Winkelwagen-extravaganza

Twee konijnen in een opgevoerde winkelwagen, die al terroriserend door de stad heen gaan om voorwerpen te verzamelen. Dat is het voornaamste idee achter Rabbids Go Home. Voordat die wenkbrauw van het gezicht afschiet, wil ik dit concept toch even nader verklaren. Op een weelderige nacht, aan de maanovergoten randen van de vuilnisbelt, kwam namelijk één van de vele rakkers op het idee om naar de maan te reizen. Dit zeer intelligente wezen, met het IQ van een baksteen, had namelijk het idee om samen met zijn vele maten letterlijk op de maan zijn roes uit te slapen.

Nu is natuurlijk de ingewikkelde vraag: hoe komt men daar? Volgens de richtlijnen van het konijn is dat werkelijk heel simpel: bouw een toren, gemaakt van alle voorwerpen die je maar bij elkaar kunt schrapen. Zonder hier verder bij stil te staan, weet de verzameling donderstenen al een aanzienlijke hoop voorwerpen bij elkaar te krijgen. Het blijkt echter al gauw dat men aardig tekort schiet. Zo slim als dat het hoofdkonijn is, komt hij op het lumineuze idee om de stad in te duiken en gaan plunderen als opgewonden piraten op de wallen, met als gevolg een humoristische trip die je nog lang zal heugen…

Hamsteruh!

Als eerste wil ik alleen maar duidelijk maken dat het winkelwagentje waarmee de knakkers te werk gaan heerlijk responsief is. De game speelt hierdoor lekker weg en is zo te beschouwen als een geweldige rit, letterlijk. Dit aspect is tevens enorm belangrijk, aangezien we hier nogmaals wel te maken hebben met een 3D-platformer. Het doel is dan ook om allerlei obstakels te overwinnen, winkelcentra uit te wonen en mensen uit te kleden. Nee, dat laatste is geen humoristisch getinte opmerking. Je kunt daadwerkelijk mensen aanrijden, om vervolgens hun kleding mee te pikken en te gebruiken voor de toren.

Op het eerste gezicht mag het misschien niet lijken, maar deze mensen spelen een grotere rol in de game dan je daadwerkelijk zou verwachten. Ubisoft heeft namelijk het dagelijks leven genomen en deze op een satirische wijze neergezet in de game. Het laat zien dat men uitstekend in staat is om allerlei vormen van humor in Rabbids Go Home te verwerken. Mocht je dus niet aan je trekken komen op dat gebied, dan is er toch echt iets mis. Op humoristisch vlak dan, niet persoonlijk.

Sublieme uitwerking

De gehele game door zul je naast je medekonijnen ook vergezeld worden door een flinke dosis humor, opzwepende muziek en briljante tussenfilmpjes. Bij het vinden van speciale voorwerpen schakelt Rabbids Go Home bijvoorbeeld over naar een filmpje waarbij de twee konijnen het voorwerp ook ‘uitproberen’. Dit soort subtiele momenten doen direct denken aan de welbekende mini-games, wat getuigt van het feit dat Ubisoft de humor over heeft weten te brengen. Een ander voorbeeld hiervan is een zekere scène op het vliegveld waarbij je de turbine van een vliegtuig sloopt, om vervolgens als een cowboy aan de Red Bull door het gebouw heen te sjezen. Dit soort elementen komen steeds vaker terug in Rabbids Go Home, waardoor je dus elke keer weer een andere ervaring tegemoet gaat.

Om deze algehele ervaring te complimenteren, kun je ook nog eens gezellig je konijn aanpassen. Dit bestaat gelukkig niet uit het vervangen van kledingstukken of lichaamsdelen, het blijven natuurlijk konijnen, zoals in de eerdere delen. Je kunt in Rabbids Go Home juist je konijn zelf volledig aanpassen met onder andere tattoo’s, verf en een bankschroef. Vooral laatstgenoemde optie speelt een rol, aangezien je in staat bent om, niet alleen met een bankschroef overigens, de konijnen qua vorm en uiterlijk aan te passen. Je kunt tevens nieuwe gereedschappen, tattoo’s en nog veel meer vrijspelen om je konijn eens lekker flink te bewerken. Iets dat het customizen complimenteert is tevens de geweldige grafische stijl van de game, die zowel humoristisch als verfrissend overkomt.

Boordevol…

Als laatste wil ik gewoon nog even benadrukken hoe goed Rabbids Go Home daadwerkelijk in elkaar steekt. Direct van het begin af aan al zul je merken dat Ubisoft elk hoekje van het witte kastje heeft benut. De speaker in de Wii-afstandsbediening is hier al een uitstekend voorbeeld van, aangezien mijn verbazing schetst dat de laatste tijd maar weinig ontwikkelaars gebruik maken van zoiets simpels als een speaker. Terwijl juist dit soort kleine dingen de ervaring net even wat mooier en diepgaander kunnen maken.

Daarnaast ben ik ook nog te spreken over de leercurve die men heeft kunnen verwerken in de game en voornamelijk de algehele opzet. Ondanks dat het concept hier en daar in herhaling kan vallen, weet men toch continu een verfrissende ervaring af te leveren. Een leuke toevoeging hieraan is het Rabbids Channel, waarin je kunt stemmen op andere zelfgemaakte konijnen en zelf uiteraard ook mee kunt doen. Dit concept doet natuurlijk meteen denken aan het Mii Channel, al weten die misvormde konijnen toch echt een veel grotere indruk achter te laten…

Conclusie

Rabbids Go Home is een uitstekende toevoeging aan de welbekende Rabbids-serie en ik durf zelfs te beweren dat dit de beste Rabbids-game tot nu toe is. De humor is nog steeds alom aanwezig en de game speelt gewoon lekker weg. Kortom, als je deze winter zin hebt om eens helemaal los te gaan, dan raad ik je aan om nu naar de winkel te rennen en te ontdekken hoe deze konijnen zich omhoog werken richting die brede sterrenhemel…