Dragon Ball: Revenge of King Piccolo

Dragon Ball: Revenge of King Piccolo is in tegenstelling tot de vele voorgaande Dragonball-games een lekker ouderwetse 2.5D platformer annex fighter. Heeft dit concept goed uitgepakt of is deze game nog geen wens van de almachtige draak waard? Dat lees je in deze review…

Drakenballen…

Opgewonden testosteronbonken die al schreeuwend elkaars levenskeuzen willen doen herzien. Dat is in één zin misschien wel de beste omschrijving van de alom bekende Dragonball-reeks. De game die ik nu ga bespreken bevat daarentegen niks van dit soort kreunende aspecten, aangezien Revenge of King Piccolo terugkeert naar de oorsprong van de anime. Verwacht daarom een jonge Goku, maar ook de geschiedenis omtrent de Red Ribbon Army tot aan King Piccolo zelf.

Het enige nadeel dat hierdoor naar voren kan treden, is dat sommigen moeite zullen hebben om het verhaal te volgen. Dit komt doordat, laten we eerlijk wezen, de meeste liefhebbers van de serie zijn begonnen met de Dragonball Z-reeks. Het is echter geen vorm van een spelbreker, want daarvoor zullen we moeten kijken naar een geheel ander gedeelte van de game. Benieuwd? Lees dan verder…

Niet vernieuwend

Over de jaren is het 2.5D-genre enorm in populariteit gestegen. Kaskrakers zoals Street Fighter IV en Bionic Commando Rearmed zijn hier uitstekende voorbeelden van. Het laat tevens zien dat men nog steeds geïnteresseerd is in ouderwets vertrouwde games. Als verrassing mag het dan ook niet komen dat Revenge of King Piccolo een gokje waagt in dit genre en op het eerste gezicht zou je kunnen zeggen dat dit garant moet staan voor een verfrissende Dragonball-game. Ik zal je echter niet in spanning houden en direct verklappen dat dit helaas niet het geval is.

Van begin tot eind voelt de game gewoon aan als een repetitieve, monotone reis door dezelfde saaie landschappen, waar zelfs de bekende cel-shaded stijl geen leven in kan brengen. Nu staat de Nintendo Wii überhaupt niet bekend om zijn grafische pracht, maar de algehele presentatie is simpelweg smakeloos. Wellicht dat de optimisten onder ons nu nog hopen op een stevige gameplay, maar zelfs op dit gebied slaat Revenge of King Piccolo de plank faliekant mis.

Geen diepgang

Dragonball-veteranen die vertrouwd zijn met de gameplay uit spin-offs, zoals Budokai Tenkaichi, zullen hier namelijk niet aan hun trekken komen. Het geheel voelt erg traag aan en je zult eerder frustratie uit de game halen dan daadwerkelijk plezier. Dit komt niet anders dan door fundamentele fouten in de gameplay zelf. Een ‘uitstekend’ voorbeeld hiervan is het feit dat tegenstanders zich eerst moeten herstellen, alvorens je weer klappen kunt uitdelen. Dit houdt in dat je verplicht wordt om telkens een paar seconden te moeten wachten, wat voor een tenenkrommende ervaring zorgt.

Vooral bij de latere eindbazen kan dit resulteren in tergend langzame gevechten, wat de singleplayer van zo’n acht uur zeker niet ten goede komt. Er zijn daarentegen wel wat memorabele momenten, maar deze kunnen niet opboksen tegen het algehele plaatje. De besturing is dan weer wel responsief, wat op zijn tijd een opluchting kan zijn. Toch ben ik niet volledig te spreken over het gevechtssysteem dat men heeft willen integreren in de game. Het is bij lange na niet zo diepgaand of bevredigend zoals in games als Golden Axe of Battletoads.

Doordat de gameplay in feite geflopt is, zullen de andere modi al gauw niet meer aanspreken. In de Tournament Mode kun je het bijvoorbeeld tegen elkaar opnemen, maar ook in deze modus treden de fundamentele fouten naar voren, die de ervaring gewoon verminderen. Mocht je dus op zoek zijn naar een Dragonball-fighter, dan raad ik eerder aan om gewoon de budgetbakken in te duiken en Budokai Tenkaichi op te pikken.

Conclusie

Dragon Ball: Revenge of King Piccolo is jammer genoeg niet de 2.5D-platformer annex fighter geworden die ik altijd al had willen spelen. De gameplay rammelt aan alle kanten, wat een magere ervaring tot gevolg heeft. Daarnaast geeft dit ook weinig reden om een uitvlucht te zoeken in de Tournament Mode, aangezien je eerder elkaar letterlijk zult ophangen met de controllers dan daadwerkelijk in-game. Kortom, die 50 euro mag deze maand richting een andere game.