IL-2 Sturmovik: Birds of Prey

Soms zijn er van die games en die weten je zo te verbazen dat je er extreem vrolijk van wordt. En ik ga gelijk met de deur in huis vallen: IL-2 Sturmovik: Birds of Prey is zo’n geval. Van begin tot eind neemt deze game je mee in letterlijk hogere sferen en ik heb me urenlang mogen vermaken met het afknallen van Duitsers. Dat kan natuurlijk niet verkeerd gaan.

WOII

IL-2 Sturmovik: Birds of Prey is een vliegtuigshooter die zich afspeelt ten tijden van de Tweede Wereldoorlog. Tijdens verschillende missies zul je je best moeten doen om de Duitsers neer te knallen op verschillende plekken op aarde en dit doe je in zowel gevechtsvliegtuigen als bommenwerpers. Zo zul je met gevechtsvliegtuigen vooral in de lucht aan de slag moeten en zul je met bommenwerpers vele land- en zeedoelen moeten vernietigen. De missies zijn niet bijster origineel, maar dat is ook moeilijk in een Tweede Wereldoorlog-setting. Helaas is de vertelling van het magere verhaal niet interessant vanwege een saaie stem onder ingame filmpjes en ook de muziek had wat mij betreft iets gevariëerder gemogen.

Qua gameplay biedt de game een stuk meer diepgang. De moeilijkheidsgraden verschillen namelijk behoorlijk van elkaar. De Arcade modus is de meest toegankelijke en op dat moment speel je een actievolle vliegtuigshooter. Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van deze instelling, want ik wil gewoon lekker ruig knallen. De Realistic modus zorgt ervoor dat de vliegtuigen minder makkelijk te besturen zijn. Wind heeft een grotere rol en ook kan een vliegtuig moeite krijgen met moeilijke manoeuvres. De die hard vliegers gaan natuurlijk naar de Simulation modus en in deze modus kun je het vliegtuig alleen besturen vanuit de cockpit. Dit betekent dat je goed om je heen moet kijken voor de tegenstanders, want deze zijn in deze modus niet makkelijk te zien.

Sturmovik moet lekker zijn

De besturing is zeer intuïtief en ook de gevechten blijven leuk om te beleven. Ook is het mogelijk om met de linker trigger te locken op een tegenstander zoals we dat ook bij H.A.W.X. zagen. De rest van de besturing is zeer logisch: de rechter trigger is schieten, de linkerstick bestuurt het gevaarte en de rechterstick is het gaspedaal. Daarnaast is het ook mogelijk om via de D-pad orders te geven aan bevriende eenheden. Zo kun je ze vertellen dat ze een vijand moeten aanvallen of juist om jezelf te verdedigen.

Grafisch geeft IL-2 gemengde gevoelens. Het land ziet er redelijk verzorgd uit met onder andere 3-dimensionale boompjes en huisjes. De vliegtuigen ogen gedetailleerd en ze hebben zelfs een schademodel! Als je geraakt wordt zullen er langzaam maar zeker gaten verschijnen in de vleugels van je vliegtuig. Ook is het gevoel erg lekker als je een vliegtuig kapot weet te knallen en je ziet hem met een zwart rokende achterkant naar beneden kletteren.

Met zijn allen knallen

Ben je het zat om alleen te knallen op Duitsers, dan is er natuurlijk nog de mogelijkheid om met meerder mensen aan de slag te gaan in IL-2. Tot 16 spelers kunnen aan de slag in Deathmatch, Team-Deathmatch, Capture Airfields en Strike. In Capture Airfields moet je als speler proberen om te landen op een vliegveld terwijl je beschoten wordt en in Strike mag je met zowel bommenwerpers als gevechtsvliegtuigen aan de slag. De bommenwerpers moeten dan gronddoelen bombarderen en als gevechtsvliegtuig moet je deze doelen juist beschermen.

Conclusie

IL-2 Sturmovik: Birds of Prey doet heel veel dingen goed waarvan één ding het belangrijkste is: het speelt ontzettend lekker weg. De besturing is intuïtief, de dogfights zijn meeslepend, de setting is realistisch en het neerleggen van de controller is moeilijk. Natuurlijk is er grafisch wel het een en ander aan te merken, is het verhaal niet meeslepend en is de muziek eentonig, maar het feit dat IL-2 Sturmovik: Birds of Prey gewoon heel verslavend is en leuk is om te doen, maakt dat het een zeer positieve verrassing is.