Transformers: Revenge of the Fallen

Toen Transformers naar het witte doek werd gebracht, voelde elke gamer het aan zijn water dat er een game van zou komen. De vorige game was helaas zeer slecht uitgevoerd. Kan Revenge of the Fallen die fout herstellen? Of gaan de Autobots ten onder aan de critici? Lees het in deze review.

Transformers heeft mij, toen ik nog een jongere knul was, tijden lang vermaakt en me laten rond rennen over het schoolplein, terwijl ik naar mijn klasgenootjes riep: “Ik ben Optimus Praaim!” Nu is het wat serieuzer en Transformers is op een geheel nieuwe manier naar het witte doek gebracht. Dat er games van zouden komen was natuurlijk duidelijk. De eerste game heb ik niet lang gespeeld en ligt dan ook nog steeds onder alle andere games stof te vergaren.

Transformers, more then meets the eye

Transformers volgt het verhaal van de Autobots en de Decepticons. Twee tegenhangers, die al sinds het ontstaan van de tijd tegen elkaar strijden voor goed en kwaad. Eerst waren het broeders zoekend naar Energon, een stof die de All-Spark van energie kon voorzien. Hiermee kunnen de Transformers blijven leven en nieuwe Bots maken. Zij hadden een eed afgelegd om nooit een planeet met leven te vernietigen. Helaas kozen een aantal Transformers om zich hier vanaf te zetten en zo begon de strijd tussen de vredelievende Autobots en de slechte Decepticons.

Miljoenen jaren later, met de All-Spark vernietigd en de Autobots in goede samenwerking met Nest, een militaire organisatie, proberen de Autobots de laatste Decepticons te vernietigen. Helaas komen de Decepticons met een waarschuwing: The Fallen zal terugkeren. Het is tijd om de besturing over te nemen en te kiezen tussen goed en kwaad. Worden het de Autobots? Of zijn het de Decepticons die de aarde zullen regeren.

Alsof je door stroop loopt

Transformers: Revenge of the Fallen biedt, net zoals zijn voorganger, de mogelijkheid om te kiezen tussen goed en kwaad, de Autobots en Decepticons. De game volgt de film vrij nauwkeurig, maar gaat er net iets dieper op in. Zo zijn er enkele nieuwe side-missions en nieuwe karakters. In tegenstelling tot de eerste game, heeft Revenge of the Fallen nu een ruimte waar je missies kunt selecteren op een grote aardbol. Dit haalt het lineaire een klein beetje weg, maar je zult alsnog gewoon de verhaallijn van de film volgen. In deze “hub” kun je ook je team van upgrades voorzien door Energon te gebruiken. Zo kun je aanvallen sterker maken of de health bars groter maken. De upgrades die je doet hebben effect op het hele team.

Zoals vele games begint deze ook met een tutorial. Hier krijg je alle basics voor je kiezen, die je zullen helpen in de strijd. Wat de meeste mensen direct zal opvallen, is de timer linksboven in je scherm. Deze timed je gehele vooruitgang tijdens de missie. Je zult dan ook een recordtijd kunnen neerzetten en dan een platinum award krijgen. Dit zorgt er helaas wel voor dat je meer op je klokje zit te letten dan dat je echt bezig bent met het spelen van de game. Ondanks dat je toch maar gaat proberen om een goede tijd neer te zetten, is dat vaak moeilijker dan je denkt. De reden daarvoor is de besturing.

De besturing laat namelijk veel te wensen over en ik kan er dan ook weinig positiefs over zeggen. De Transformers bewegen zeer sloom in normale bot-modus. Je hebt een beperkt aantal aanvallen, die ondanks je upgrades niet veel sterker worden. De enige aanvallen die de moeite waard zijn om te gebruiken, vergen het veelvuldig wisselen tussen de voertuig- en bot modus. Dit kost tijd en dat is dus, zoals al genoemd, iets wat je niet hebt. Ik zou nog een positieve draai aan de sloomheid kunnen geven en kunnen zeggen dat het grote robots zijn die natuurlijk wat langzamer bewegen, waardoor de game een gevoel van realisme creëert. Helaas lukt dit niet zonder een beetje in mezelf te gniffelen.

De keuze tussen goed en kwaad is niet erg bijzonder om te maken. Beide kanten hebben hun sterke en zwakke punten, maar blijven over het algemeen hetzelfde. De missies zijn vrijwel identiek, alleen hebben beide kanten andere obejectives. Het leuke aan de slechte kant is wel dat je als Sideways kan spelen, die in de zeer mooie Audi R8 kan veranderen.

Autobots! Assemble!

Zoals vele andere games heeft Transformers: Revenge of the Fallen ook zijn eigen online multiplayer. Ik was eerst een beetje huiverig om dit te proberen, maar ik ben er achter gekomen dat het nog best meevalt. Hoewel de besturing nog steeds niet goed werkt , is het best gaaf om het tegen anderen op te nemen in een “epische” strijd. De game biedt, net zoals de singleplayer mode, de keuze tussen goed en kwaad. Zo kies je je kant, je robot en je arena om in te knallen en voor de enige keer in de game heb je een aflopende klok.

Zoals ik al eerder had genoemd is de keuze tussen goed en kwaad persoonlijk en beide zijden zijn vrijwel hetzelfde. Zo blijft de strijd eerlijk en ook zeer verslavend. Je zult je er dan ook wel eens op betrappen dat je langer aan het spelen bent dan je eigenlijk wilde.

Conclusie

Transformers: Revenge of the Fallen is een game die naar een film gemaakt is en zoals algemeen bekend is werkt dit eigenlijk nooit. Zo dus ook Transformers: Revenge of the Fallen, dat weer eens heel goed laat zien dat de ontwikkelaars echt te weinig aandacht besteden aan de game, waardoor je een slap aftreksel van de film krijgt. Natuurlijk heeft het wel iets gaafs om met grote robots door de stad heen te knallen en erg veel vernietiging aan te richten, maar door de slechte besturing, vreemde camera-posities en veel te gedwongen, gehaaste gameplay, is het gewoon geen goede game. De graphics zijn voor deze tijd en kijkend naar de film erbarmelijk en zorgen ervoor dat Tranformers: Revenge of the Fallen niet meer is dan een stereotype film-game.