Red Faction: Guerrilla is gebaseerd op één trucje: slopen, slopen en nog eens slopen. Is slopen echt zo leuk om daar een hele game op te baseren of is slopen toch gewoon een overgewaardeerde hobby?
Fun
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Red Faction: Guerrilla is pure fun. Het slopen van gebouwen en voertuigen is zeer verslavend en bovendien heb je beschikking tot een aantal zeer vette en originele wapens om je mee uit te leven. Je speelt als Alec Mason, die in het begin van de game arriveert op de planeet Mars om zijn broer te helpen met het mijnen van ‘scrap’. Deze stukken afval zijn het geld in de game en dit zul je als speler moeten verzamelen om upgrades te kunnen kopen. Eenmaal aan het werk blijkt dat de broer van Alec werkt voor de Red Faction, een groep mensen die strijden tegen de heersende en onderdrukkende EDF en ook Alec zal zich aansluiten bij dit verzet om de EDF te vernietigen en Mars te bevrijden.
Het verhaal is flinterdun, maar de manier waarop je de EDF moet verslaan is leuk bedacht. De grote sandbox wereld is verdeeld in zes gebieden. Aan het begin heeft de EDF een overwicht van 100% in elk gebied en staan er slechts weinig bewoners aan de zijde van de Red Faction. Het is de bedoeling om de invloed van de EDF te verkleinen en je aanhang te vergroten. Dit doe je door middel van verschillende soorten missies. Zo zul je bepaalde gebouwen en kantoren van de EDF kunnen vernietigen om zo hun invloed te verkleinen, of je kunt ontvoerde mensen bevrijden om meer goodwill te krijgen van de inwoners. Als de invloed van de EDF in een gebied 0% is, en de bewoners steunen je 100%, zullen de hoofdmissies gemakkelijker verlopen of zullen er totaal nieuwe hoofdmissies verschijnen.
Het leuke aan dit systeem is dat ook de zijmissies een doel hebben. In andere sandbox games zijn de submissies vooral leuk voor meer geld of upgrades. Bij Red Faction: Guerrilla is het een belangrijk deel van het spel. Als de EDF geen invloed meer heeft op een gebied zullen er minder soldaten rondlopen en bij een volledige steun van de bevolking zul je meer hulp krijgen van Red Faction-collega’s.
Sloopwerk met heerlijk gereedschap
Hoe goed het missiesysteem van Red Faction: Guerrilla ook is, het draait natuurlijk allemaal om het vernietigen, slopen en opblazen van gebouwen. Elk gebouw en bijna elke brug dat in het spel zit kan kapot en het is verbazingwekkend hoe groot sommige gebouwen zijn die volledig om kunnen vallen. De manier van vernietigen is een kwestie van wennen. In plaats van het: ‘ik schiet een raket op een gebouw en het stort in’, is het in Red Faction: Guerrilla een kwestie van natuurkunde. Eerst dient de fundering van een gebouw verzwakt te worden alvorens het instort. Vooral in het begin van het spel is dit nog een redelijke uitdaging. Je kunt namelijk niet van een afstand aan de slag, maar je zult mijnen moeten plaatsen rondom het gebouw. Dit kost natuurlijk tijd en de tegenstanders liggen op de loer. Het is even wennen, maar het resultaat is heerlijk. Elk onderdeel van een gebouw kan kapot. Je kunt zelf bedenken hoeveel nieuwe gameplay-opties dit met zich meebrengt. Sta je in een gebouw en kun je de trap niet vinden? Schiet een gat in de vloer en je bent beneden. Word je achtervolgd door hordes tegenstanders? Blaas de brug op om tijd te winnen.
Later zullen gebouwen gemakkelijker te vernietigen zijn vanwege de moddervette wapens die je kunt vrijspelen. Overigens zul je moeten kiezen, want naast je verplichte hamer kun je slechts drie andere wapens meenemen. In mijn arsenaal was altijd de Nano Rifle aanwezig. Dit heerlijke wapen laat mensen en dingen in het niets oplossen. Het is een fijn gevoel om funderingen niet op de blazen maar simpelweg te laten oplossen, om vervolgens het gebouw zonder enige explosie te zien vallen als een kaartenhuis. Naast de Nano Rifle zijn er ook twee soorten raketwerpers, waarbij vooral de Thermobaric Rocket Launcher een schandalig grote explosie veroorzaakt en ook is er de Singularity Bomb, die alles in zijn buurt opslokt in een zwart gat. Verder zijn er drie soorten robots te vinden in de game die je zelf kunt besturen. Van de kleine en wendbare Light Walker, die het vooral moet hebben van zijn snelheid en zweeffunctie, tot de fantastische Combat Walker, die tientallen raketten achter elkaar kan afvuren.
Niet perfect maar wel volledig
Deze game is gemaakt voor het vernietigen en geeft je die mogelijkheid volledig met een tal van vette wapens. Toch is de game niet perfect. Alles wat niet met het vernietigen te maken heeft, heeft namelijk beduidend minder aandacht gekregen. Het verhaal is flinterdun, bevat bijna geen verrassingen en de personages voelen leeg aan. Grafisch is de game niet bijzonder en de besturing van de voertuigen is niet optimaal. De game is overigens niet lelijk en op de voertuigen na heb ik me bijzonder weinig gestoord aan deze minpuntjes.
Daarnaast zijn er ook een online en een offline multiplayer aanwezig in de game. Beide zijn zeer vermakelijk en online kan er gevochten worden in deathmatch en team deathmatch, is er een modus waar een gebouw beschermd moet worden en zijn er wapens en backpacks die exclusief in de multiplayer te vinden zijn. Met de verschillende backpacks kun je onder andere zweven, aardbevingen creëren, onzichtbaar worden en vijanden verdoven. Echter, niets is leuker dan de offline Wrecking Crew modus. In deze modus kun je samen met andere vrienden proberen om de meeste schade aan te richten in een level, waarbij er per spel gekozen kan worden voor bepaalde wapens en backpacks. Ik heb heerlijke wedstrijdjes gehad met vrienden op de bank.
Conclusie
Ik zei het al in de inleiding: Red Faction: Guerrilla is gebaseerd op één trucje: slopen, slopen en nog een slopen. En hoewel de game zeker niet perfect is, heb ik meesterlijke momenten beleefd op de planeet Mars. Met een auto een gebouw binnenrijden om vervolgens de gevangenen te bevrijden en weg te rijden is onvergetelijk en het laten instorten van een tientallen meters hoge toren is fantastisch. Tel daar goede offline- en online multiplayermodi bij op, waarbij ook alles te vernietigen is, en we hebben een spel dat heerlijk is voor iedereen die van slopen houdt. En laten we eerlijk zijn, wie houdt daar nou niet van?