Voor de E3 begon wisten we nog maar weinig van het nieuwe avontuur van Sam Fisher. Na de persconferentie van Microsoft heeft de hele wereld een andere Sam gezien en mijn hands-on speelsessie smaakte naar meer. Veel meer! Lees snel meer in deze preview van Splinter Cell: Conviction…
Om te beginnen moet ik bekennen dat Splinter Cell-games nooit echt mijn ding zijn geweest. Ik heb alle voorafgaande delen gespeeld en ik zag ook zeker in waarom veel mensen helemaal weg waren van de serie, maar het heeft me nooit kunnen raken. Dit lag vooral aan de gameplay. Het verhaal en de setting was veelal briljant, maar de algemene gameplay en de manier waarop je stealth kon gebruiken, ging naar mijn mening gewoon wat te traag. Ik was dan ook meer dan blij toen tijdens de Microsoft persconferentie werd gemeld dat Splinter Cell: Conviction vlotter is dan zijn voorgangers.
Meer tempo
Nu ik ook de controller zelf ter hande heb genomen en de eerste stappen met de nieuwe Sam Fisher heb gezet, kan ik alleen maar concluderen dat Splinter Cell: Conviction veel meer in mijn straatje past. De gameplay is wat vlotter, er zit meer tempo in de actie en dat alles zonder echt de fundamenten van Splinter Cell te negeren. Nog altijd is dit een Splinter Cell-game en het is zeker geen kwestie van run and gun geworden, wat goed nieuws is voor liefhebbers van de vorige games.
Wat me vooral is bijgebleven van Conviction, en eigenlijk van erg veel games op de E3, is dat er heel stijlvol met het game en level design is gespeeld. Zwart-wit beelden tegen een muur tonen meer achtergrondinformatie, langs de zijkant van een gang krijg je hints te zien waar je naartoe moet, op een wapperende vlag staat je huidige doelstelling ineens als je langskomt… en zo zitten de levels vol met visuele foefjes die op een hele artistieke wijze je de juiste richting opsturen. Een geweldig concept naar mijn mening en een stuk interessanter dan de gebruikelijke regels tekst in beeld.
Silhouet
De gameplay is zoals gezegd wat vlotter, maar ook agressiever als je daar gebruik van wilt maken. Zo kun je onder een deur door kijken, vijanden markeren en na het open beuken van de deur in een paar seconden tijd aanleggen om de diverse tegenstanders uit te schakelen. Dit werkt als een soort sterke auto-aim, waarbij Sam zich vanzelf tot de gemarkeerde vijanden wendt, maar je dient uiteraard het mikken nog wel te fine-tunen en de trekker over te halen om de klus echt te klaren. Daarnaast kan je vijanden als menselijk schild gebruiken of iemand gewoon uit het raam smijten. Altijd handig als je geen kogels wilt verspillen.
Een ander voorbeeld van een leuke visuele toevoeging was te zien toen Sam over een reling sprong, nadat hij gezien was door enkele bewakers. Vervolgens klom hij langs de reling opzij, maar op de plek waar hij als eerste over de reling kwam, bleef een silhouet achter. Dit geeft de positie aan waar vijanden je voor het laatst hebben gezien en waar ze vervolgens ook het eerst zullen kijken. Vervolgens kan je dit weer in je voordeel gebruiken door vlak ernaast te blijven en een tegenstander vol in z’n kraag te grijpen zodra hij over de reling leunt om te controleren of alles veilig is.
Verder zagen we ook de diverse interactieve momenten, zoals de scène in de wc-ruimte aan het begin van de demonstratie, waarbij je vrij bent om een vastgegrepen tegenstander alle kanten op te rammen. Of je hem nu in een spiegel beukt, op de wasbak of tegen de wc: aan jou de keus. Deze momenten moeten voor een meer filmische ervaring zorgen en ze lijken de ouderwetse tussenfilmpjes wat meer te vervangen. Wat mij betreft een prima zet om je constant op het puntje van je stoel te houden.
Voorlopige conclusie
Splinter Cell: Conviction heeft een aardige geschiedenis inmiddels opgebouwd en is zelfs een keer volledig terug naar de tekentafel gegaan. Het is niet helemaal duidelijk welke wijzigingen allemaal zijn doorgevoerd, maar het is wel duidelijk dat we met een zeer vette game te maken hebben.
De gameplay is wat vlotter dan voorheen en Sam heeft meer brute acties en agressieve methodes tot zijn beschikking, al staat de bekende aanpak met veel sluipwerk en stealth nog altijd als een huis. Een typisch geval van heerlijk voor fans en ideaal voor nieuwkomers.