MadWorld

MadWorld is een nieuwe naam in de industrie die al vroeg de aandacht trok door de aparte visuele stijl en alles wat in die stijl getoond werd. Veel gore, veel actie en vooral heel veel spanning. Is MadWorld een goddelijke utopie of een bouwvallig gesticht? Lees het in de review!

Uitgever SEGA is niet schuw voor ruige games op de Wii, zo bleek ook uit House of the Dead: Overkill. MadWorld bevestigt dat nogmaals. Nieuwe franchises zijn altijd een gok en MadWorld is daarop geen uitzondering. Het staat in ieder geval wel vast dat de Wii met haar brede spelersgroep genoeg potentie in zich heeft om van deze game een bestseller te maken.

zwart/wit-ROOD

MadWorld is een unieke game die zich zowel in gameplay als in visuele stijl onderscheidt van de gemiddelde Wii-game. De graphics zijn opgebouwd uit drie kleuren; zwart, wit en rood. De eerste twee kleuren vormen de levels en personages en de derde kleur dien je er zelf aan toe te voegen. Dat doe je simpelweg door al je vijanden aan gort te slaan of te zagen. Hoofdpersoon Jack heeft namelijk een prothetische rechterarm, waar een kettingzaag in gemonteerd is. Die kun je gedurende een beperkte tijd gebruiken en daarna dient deze weer ‘op te laden’. Deze kettingzaag staat garant voor een paar van de wreedste moves die je ooit gezien hebt.

De moves van Jack zijn vrij simpel uit te voeren. Zwaai horizontaal met de Wii-afstandsbediening voor een horizontale slag, zwaai verticaal voor een verticale slag (een uppercut). Dezelfde besturing is van toepassing op de kettingzaag, die je activeert door de B-knop ingedrukt te houden. Om te ontwijken hoef je enkel de Nunchuck te schudden. Daarnaast heb je de mogelijkheid om allerhande voorwerpen uit je omgeving te gebruiken om je vijanden nog bruter om het leven te brengen en zo meer punten te verdienen.

Die punten zijn nodig om uiteindelijk DeathWatch-speler nummero 1 te zijn en gedurende de levels stijg je langzaam op de ranglijst. Tussen die levels door wordt er ook een verhaal verteld. In een notendop behelst dat het volgende. Een groep terroristen heeft een eiland afgesloten van de buitenwereld, iedereen vergiftigd en ze verstrekken alleen het tegengif wanneer een persoon iemand anders gedood heeft. Zo ontstaat een strijd van allen tegen allen, geregistreerd door de vele camera’s en wereldwijd uitgezonden om mensen in een vredige tijd toch van het nodige bloed en geweld te voorzien.

Botte hark met een scherpe zaag

Zoals gezegd speel jij Jack. Gaandeweg het verhaal kom je er achter dat het niet de eerste keer is dat Jack meedoet aan de DeathWatch-games en dat heeft zijn tol geëist in zijn karakter; Jack is namelijk een botte hark. De cut scenes krijgen daardoor een grappige twist, omdat Jack om niets of niemand iets lijkt te geven. De humor blijft niet voorbehouden aan de cut scenes; tijdens het spelen hoor je commentaar van twee commentatoren die verslag doen van de DeathWatch-games. Ook dit is erg vermakelijk omdat de humor, net als de game, rauw en hard is. Zo zul je meer dan eens horen als je een happy pill opraapt om je leven aan te vullen: “Those happy pills work better if you grind them up and inject them into your scrotum” en meer van dergelijke politiek incorrecte ongein.

Ook de zogenaamde Blood Bath-uitdagingen zijn vol van humor, waarbij je in een korte tijd zoveel mogelijke vijanden op een specifieke manier dood moet zien te krijgen, bijvoorbeeld door ze allemaal in een vat explosieve te duwen om ze als vuurwerk uit elkaar te zien spatten of door een fles drank in hun oogkas te rammen zodat het slachtoffer door de druk uit de fles afgeschoten wordt. De spreekstalmeester die alle Blood Bath-uitdagingen inleidt, wordt elke keer opnieuw door zijn lieftallige assistente als proefkonijn gebruikt, zodat je meteen ziet hoe het moet. Net als in House of the Dead: Overkill zet SEGA dus weer in op extreem geweld met een knipoog.

De game bestaat naast veel moorden ook uit kleine platformelementen, zoals bewegende delen in een level die een welkome afwisseling bieden en bovendien vaak de toegang tot leuke extra’s verschaffen. De levels zijn onderverdeeld in de verschillende wijken van de stad. Elke wijk, zoals bijvoorbeeld Asian Town, kent zijn eigen stijl en biedt drie levels waarin gemoord en gezaagd moet worden. De levels eindigen met een eindbaas, die elk op een andere manier verslagen dient te worden. De eindbazen variëren van even groot als Jack tot vijf maal zo groot en dat staat garant voor intense gevechten.

En dan nog dit

Naast het bevredigende gevoel van veel en bruut moorden, kent MadWorld ook een aantal minpunten. Ten eerste de visuele stijl. Ik prijs het dat een ontwikkelaar voor de Wii andere alternatieven zoekt dan fotorealisme, omdat dat simpelweg niet haalbaar is. Tegelijkertijd moet de stijl niet ten koste gaan van het speelgemak en dat wil er bij MadWorld helaas nog wel eens insluipen. Uiteraard is het een kwestie van wennen om te zien hoe alles getekend is, maar op sommige momenten is het simpelweg onoverzichtelijk.

Klein nadeel aan de besturing is ook dat Jack slechts twee slagen in zijn repertoire heeft: horizontaal en verticaal. Je kunt deze slagen niet variëren en een horizontale slag zal dan ook altijd van rechts naar links gaan, ook wanneer het veel beter uitkomt om de slag in de andere richting te maken. Dat is wel een gemiste kans, aangezien de vijanden je uit alle richtingen aanvallen.

Wat verder niet ongezegd mag blijven is dat MadWorld, ondanks zijn grote aantrekkingskracht op mij, niet perfect is. De gameplay kan bij vlagen eentonig worden en je zult ook echt interesse moeten hebben in het verhaal of de actie om je hier lang mee te vermaken.

Conclusie

MadWorld is een wrede parel voor de Wii. Hoewel er kanttekeningen te maken zijn bij de visuele stijl en de ietwat eenzijdige verzameling moves van Jack, is de game gewoon goed. De besturing is simpel gehouden en dat is een grote plus. Andere Wii-games uit mijn collectie hebben al aangetoond dat een overmaat aan moves nog veel lastiger is om te leren besturen.

Het verhaal is aardig maar niet bijzonder en over het algemeen is de gameplay gewoon heel hard slachten en moorden. Voor de een wellicht te oppervlakkig en simpel, maar voor liefhebbers van uitzonderlijke graphics, veel bloed en vooral meer dan genoeg zaagvoer is dit een verplichte koop.