In 2008 verscheen de actiefilm Wanted in de bioscoop. Om de bijzondere wereld van Wanted voort te zetten, is ontwikkelaar GRIN aan de slag gegaan met een bijbehorende game. Hoe dit uitpakt, lees je in deze review…
Details omtrent Wanted en het verhaal van de film zal ik verder achterwege laten, want het is gewoon een aanrader om dat alles zelf mee te maken. Mocht je dit van plan zijn, dan kan je dat maar beter doen voordat je met Wanted: Weapons of Fate begint, want de game gaat verder waar de film stopt en bevat zodoende stevige spoilers over het verhaal uit de film. Toch heeft dit ook zeker voordelen, want als ontwikkelaar ben je niet gebonden aan al teveel verhaallijnen en kan je redelijk vrij spelen met de wereld van Wanted. Helaas levert dit geen hoogtepunt uit de ontwikkelgeschiedenis van GRIN op…
Constante dekking
Centraal in Wanted: Weapons of Fate staan twee dingen: dekking zoeken en curving bullets. Dekking zoeken is mede dankzij games als Gears of War ongekend populair geworden, maar in deze game is het werkelijk een fulltime bezigheid. Met een bekende druk op de knop schuil je achter vrijwel alle objecten en vervolgens kun je met je analoge stick aangeven welke kan je op wilt gaan en vervolgens vlot van cover naar cover verplaatsen. Deze transities tussen verschillende schuilplaatsen verloopt overigens bijzonder soepel en dat is maar goed ook, want je moet het constant gebruiken.
Als je even niet in dekking bent, is het wachten op lood van de vele tegenstanders. Gelukkig kan je gezondheid weer automatisch herstellen, maar ook dit versterkt de noodzaak om zoveel mogelijk in dekking te blijven. Op een dergelijke manier werk je eigenlijk veel chapters af en het level design is hier ook helemaal op afgestemd. Dit begint wel vrij vervelend te worden als je weet dat je volledig lineaire paden moet bewandelen en dan ook nog eens gedwongen wordt om bijna alles vanuit cover te doen. Toch blijft de gameplay voornamelijk lekker snel…
Onder vuur
Voornamelijk, want er zijn een paar momenten in de game waarop je verplicht de controle krijgt over een turret of sniper rifle. Waarom de ontwikkelaar deze stukjes heeft toegevoegd, is mij een compleet raadsel, want het zijn duidelijk de minst leuke momenten die ook nog eens het prettige tempo compleet verstoren. Op zulke momenten heb je nauwelijks overzicht van de omgeving die je onder vuur moet nemen, waardoor het bijna een zoekplaatje is om uit te vinden van welke kant je onder vuur wordt genomen. Je kunt echter ook even een kogel opvangen van een tegenstander en dankzij de visuele indicatie zie je snel genoeg van welke kant het gevaar komt.
Dit is wel typerend voor de rest van de game, want de moeilijkheidsgraad ligt ontzettend laag. Je kunt kiezen om als ‘pussy’ of ‘assassin’ te spelen, maar zelden wordt het echt lastig. Er zijn de eerder genoemde momenten met de turrets die voor wat onnodige en vrij vervelende game overs zorgen, maar verder hoef je weinig echte tegenstand te verwachten. Ammo ligt er meestal wel genoeg en de melee-aanvallen zijn simpel uit te voeren.
Je kunt nog wel een extra moeilijkheidsgraad vrijspelen, maar de game lonkt absoluut niet om voor een tweede keer uit te spelen. Er zijn wat plaatjes en artwork om te verzamelen, maar dit zal maar weinig mensen kunnen verleiden om alle chapters nogmaals te doorstaan. Hier ligt dan ook een fors minpunt, want doordat de game in een uurtje of zes uit te spelen is en geen multiplayer bevat, valt het te betwisten of je genoeg waar voor je geld krijgt.
Alles heeft een prijs
Waar ik wel erg enthousiast over ben, is het eerder aangehaalde principe van curving bullets. Net zoals in de film heb je namelijk na enige tijd de mogelijkheid om kogels een bepaalde curve te laten maken, zodat je vijanden die ergens achter schuilen nog kunt raken. Dit gebeurt erg intuïtief met de rechter bumper (R1) en de analoge stick, waarbij een gekleurde lijn aangeeft of je iemand zult raken of niet. En als je een echte voltreffer afvuurt, volgt de camera de baan van de kogel en kan je heerlijk genieten van de impact van jouw kogel.
Alles heeft echter een prijs, want je dient adrenaline te verzamelen om gebruik te kunnen maken van je speciale vaardigheden. Eerst heb je slechts één adrenaline-slot om te vullen en later krijg je er meer tot je beschikking. Een gewone ‘kill’ levert een gevuld slot op, maar maak je gebruik van een heerlijk brute close combat-kill, dan worden direct twee slots gevuld. Dit is wel iets om op te letten, want later in de game kan je met andere wapens ook meerdere kogels tegelijk met een curve afvuren, maar dan moet je wel minimaal twee slots gevuld hebben. Weet je echter iemand te doden met een curving bullet, dan blijft je adrenaline-slot gevuld en kan je dus nogmaals gebruik maken van deze speciale actie. Verder kan je ook adrenaline gebruiken voor een slow-motion actie, om in een paar seconden tijd zoveel mogelijk vijanden te raken.
Glimmend
Voordat we overgaan tot het afronden met een conclusie, wil ik even stil staan bij de technische kant van de game. Regelmatig waren er namelijk frame drops zichtbaar of zelfs momenten waarop de game voor 1 à 2 seconden totaal niet reageerde. Tel daar bij op dat er met enige regelmaat laadschermen of onnodige, korte tussenfilmpjes zijn voordat je door kunt gaan in een volgend deel van het chapter en het moge duidelijk zijn dat dit toch een minder sterke kant van de game is. Hier komt nog eens bij dat de game vol zit met glimmende textures en kartelige randjes. Het kostte me wel even moeite om hier aan te wennen en er voor te zorgen dat het me niet stoorde tijdens het spelen.
Conclusie
Wanted: Weapons of Fate is een licentiegame die er opnieuw niet in slaagt om de bekende vooroordelen weg te nemen. Technisch is het geen hoogvlieger, de game is erg gemakkelijk en de opbouw van de levels is erg inspiratieloos. Op een paar mindere momenten na kent de gameplay echter ook hele leuke aspecten, waarbij het laten afbuigen van kogels erg leuk is om te doen.
Er zijn al ontzettend veel metaforen voor games gebruikt, maar toch wil ik er eentje van stal halen. Wanted: Weapons of Fate is namelijk een typische snack. Het is misschien niet zo verfijnd en bijzonder als een luxueus diner, maar soms heb je gewoon even zin in een vlotte hap waar je kort maar krachtig van kunt genieten. Dit is precies de behoefte waarin Wanted: Weapons of Fate voorziet. Het is erg snel weer voorbij en heeft wat nadelen, maar er zullen genoeg mensen zijn die het zeker kunnen waarderen.