Watchmen: The End is Nigh

De film van Watchmen is al een paar weken uit en werd bekroond als één van de duurste films allertijden. Nu is er een dowloadable game uitgebracht die twee Watchmen volgt voor de gebeurtenissen van de film. Kunnen de Watchmen je laten trillen van spanning? Lees het in deze review

Met de gelijknamige film als zijn voorganger, heeft deze game een flinke naam waar te maken. De film liet een aantal van de meest realistische, schitterende en mind-blowing graphics zien die ooit in een film getoond waren. De film werd, zoals al benoemd, één van de duurste films tot nu toe. Ik kon dan ook niet wachten om aan deze review te beginnen. Daarbij komt ook nog kijken dat dit de eerste game die mijn PlayStation 3 heeft beroerd sinds het hele “ShellShock 2-incident”.

Het einde is in zicht

De game was gedownload, geïnstalleerd en klaar om gespeeld te worden. De intro trok wel mijn aandacht, daar het een beetje in de stijl van de comics was. Het leek wel alsof de makers de strips hadden ingescand en ze hebben laten bewegen, soms meer negatief dan positief. Een heel leuk feit is wel dat de acteurs van de film de stemmen van Rorschach en Night Owl doen. Het is daarentegen wel een schrale troost in vergelijking met de rest van de game.

The End Is Nigh neemt je mee naar 1972, toen de Watchmen al een paria waren en eigenlijk meer werden weggejoeld dan toegejuicht. Rorschach en Night Owl werken nog samen en het vliegtuig van Night Owl, Archimedes, vliegt nog altijd in volle glorie. Je begint je missie bij een rel in de gevangenis, waarbij een crimineel, Underboss, is ontsnapt. Er blijkt meer achter te zitten en je gaat als team op zoek naar de waarheid.

Knokken, knokken, knokken en nog meer knokken

De game geeft je de keuze om Rorschach of Night Owl te besturen. De twee Watchmen hebben dan ook verschillende sterktes en zwaktes. Zo is Rorschach sneller maar iets minder sterk. Hij kan echter wel verschillende voorwerpen afpakken van zijn vijanden, zoals wapenstokken, flessen en uiteindelijk ook bizar grote messen. Night Owl daarentegen is sterk, maar weer langzaam en moet het voornamelijk hebben van zijn gadgets, zoals een soort van granaat die je vijanden verward.

Ik begon als eerste met Rorschach. Hierbij viel me de schitterende zware stem die hij ook in de film heeft op en ten tweede werd al snel duidelijk dat dit dan ook een van de weinige goede dingen was aan de game. De graphics van het spel zelf zijn, zeker voor deze tijd, enorm onder de maat. We hebben wel met een downloadbare game te maken, maar ik blijf het gevoel hebben dat dit slechts een makkelijk excuus is. De karakters zijn slecht geanimeerd en de beweging voelt te los en onrealistisch. De omgevingen zijn erg slecht gerenderd en waren van veraf al lelijk en blokkerig.

Terug naar de besturing. Je kunt van deze game niet meer verwachten dan wat het is: “een beat’em up”. Je moet in elk level simpelweg hordes vijanden verslaan. De vijanden beginnen erg makkelijk, maar je kunt dan ook nog niet zoveel. Je moet in de game steeds meer moves verkrijgen door middel van bepaalde medailles. Zo leer je combo’s die je helpen je generieke vijand te verslaan.

klein, iets groter, grootst

Zoals ik al zei komen hordes vijanden jouw richting op om de psychedelische panty van je gezicht te rukken. In elk level heb je verschillende formaten vijanden. Zo begint elk level met een zwakker, kleiner mannetje en het geheel mondt uiteindelijk uit tot brede gevangenen, dikke bikers en zelfs ietwat grotere soldaten. Hoe dan ook, met de juiste combo krijg je ze al snel naar de grond en kun je ze gerust verder schoppen. Beide karakters hebben een palet aan combo’s die je kunt vergaren door al eerder genoemde medailles en de game wordt dan ook nooit echt moeilijk.

Een leuk voordeel van de gevechten is wel dat je regelmatig getrakteerd wordt op een special move. Als je een vijand genoeg hebt geslagen, verschijnt er een symbool boven hun hoofd, welke overeenkomt met de knopjes op je controller. Als je deze op ”het juiste moment” indrukt, kun je die vijand op brute wijze afmaken. Ik heb hier even gebruik gemaakt van aanhalingstekens, omdat ik wil benadrukken dat het juiste moment in dit geval best lang duurt. Misschien is dat maar goed ook, gezien het feit dat je vaak toch alleen maar aan het button-bashen bent en je personage zich soms meer met de andere vijanden bezighoudt, terwijl je dat niet wilt.

In het geval van Rorschach kun je soms ook gebruik maken van bepaalde wapens die je kunt afpakken van vijanden. Dit helpt vaak wel om grote groepen te verslaan en je vrij te breken. Mocht je hopen op een supergave eind move met zo’n wapen, dan kun je het wel vergeten want de ontwikkelaars hebben daar minder behoefte aan gehad, aangezien je met elk wapen dezelfde move hebt. Iets wat ik toch wel vreemd vond zodra je een mes kunt bemachtigen, omdat Rorschach dan net zoals met elk slagwapen op het hoofd in slaat om de vijand daarna, zodra deze knielt, een soort van honkbalslag tegen het achterhoofd te geven. Het feit dat dit ook met een mes gebeurt, kietelt toch wel mijn lachspieren.

Samenwerken is een must

Voor het geval je het sarcasme niet kunt proeven van de titel, zal ik het iets verder toelichten. Zoals ik al eerder zei kun je kiezen tussen Rorschach en Night Owl. Beide met hun plus- en minpunten. De game heeft dan ook voor beide karakters verschillende paden gemaakt, die onze helden soms scheiden. Jammer genoeg is dit meestal voor korte duur. Night Owl tilt een luik of deur open, Rorschach kruipt eronderdoor en opent de deur van de binnenkant. Zo gaat het in elk geval meestal. Er zijn wel eens momenten dat Night Owl een andere weg neemt, maar zodra je de hoek om loopt komen de Watchmen elkaar weer tegen. Helaas. Ik zeg helaas, omdat de AI niet zozeer slecht maar gewoon niet één van de meest intelligente is. Voor welk karakter je ook kiest, je partner die bestuurd wordt door de computer loopt je gewoon achterna, vangt teveel klappen op zonder dood te gaan en zit constant te zeiken om hulp.

El Positivo

Dat ik nog niet echt positief ben geweest, vind ik erg jammer. Voornamelijk omdat ik veel meer had verwacht van de game, maar ook omdat graag goed nieuws breng over games. Zo zou ik je nog graag willen vertellen over de vele magnificente bazen in het spel… Helaas kan ik je er niet veel over vertellen omdat er maar één baas is en die is erg makkelijk.

Het enige positieve wat ik nog wel kwijt wil over deze game is het geluid. In vergelijking met de rest van de game verbaasde ik me enorm over de superieure kwaliteit van het geluid. Nu moet ik wel zeggen dat ik een goede surround set heb, maar het geluid was knisperend helder. De muziek liet een beetje te wensen over, maar daar had ik niet zoveel moeite mee. Elke vuistslag, schreeuw of conversatie was uitstekend te horen en met volledige surround sound was het een genot om aan te horen.

Conclusie

Ik ga de conclusie kort houden, omdat ik het meeste gewoon al overduidelijk heb gezegd. Deze game heeft mijn verwachting verre van waargemaakt en heeft me voornamelijk lichtelijk teleurgesteld laten spelen. Ik zeg niet dat er geen hoop is, aangezien Warner meer “afleveringen” wilt uitbrengen. Met hoop wil ik zeggen dat deze game best wel mogelijkheden heeft, maar dat er een heleboel bijgeschaafd moet worden, zoals de moves, de animatie en waar mogelijk de graphics. Het is misschien veel gevraagd, maar deze simpele button bash-game heeft best potentieel om interessant te worden voor de koper.