Tom Clancy’s EndWar

EndWar is naast H.A.W.X. een van de twee Tom Clancy games die in dit kwartaal het daglicht zien. EndWar is een game die het RTS genre op zijn grondvesten kan doen schudden met het innovatieve gebruik van besturing doormiddel van spraak. Hoe dat uitpakt? Lees het in de review.

De verwachtingen rondom Tom Clancy’s EndWar waren hooggespannen en de game heeft ook al furore gemaakt op de consoles. Met het bekende spraaksysteem is orders geven aan je units simpeler dan ooit. Het biedt de mogelijkheid om razendsnel units overal op het slagveld aan te spreken en dat is een enorme vooruitgang in het genre. Om met de deur in huis te vallen, ook op de PC hapert het spraak systeem zo nu en dan omdat het in het heetst van de strijd best lastig is om heel correct en voldoende hard je orders uit te spreken. Het is gelukkig minimaal genoeg om niet het systeem om zeep te helpen.

Unieke stemmen

De Xbox 360-review gaf al inzicht in de verschillende spelmodi en gameplay elementen; die zijn in de PC versie niet anders. Het gaat er dan ook om of de PC versie zichzelf ook kan bewijzen zoals de consoleversie. Een eerste antwoord op die vraag is positief. EndWar staat grafisch aan de top dankzij de Unreal Engine 3.1. De auto’s die ontploffen onder de rupsbanden van je tanks zijn een lust voor het oog. Er zijn wel wat kleine glitches zoals het model van een helicopter dat verdwijnt zoals pop-up normaal tevoorschijn komt, maar dat mag de pret niet drukken aangezien er voldoende explosies zijn om je aandacht ergens anders op te richten.

Ook je oren komen niets tekort. De inspanningen die Ubisoft Shanghai heeft gedaan liegen er niet om. Elke unit houdt je namelijk met een unieke stem op de hoogte van wat er aan de hand is. Zodoende kun je aan de stem van de unit die bijvoorbeeld meldt dat hij beschoten wordt, horen wie het is. Dat alles wordt aangevuld met de bekende mechanische geluiden van je units en in gevecht klinken geschut en explosies harmonieus door de kamer.

Niet heel spannend

Wat een aardig details is in de singleplayer is dat je units promotie krijgen als ze een slag overleven. Zo heb je je eigen leger dat gaandeweg steeds beter wordt. Dit soort RPG achtige elementen zijn op zich niet nieuw voor het genre, maar dat het de hele campagne lang meeloopt is goed gedaan. Het zorgt dat de coherentie van het geheel niet alleen maar afhangt van het verhaal, maar zich ook gameplaytechnisch manifesteert. Het verhaal heeft overigens weinig om het lijf. De wereld is in de toekomst in een Derde Wereldoorlog verwikkeld waarbij Rusland, de Europese Unie en de Verenigde Staten de drie grote spelers in zijn. Tegen dat toneel spelen alle missies zich af op bekende en minder bekende plaatsen over de hele wereld.

Jammer is dat de camera tijdens het spelen altijd gebonden is aan een bepaalde unit. Enerzijds is het natuurlijk realistisch dat je niet het hele slagveld kan zien en dat er dus ook geen fog of war is, maar op deze manier mis je het overzicht dat van tijd tot tijd cruciaal is. Ter vervanging van de traditionele RTS camera is er wel een zogenaamde SITREP, een overzichtsmap gestileerd tot radarzicht. Het is handig om een slag mee te coördineren, maar ik had toch liever een traditionele camera gezien die onafhankelijk van je units kan bewegen.

Verder is er over het geheel nog iets te zeggen. De game steekt degelijk in elkaar, met een helder systeem van units die effectief zijn tegen andere units. Deze degelijkheid volgt echter uit eenvoudigheid, zelfs bijna simpliciteit. Het systeem is namelijk zo eenvoudig dat het nauwelijks nut heeft dat je heel snel al je units aan kan roepen en besturen. Tanks werken goed tegen pantservoertuigen, transportvoertuigen werken goed tegen helicopters en helicopters werken goed tegen tanks. Daar komt nog wat voetvolk en artillerie bij maar die maken het geheel ook niet ontzettend veel spannender. Dat is dus een gemiste kans.

Conclusie

Al met al is Tom Clancy’s Endwar een goed product. De gameplay met spraakherkenning is een oud idee, maar voor het eerst fatsoenlijk toegepast. IJsbrekers in de industrie zoals EndWar hebben daarom meestal geen noodzaak voor ingewikkelde gameplay of intrigrerende verhaallijnen en innoveren op één aspect: de besturing. Op EndWar is ook na een kritische reflectie uiteindelijk niet veel aan te merken, met name omdat datgene wat het spel doet, ook goed doet. Het is alleen jammer dat er nog zoveel potentie zit in een eindproduct, dat er niet uitgehaald is. Op sommige haperingen in de spraakherkenning na is alles naadloos afgewerkt en dat is een dikke plus. Het is nu aan de industrie om deze technologie over te nemen en elders toe te passen.