Resident Evil 4 wordt door sommige mensen als een klassieker gezien. Een loodzware taak wacht de opvolger zodoende om wederom een grote hit te worden. Of Resident Evil 5 een nieuw hoogtepunt in de serie is, lees je in deze review…
Ontwikkelaar Capcom heeft met vuur gespeeld tijdens de ontwikkeling van Resident Evil 5, want er waren nogal wat belangrijke keuzes om te maken. De besturing van Resident Evil staat al tijden als een huis, maar dankzij de komst van andere populaire shooters staat het toch wel onder enige druk. Daarnaast wilde men wellicht de grafische kracht van de game zoveel mogelijk tonen en dat gaat een stuk beter met lichte omgevingen dan in donkere steegjes. Ten slotte had Capcom de wens om de westerse gamer wat meer tegemoet komen, wat resulteerde in een coöperatieve gameplay, met de prachtig gevormde Sheva Alomar als gevolg. Na het spelen van de volledige versie blijven de keuzes door mijn hoofd spoken, maar één ding is zeker: Resident Evil 5 is nog altijd een dijk van een game!
Vreemde dingen
Voor wie nog niets van het verhaal heeft meegekregen, volgt in vogelvlucht de stand van zaken. De Umbrella Corporation bestaat niet langer, maar de dreiging van virussen en mutaties zijn wereldwijd nog aan de orde van de dag. Oudgediende Chris Redfield heeft zich inmiddels aangesloten bij de BSAA, een organisatie tegen bio-terrorisme, en als er vreemde dingen aan de hand zijn in de Afrikaanse staat Kijuju, wordt Chris op pad gestuurd. In het zonovergoten Kijuju maak je direct kennis met de mooie dame Sheva Alomar en samen ga je op onderzoek uit, met alle gruwelijke en actievolle gevolgen van dien.
Zoals gezegd draait Resident Evil 5 om co-op, maar dat neemt niet weg dat je ook prima in je eentje het verhaal kunt beleven. In de vroegere versies van de game was de kunstmatige intelligentie van Sheva nog niet helemaal optimaal, maar in de uiteindelijke versie gedraagt je partner zich een stuk beter. Uitwisselen van kogels, medicijnen of andere items gaat prima en het aantal momenten dat je de AI van Sheva zal vervloeken is flink gereduceerd.
Toch blijft het een stuk toffer om de game met een menselijke partner te spelen, wat vooral komt door de aangepaste gameplay. De game is namelijk meer survival-actie dan survival-horror. Je voelt je wel eens opgejaagd of niet helemaal op je gemak, maar de echte spanning die vorige games uit de serie teweeg brachten, bleef voor mij uit. Daarnaast zijn de tegenstanders vaak goed bewapend en dien je de toch al wat trage besturing te combineren met het schuilen achter objecten. Dit geeft de game eigenlijk twee gezichten: de besturing is wat traag, volgens sommigen wellicht ouderwets, en sluit goed aan bij de authentieke survival-horror. De rest van de gameplay en de invulling van de missies wijzen echter vooral in de richting van moderne actie. Ik kon hier prima mee leven en ik genoot dan ook zowel van het originele tintje met de klassieke besturing als de aangepaste gameplay. Het zal me echter niets verbazen als vooral fans van het eerste uur nogal moeite hebben om deze combinatie te waarderen.
Evolutie
Geheel foutloos is de game echter zeker niet. Zo is de split-screen bij offline co-op verre van prettig. Het scherm wordt niet gewoon in twee stukken verdeeld, maar er wordt linksboven en rechtsonder een vierkant deel gebruikt voor het beeld. Dit resulteert gemakkelijk in een vrij klein scherm per speler en dat speelt niet echt lekker. Daarnaast kan gesteld worden dat de revolutie van deel 4 deze keer uitblijft. Er is eerder sprake van een evolutie met Resident Evil 5 door de gameplay op bepaalde fronten aan te pakken en het geheel in een mooi jasje te steken.
Voordat we naar de conclusie gaan, wil ik toch met een terechte positieve noot afsluiten. Het verhaal, de diverse links met vorige delen, bekende personages en plotwendingen en de filmische aanpak met onderhoudende tussenfilmpjes houden de game steeds interessant. Daar komt nog eens bij dat het geheel grafisch erg sterk is, prachtige textures en omgevingen kent en genoeg heftige gevechten voor je in petto heeft, inclusief pittige boss fights. Dit alles komt de sfeer zeker ten goede en maakt in mijn ogen de minpunten meer dan goed.
Conclusie
Resident Evil 5 is een game met een duidelijke bijsluiter. Wees voorbereid op een klassieke, wat trage gameplay, coöperatief spelen en meer actie dan horror en je kunt deze game zonder problemen tot je nemen. De intelligentie van Sheva is in de singleplayer prima en het wordt natuurlijk alleen maar leuker als je de missies met een vriend of vriendin speelt.
Verder is het geheel in een erg mooi jasje gestoken en samen met de warme, Afrikaanse setting weet de game toch regelmatig een beklemmende sfeer te creëren. Het gebrek aan grote vernieuwing en de vreemde offline co-op snoepen nog wat van het eindcijfer af, maar wat resteert is een topcijfer waar Capcom trots op mag zijn.