Tom Clancy’s H.A.W.X.

Tom Clancy staat in de wereld van games al vele jaren voor interessante games, veelal van prima kwaliteit. Om nog meer een groot Tom Clancy ‘universum’ te creëren, schotelt Ubisoft ons met Tom Clancy’s H.A.W.X. actie op hoog niveau voor. Hoe goed dit uitpakt, lees je in deze review…

Het is bijna weer een jaar geleden dat Ubisoft met de officiële onthulling van Tom Clancy’s H.A.W.X. kwam en enkele weken later had ik al het genoegen om de game in levende lijve te aanschouwen tijdens de Ubidays. Zoals steeds vaker het geval is, gaf men de voorkeur aan kwaliteit boven snelheid en zodoende werd de release verschoven van herfst 2008 naar maart van dit jaar. Het wachten is nu gelukkig ten einde en wij namen de review code eens mee naar het testhok om uitgebreid in de wereld van H.A.W.X. te duiken…

Extra flair

In Tom Clancy’s H.A.W.X. is het, zoals we van meneer Clancy inmiddels gewend zijn, goed mis met de wereld. We schrijven een aantal jaren in de toekomst, een tijd waarin private bedrijven de meest elitaire militairen en piloten wegkopen bij het leger en die vervolgens verhuren aan de hoogste bieder. Als speler ben je de topgun David Crenshaw, die uiteindelijk ook voor het grote geld kiest en van het leger overstapt naar het bedrijf Artemis. Als blijkt dat het werken voor Artemis ook een keerzijde heeft, hebben we genoeg ingrediënten in huis om een game behoorlijk op te vullen.

Wat enigszins tegenvalt, is het feit dat het verhaal gedurende de game amper uit de verf komt. Je bikkelt stevig door met alle missies, terwijl een diepgaande verhaallijn en nog wat meer persoonlijke invloeden de game wat extra flair hadden kunnen geven. Dit is toch een sterk punt in veel andere Tom Clancy-games en op dit vlak schiet H.A.W.X. in mijn ogen toch wat tekort.

Bekend probleem

De gameplay staat gelukkig wel behoorlijk z’n mannetje, mede dankzij enkele praktische ondersteuningen. Zo is er het Enhanced Reality System (ERS). Deze functie kan je met een druk op de knop activeren in bepaalde situaties en vervolgens geven gekleurde driehoekjes in beeld de meest ideale route aan om bijvoorbeeld een tegenstander te onderscheppen of een raket te ontwijken. Dit systeem werkt erg goed en dat is eigenlijk ook wel een klein nadeel, want het lijkt soms wel wat té gemakkelijk te gaan om met behulp van ERS een tegenstander uit te schakelen. Je bent echter vrij om te kiezen of je van deze vorm van assistentie gebruik wilt maken, dus het is nog altijd mogelijk om het jezelf wat lastiger te maken.

Met in totaal negentien missies ben je zeker wel een tijdje zoet, maar hier komt een bekend probleem om de hoek kijken: het is allemaal ongekend voorspelbaar en repetitief. Je bent constant wat doelen op de grond of in de lucht aan het uitschakelen, om zo bondgenoten of iets anders veilig te stellen. Zelf heb ik werkelijk geen idee wat nou voor die echte frisse wind in het genre kan zorgen, maar feit is dat H.A.W.X. al snel een herhaling van zetten wordt.

Spectaculair

De motivatie om door te spelen wordt echter door wat andere elementen vergroot. Zo kan je ervaringspunten verdienen door vijanden uit te schakelen en bepaalde opdrachten te volbrengen. Hierdoor kan je een hogere rang behalen en daarmee ook nieuwe vliegtuigen en wapens vrijspelen. Het is jammer dat het niet heel veel uitmaakt in welk vliegtuig je vliegt, maar voor gamers die helemaal wild worden van een zo hoog mogelijke rang en een grote drang naar het verzamelen van nieuwe objecten hebben, is dit zeker een sterk punt.

Daar komt nog eens bij dat de game er zeer mooi uitziet, zeker in de zogeheten ‘assistance off’-mode. In deze modus is alle hulp uitgeschakeld en heb je volgens de makers nog meer controle over je vliegtuig om de meest spectaculaire dingen te doen. De camera zoomt iets verder uit, zodat je wat meer overzicht krijgt, maar wat volgt is weinig spectaculair. Het besturen is in deze modus wat onhandig en ik heb geen enkel moment tijdens het spelen de drang gehad om zoveel mogelijk zonder assistentie te spelen.

De speelduur kan overigens nog wat meer opgerekt worden dankzij de online spelmodi. De niet heel bijzondere deathmatch is nauwelijks onderhoudend, maar het is wel leuk om met maximaal vier spelers coöperatief de missies af te werken. Nog altijd dien je wel door de saaie objectives heen te prikken, maar met een headset op je kop en wat slap gelul over en weer is het allemaal toch een stuk draaglijker.

Conclusie

Tom Clancy’s H.A.W.X. is niet de game geworden die het wellicht had kunnen zijn. Grafisch oogt het prima, de diverse vliegtuigen zijn dik in orde en de besturing werkt over het algemeen ook naar behoren. Dankzij het ERS kan je hulp inschakelen als je daar behoefte aan hebt, al bestaat het risico dat je deze assistentie zoveel gaat gebruiken dat het allemaal wat makkelijk en saai aanvoelt.

Het grootste probleem zijn echter de weinig afwisselende missies. Deze kan je coöperatief spelen om zo met wat vrienden het leed te delen, maar dat neemt niet weg dat er niet heel veel uitdaging en verrassingen te vinden zijn in de game. Dit alles resulteert in een kleine voldoende, wat toch wel een behoorlijke tegenvaller is.