Tenchu 4: Shadow Assassins

De eeuwige strijd tussen de ninja’s en de piraten heeft er weer een nieuwe soldaat bij. Tenchu: Shadow Assassins is een ninjaspel dat exclusief voor de Nintendo Wii verschijnt. Of we hier te maken hebben met een pion, een loper of een koning, lees je in de review.

Realisme

Tenchu: Shadow Assassins is een ninjagame in één van zijn meest realistische gedaantes. Vergeleken met de lugubere hack and slash-gameplay die Ninja Gaiden en Ninja Blade te bieden hebben, komt Tenchu een stuk subtieler uit de hoek. Ook in deze game speel jij een ninja die in zijn (of haar) ééntje vele honderden vijanden om moet leggen, maar de sleutel tot succes ligt bij het ongezien benaderen van je tegenstander en uitvoeren van dodelijke aanvallen.

En die manieren om vijanden om het leven te brengen zijn erg talrijk. Natuurlijk is het mogelijk om op een dak te klimmen en iemand van bovenaf te bespringen en ook het doorsnijden van een keel is een fluitje van een cent, maar eigenlijk is dit de saaiste vorm van gewelddadig leedvermaak wat Tenchu: Shadow Assassins te bieden heeft. Zo kun je je in een vijver schuilhouden, onder water dus. Loopt er een bewaker langs, dan trek je hem mee en laat je hem verdrinken.

Verstoppertje

Een ninja staat of valt bij het verrassingselement en daarom zitten de levels van Tenchu: Shadow Assassins, zoals de subtitel al aangeeft, vol met schaduwen waarin je je kunt verstoppen. Het is te vergelijken met de verstoppertje-gameplay zoals we die van de Splinter Cell-serie kennen, maar dan gesitueerd in het oude Japan. En moet je onverhoopt toch uit de schaduwen treden, dan kun je dat het beste zo stil mogelijk doen. Loop je achter de rug van een bewaker over een open plein, dan kun je dat beter heel langzaam doen dan heel snel, ook al is de tijd waarin je gezien kan worden dan groter. Het gaat om het geluid dat je produceert en wanneer dat tot een minimum beperkt kan worden, ben je al een heel eind op de goede weg.

De twee hoofdrolspelers uit Tenchu: Shadow Assassins zijn Rikimaru en Ayame. Beide zijn speelbaar en hun verschil in sekse (Rikimaru is mannelijk, Ayame vrouwelijk) komt goed tot uiting in de gameplay en dat draagt weer bij aan de variatie in de manier van spelen. Ayame is erg snel en fluisterstil, waardoor zij de belichaming van het stealth-element in Tenchu: Shadow Assassins is. Rikimaru kan, wanneer je een aantal uur onderweg bent en inmiddels een zwaard hebt bemachtigd, ook in close combat goed uit de voeten, iets wat met Ayame toch een stuk lastiger is.

Variatie

Deze variatie tussen de twee hoofdpersonen, alsmede de vele verschillende manieren om vijanden om te leggen, houden Tenchu: Shadow Assassins erg lang houdbaar. Het spel duurt een dikke tien uur, iets wat in deze tijd aan de lange kant is voor een actiespel, maar voelt nooit als een herhalingsoefening. Deze tien hoofdmissies vertellen het verhaal, waarin de dochter van de meester van Rikimaru’s en Ayame’s clan is ontvoerd. Er zijn echter ook heel veel kleinere en makkelijkere zijmissies te spelen die de speelduur nog wat oprekken, een welkome compensatie voor het ontbreken van enige vorm van multiplayer mogelijkheden.

Tenchu was vroeger, hoewel third-party, een echte PlayStation-franchise, waardoor het des te opvallender is dat het spel console-exclusief verschijnt voor de Nintendo Wii. Dit brengt wel de mogelijkheid tot gebruik van de Wiimote met zich mee. De Wii-afstandsbediening in Shadow Assassins gebruik je om allerlei speciale bewegingen uit te voeren. Zo kun je als een volleerd turnster van schaduw naar schaduw bewegen en heeft elke finishing move een speciale beweging van de Wiimote aan zich hangen. In close combat-gevechten kun je hakken, meppen en zwiepen dat het je een lieve lust is, maar helaas worden niet alle bewegingen even goed naar het speelscherm vertaald.

Ook de camera zit nogal eens in de weg, waardoor je soms het overzicht verliest en geen idee hebt wat er zich achter je afspeelt. Dit heeft de ontwikkelaar proberen op te lossen met een top-down perspectief, verscholen onder de Z-knop, en dit is inderdaad een uitkomst, maar meestal is het toch frustrerend dat je de camera niet kunt draaien. Ook is het gemis van een breedbeeldinstelling erg jammer, maar als tegenprestatie ziet alles er, vooral voor een Wii-spel, heel redelijk uit. De soundtrack is prima, maar de slechte voice-acting gooit toch nog wat roet in het eten.

Conclusie

Al met al in Tenchu: Shadow Assassins een prima spel geworden. De speelduur is met dik vijftien uur inclusief submissies prima, de graphics zijn in orde en de manieren om je vijanden om te leggen erg divers. Jammer is wel dat de camera niet altijd meezit, maar dit is wel de eerste keer dat een Tenchu-game op de Wii verschijnt en eigenlijk is dit een hele goede eerste poging.

De serie zat de afgelopen paar delen namelijk nogal in het slop en deze nieuwe weg bevalt erg goed. Jammer van de multiplayer, maar die was in voorgaande Tenchu-spellen ook niet geweldig. Een aanrader voor iedereen die zijn Wii niet heeft gekocht om alleen kleurrijke en vrolijke Nintendo-spellen op te spelen en ook eens wat anders wil.