The Lord of the Rings: Conquest

We weten allemaal hoe het gegaan is met onze favoriete Hobbit, Frodo. Die belangrijke ring is weg, het verhaal ten einde en onze Frodo geniet lekker van zijn oude dag. Al zijn avonturen, en stiekem nog veel meer, kunnen we echter herbeleven in The Lord of the Rings: Conquest. Hoe vermakelijk deze game is, lees je in deze review.

Ik kan over één ding heel duidelijk zijn: ik ben een enorme fan van The Lord of the Rings. En dan natuurlijk vooral dankzij de epische films van Peter Jackson. De meest extended uitvoeringen van de films pronken in m’n dvd-collectie en ik kan de grote veldslagen al bijna dromen. Zodoende keek ik dan ook al tijden uit naar The Lord of the Rings: Conquest. De game belooft ons alle grote veldslagen, maar dan mag je zelf de hoofdrol vertolken en zorgen dat je als winnaar uit de strijd komt. Helemaal spannend wordt het als blijkt dat we zelfs een alternatieve campaign kunnen spelen, waarbij we aan de duistere zijde staan en juist alle nobele Hobbits en hun vrienden willen verslaan. Een recept om van te smullen dus….

Erg logisch

De demo die begin dit jaar verscheen zorgde bij mij al voor enige argwaan en na het spelen van de volledige game is mijn vrees helaas werkelijkheid geworden. Er zitten nogal wat haken en ogen aan dit ogenschijnlijk briljante concept. Laten we bij het begin beginnen met de basis van de gameplay. Je beleeft dus diverse epische veldslagen, maar om daar te komen dien je nog wel regelmatig wat paden te bewandelen en andere kleine objectives te behalen, alvorens je op het echte strijdveld bent. Je kunt kiezen uit vier klassen om mee te spelen: Warrior, Archer, Scout en Mage. Zoals gebruikelijk heeft elke klasse sterktes en zwaktes, die allemaal erg logisch zijn. De Archer is goed voor vechten op een afstand, de Warrior deelt rake klappen uit van dichtbij en de Mage is kwetsbaar maar kan met zijn magie veel vijanden aan. De Scout is paradoxaal genoeg iets opvallender, want hij kan namelijk onzichtbaar worden en stiekem iemand in de rug aanvallen.

Op bepaalde vaste punten kun je wisselen van klasse als daar behoefte is en vaak is dit puur afhankelijk van de tegenstanders die je tegenover je hebt staan. Heel veel maakt het eigenlijk niet uit, want een sterk minpunt van de game is de oppervlakkige gameplay. Je bereikt wat objectives, je wisselt af en toe van klasse om het jezelf niet onnodig lastig te maken en je hakt in op een enorm aantal Orcs of andere tegenstanders. En vervolgens heeft ontwikkelaar Pandemic er voor gekozen om dit kunstje keer op keer te herhalen. Heel erg jammer, en dat meen ik als fan oprecht, want dit zorgt er al snel voor dat de sfeer en het imposante van de vele fantastische settings zeer matig overkomt.

Grote namen

Het gebrek aan imponerend vermogen wordt nog eens versterkt door de beperkte graphics en regelmatig vrij houterige animaties. Ik heb gameplay hoog in het vaandel staan, regelmatig hoger dan graphics, maar in The Lord of the Rings: Conquest draagt de middelmatige visuele uitstraling er sterk aan bij dat de wereld van Tolkien nog maar weinig charme over weet te houden. Daarnaast laat de camera je ook soms in de steek, wat resulteert in een beperkt overzicht. Gelukkig werd me dit nooit noodlottig en ik kan me voorstellen dat sommigen hier goed mee kunnen leven, maar het is wel dusdanig dat ik me er af en toe aan stoorde. Het lijkt me sterk dat Pandemic dit zelf niet ervaren heeft tijdens het testen, zodat er op voorhand al wat aan gedaan kon worden.

Zoals gezegd mist de game de zo gehoopte uitstraling en is de gameplay erg oppervlakkig. Een klein lichtpunt is echter de toevoeging van helden en schurken, grote namen uit Midden-Aarde die je op een bepaald punt in een missie vrij kunt spelen. Als je genoeg objectives hebt behaald, krijg je de keuze om met een zeer bekend persoon het karwei af te maken en je einddoel te bereiken. Dit is vooral een psychologische opsteker, want qua stem lijken de personages nergens op en het verandert ook vrijwel niets aan de essentie van de gameplay. Je hebt wel wat andere speciale aanvallen als je bijvoorbeeld met Gimli, Elrond, Saruman of een Nazgûl vecht, maar dit blijven spaarzame momenten. Het is voor fans wel een vet idee om met diverse ‘grote namen’ te mogen spelen en ik kon ook niet wachten om met Sauron, Isildur of de Balrog te mogen vechten. Maar als we eerlijk zijn had hier zeker meer in gezeten.

De multiplayer laat je met zestien spelers diverse bekende spelmodi uitvechten, maar coöperatief spelen met een andere gamer is in mijn ogen veel waardevoller. Je hebt dan veel minder last van onhandige medestanders en je hebt nu ook iemand bij je die flink wat tegenstanders kan omleggen. In je eentje doet zich een bekend fenomeen voor dat de vijand alleen oog voor jou heeft, wat erg vervelend kan werken met het oog op het beperkte aantal levens waarover je beschikt.

Conclusie

The Lord of the Rings: Conquest is niet de game geworden waar ik al tijden lang op hoopte. De gameplay valt al snel in herhaling, je bent regelmatig veel aan het inhakken op hordes vijanden, visueel is het geheel vrij matig en de camera vertoont ook wat zwakke punten. Daar staat tegenover dat je wel diverse grote namen uit Midden-Aarde onder je knoppen kunt krijgen, bekende veldslagen vanuit een ander perspectief kunt spelen en zelfs aan de kant van het kwade mag strijden om de wereld te overheersen. Zeker in co-op levert dit nog best leuke momenten op, vooral voor de fans.

Dit brengt ons ook bij het afsluitende dilemma omtrent een concreet koopadvies. Heb je niet veel met de wereld van Tolkien of een gemiddelde hack ’n slash-game, laat dit spel dan liggen en je mist er helemaal niets aan. Vond je de Lord of the Rings-films zeer interessant en verwacht je veel uitstraling en afwisseling van een game, laat Conquest ook dan voorlopig liggen en wacht op een afgeprijsde versie of leen hem een tijdje van iemand. Ben je echter zo’n grote fan dat je met wat onvolmaaktheden kunt leven en kan je helemaal opgaan in de bekende momenten, de mystieke muziek en de mogelijkheid om als slechterik te spelen, dan weet je waarom ik deze game alsnog met een nipte 6 aan de collectie toe zal voegen.