Mortal Kombat vs. DC Universe

Wanneer je twee uitersten met elkaar mixt, dan kan dat een zeer interessante combinatie opleveren. In dit geval nemen de strijdlustigen van Mortal Kombat het op tegen de superhelden en schurken uit het universum van DC Comics. Weet Mortal Kombat vs. DC Universe een boeiend gevecht op te leveren? Lees meer in deze review…

Het ideale recept

Het lijkt op het eerste gezicht een totaal krankzinnige situatie als je nadenkt over gevechten tussen bijvoorbeeld Sub-Zero en Superman, aangezien laatstgenoemde normaal gesproken alleen door een stevige dosis kryptoniet tegen de vlakte gaat. Het verhaal van Mortal Kombat vs. DC Universe biedt echter uitkomst, zodat we uiteindelijk toch gevechten overhouden die in principe wat eerlijker verlopen.

Door ongelukkige omstandigheden botsen het Aardse rijk en het universum van Mortal Kombat met elkaar, waarbij de grootste slechteriken uit beide werelden, Shao Kahn en Darkseid, met elkaar versmelten en de ultieme vijand Dark Kahn vormen. De ongekende kracht van Dark Kahn zorgt er voor dat helden en schurken in een verkeerd universum belanden en dat levert natuurlijk bijzondere ontmoetingen op. Daarbij probeert Dark Kahn iedereen te infecteren met “Rage”, waardoor iemand ineens waanbeelden krijgt en ontzettend agressief wordt. Het ideale recept dus voor onbehouden beuken…

Vrij kiezen

Het verhaal is niet erg origineel of enerverend te noemen en dat merk je ook goed tijdens het spelen van de verhaalmodus, die bol staat van saaie tussenfilmpjes. Hierbij kies je eerst de kant van Mortal Kombat of DC Universe en vervolgens maak je de belevenissen van die groep mee tot het ultieme gevecht met Dark Kahn. Het verhaal wordt vervolgens in een aantal hoofdstukken doorlopen, waarbij elk hoofdstuk om één personage draait. Je hebt dus geen vrije keuze om met je favoriete vechter te spelen, want het ligt gewoon vast wanneer je met en tegen wie speelt.

Je merkt ook goed dat de moeilijkheidsgraad langzaam toeneemt als je een hoofdstuk verder komt, maar zelfs op een zeer hoog niveau zal je niet al te lang bezig zijn met het uitspelen van deze modus. In ongeveer twee uur had ik het verhaal van Mortal Kombat uitgespeeld en een half uurtje langer deed ik over het verhaal met de personages van DC Universe. Uiteindelijk kun je zowel Shao Kahn als Darkseid vrijspelen, maar meer dan een paar Achievements of Trophies zul je niet verdienen met deze modus. In combinatie met de tergende tussenfilmpjes en de verplichting om met een bepaald personage in elk hoofdstuk te spelen, is deze modus wat mij betreft niet echt geslaagd.

Wil je toch liever zelf de keuze hebben, dan kan je uiteraard met twee spelers tegen elkaar spelen, online een uitdaging zoeken of je kiest voor de ouderwetse Arcade-variant. Als je Arcade speelt, kan je gewoon vrij kiezen uit de maximaal 22 vechters, wat voor Mortal Kombat-begrippen vrij karig is. Toch zal het genoeg zijn om veel mensen blij te maken, want diverse grote namen zijn opgenomen in de game, variërend van Scorpion, Baraka en Jax tot Batman, Wonder Woman en The Flash.

Keihard in de grond

De basis van de game vormt logischerwijs het vechten, dat een aantal nieuwe elementen kent. Zo is er Klose Kombat (met de bekende K-spelling van Mortal Kombat), waarbij de camera inzoomt en je van dichtbij je tegenstander een aantal rake klappen kunt verkopen. Onderin beeld verschijnen dan de vier knoppen van je controller, die oplichten als de aanvaller naar eigen inzicht een van de knoppen indrukt om uit te halen. Als verdedigende partij dien je vervolgens snel genoeg te reageren door op dezelfde knop te drukken. Doe je dit snel genoeg, dan breek je jezelf los en is het moment van Klose Kombat voorbij.

Een soortgelijke toevoeging vormt Free Fall Kombat, wat voor kan komen als je een tegenstander met enkele goede acties uit de arena weet te slaan. De camera zoomt in op de twee spelers, terwijl je omlaag valt naar een lager gelegen niveau. Op dit moment kan de aanvaller net als bij Klose Kombat enkele klappen uitdelen om zo de verdediger keihard de grond in te beuken. Weet je als verdediger tijdens de val echter los te breken, dan verwissel je van positie en is de aanvaller ineens de pineut om als stootkussen gebruikt te worden.

Daarnaast is er nog Test Your Might, waarbij je in sommige arena’s je tegenstander door enkele muren heen kunt duwen. Door snel op de vier knoppen van je controller te drukken, kan je proberen om je opponent zoveel mogelijk schade toe te brengen. Ten slotte is er ook nog de toevoeging van Rage, zoals in de verhaallijn al aan bod kwam. Tijdens gevechten kan je een meter vullen om uiteindelijk voor een aantal seconden Rage te activeren. Hierbij kan je extra veel schade veroorzaken en het kan beslissend zijn in veel gevechten.

Stap in 3D

Een goede vechtgame dient echter ook over een goede balans te beschikken en helaas is deze nogal zoek in deze game. De personages van Mortal Kombat voelen veel fijner aan en zijn over het algemeen veel sterker dan de mensen uit het DC-universum. Daarnaast zijn ook enkele acties veel te krachtig gemaakt, in het bijzonder de mogelijkheid om een tegenstander vast te pakken en weg te gooien. Hierbij doe je iemand meer pijn dan met een lekkere combinatie van klappen, wat toch erg opvallend is.

De balans heeft ook te lijden onder de bewegingsvrijheid van vechters. Voor een groot deel is de game gewoon 2D, waarbij het D-pad zorgt voor springen, bukken en naar links en rechts bewegen. Er is echter ook een kleine 3D-component aanwezig, want met de linker analoge stick, of het D-pad in combinatie met de linker trigger, kan je personage een kleine maken. Erg handig om speciale aanvallen van de computergestuurde tegenstanders te ontwijken, maar het is tegelijkertijd zeer irritant dat je tegen een andere gamer nauwelijks kans hebt om een speciale aanval te laten slagen. Slechts één stap in 3D en een doodshoofd van Shang Tsung of raket van Lex Luthor mist zijn doel volledig.

Een laatste punt van kritiek is er een waar ik vooraf erg bang voor was: de game is veel te soft voor de maatstaven van Mortal Kombat. Ondanks dat Midway het nog probeerde te verhullen, valt al snel op dat de game bijna kindvriendelijk is geworden. Geen opengesneden lichamen of uitgetrokken ruggengraten, want de fatalities hebben flink moeten inleveren om de game een lagere leeftijdsrating mee te kunnen geven. Een handige manier om een groter publiek aan te mogen spreken, maar toch wel een grote doorn in het oog voor fans van Mortal Kombat.

Conclusie

Mortal Kombat vs. DC Universe is een bijzondere combinatie geworden tussen twee totaal verschillende werelden. Toch heeft dit wel een aantal gevolgen om even stil bij te staan. Het gewelddadige karakter van Mortal Kombat is ver te zoeken en de balans wat betreft vechters en sommige acties is nogal verstoord. Daarnaast voelt de verhaallijn erg zwak aan en is het zeker geen eerbetoon aan de vaak best vermakelijke avonturen van DC Comics. Dat je ook nog eens verplicht met een aantal vechters de verhaalmodus dient te doorlopen, is wat mij betreft een nekschot voor deze variant.

De toevoeging van zaken als Klose Kombat en Free Fall Kombat is best vreemd, want vergeleken bij de normale gameplay zijn deze momenten juist erg traag en voelen ze wat onhandig aan. Het is een stukje vernieuwing binnen de serie, maar de uitwerking is niet helemaal optimaal.

Is Mortal Kombat vs. DC Universe dan een zwakke game geworden? Dat zeker niet, want voor liefhebbers van een hersenloze beat ‘m up valt er genoeg te beleven als je voor de Arcade-modus gaat of het juist on- of offline opneemt tegen een andere gamer. Er zullen allicht genoeg liefhebbers zijn die graag eens Catwoman tegenover Kano of The Joker versus Raiden willen zien.