Je kunt zeggen wat je wilt, maar Microsoft heeft zijn zaakjes qua shooters dik voor elkaar. Elk najaar kunnen we een nieuw deel in de Gears of War- of Halo-serie verwachten en ook in 2008 is het weer smullen geblazen. Gears of War 2 is namelijk geweldig.
Of ik hiermee meteen de clou heb verklapt? Ik denk het niet. Elke gamer wist natuurlijk al dat Gears of War 2 van zeer hoge kwaliteit zou worden. De vraag is alleen hóé goed de game zou zijn. Geweldig, maar niet perfect.
Sequel
Gears of War 2 is een typische sequel. Cliff ‘CliffyB’ Bleszinski verried al eens dat het tweede deel ”Bigger, better and more badass” zou worden en daar heeft hij gelijk in gekregen. Ten eerste is de game een stuk langer dan zijn voorganger. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad kun je rekenen op een ruime tien tot twaalf uur gameplay, wat een stuk langer is dan de zes uur waarna de credits van het eerste deel voorbij kwamen rollen.
Daarnaast kun je meer variatie in de levels verwachten. Gears of War 2 kent meer missies die zich in de buitenwereld en buiten de steden afspelen. Het gevolg zijn grote veldslagen waarbij jij met zware machinerie hele hordes Locust uit mag roeien. Dit aspect is heel erg vet en zal je vaker dan eens met een hartslag van honderdtwintig en een flinke stoot adrenaline achter de televisie laten zitten. Het is tijdens deze momenten niet de moeilijkheidsgraad, maar de overweldigende grootte van de omgevingen en grafische pracht die deze gevechten zo episch maken.
In de binnengebieden wordt dat juist veroorzaakt door de directe gevechten tegen de Locust. Nog meer dan in deel één is het noodzaak om goed dekking te zoeken en op het juiste moment achter je schuilplek vandaan te komen om het vuur te openen. Ook de vijanden zijn hier van bewust en zoeken meer en betere dekking. Hierdoor duren gevechten langer, zijn ze intenser en komt er meer tactiek bij kijken. Zo is het mogelijk om dichterbij de vijand te komen tijdens zijn adempauzes om uiteindelijk aan de andere kant van het muurtje te raken, dertig centimeter van hem af. Op zulke momenten is een snelle verrassingsaanval met je kettingzaag de beste mogelijkheid, ook visueel gezien.
Visueel
Gears of War 2 is namelijk weer een prachtig spel dat niet alleen de omgevingen, maar ook de personages een stuk beter weergeeft dan het origineel. Er moet wel gezegd worden dat het verschil met de concurrentie niet zo absurd groot is als ten tijde van deel één, maar grafisch is het een zekere verbetering en het spel kan makkelijk mee met het huidige topsegment van shooters.
Zoals gezegd heeft Epic Games zijn grafisch talent losgelaten op de verschillende buitenomgevingen, waarin vooral de natuur er geweldig uit ziet. Maar wanneer we de pixels en polygonen eens buiten beschouwing laten, blijft er nog genoeg over. Het unieke, grauwe en badass stijltje van Gears of War 2 is namelijk nog steeds intact en op dit moment uniek. De voice-acting van de personages, met name Marcus Fenix, is weer voortreffelijk en draagt een hoop bij aan de drukkende sfeer. Uiteraard geldt dit ook voor de muziek, die wederom is opgenomen door een heus symfonieorkest en pas echt tot zijn recht komt op een goede stereo-installatie.
Coöperatief
Hoewel de singleplayer ditmaal een stuk langer, beter, gevarieerder en door een beter verhaal gedreven is, is deze natuurlijk een stuk leuker wanneer je hem met zijn tweeën doorloopt. Dit kan split-screen op één console, maar ook via Xbox Live, zodat je nog steeds in volle glorie van de game kan genieten.
Gears of War 2 is gewoon voor de coöperatieve modus gemaakt. Niets is zo vet als samen met een vriend door de levels heen ploeteren en elkaar te helpen. Het mooie hieraan is dat Epic werkelijk aan alles heeft gedacht. De coöperatieve modus is interessant voor beide spelers door de verschillende routes die de ontwikkelaar heeft uitgezet. Hierdoor bewandel je vaak allebei een ander pad door het level, maar blijft de interactie met elkaar wel bestaan.
Zo komt het meermaals voor dat de ene speler een specifiek pad moet doorlopen om bij een schakelaar te komen, zodat speler twee bij een ander cruciaal punt kan komen om zo de eerste speler weer verder te helpen. Ook leuk zijn de routes die zijn uitgezet waarbij je elkaar dekking moet geven, bijvoorbeeld met een sluipschuttersgeweer. Tot slot is dit natuurlijk ook mogelijk wanneer je samen hetzelfde pad neemt. Je kunt de Locust dan bezighouden, terwijl de ander dichterbij sluipt en de trekstarter van zijn kettingzaag alvast stevig vastpakt…
Online
Natuurlijk hoef je Gears of War 2 niet altijd met elkaar te spelen, dat kan ook tégen elkaar. De online multiplayermodus van het eerste deel wordt nog altijd gigantisch veel gespeeld en hier zal vermoedelijk pas met dit deel verandering in komen.
Ook de multiplayer van Gears of War 2 is namelijk ”Bigger, better and more badass”. De oude Deathmatch-potjes zijn nog steeds aanwezig en nog steeds even bloederig, maar er zit ook een hoop nieuw vertier in. Zo kun je nu Submission spelen, waarin je een CPU moet vermoorden en deze naar je eigen basis moet brengen, waardoor dit een Capture the Flag-variant wordt. Daarnaast is er de optie Wingman, wat Team Deathmatch is in teams van twee, waardoor samenwerken en bij elkaar blijven nog belangrijker wordt. Tot slot is Guardian nieuw. Hierin is het, net zoals in de Assassination-spelvariant uit het eerste deel, de bedoeling om de aanvoerder van het andere team te vermoorden. Lukt je dit, dan kunnen de andere gamers nog wel doorspelen, maar ze verliezen de mogelijkheid om te respawnen. Hierdoor blijven deze potjes leuker en kunnen ze op het laatste moment nog omslaan in een overwinning voor het team waarvan de captain al is vermoord, wat een goede verandering is ten opzichte van de soortgelijke mode uit deel één.
De laatste leuke multiplayermode van het onlinegedeelte van de game is Horde. Dit is te zien als een coöperatieve modus, aangezien je met maximaal vier andere spelers het tegen de computer opneemt. De modus bestaat uit verschillende ronden, waarin steeds Locust op je af komen. Uiteraard wordt het per ronde moeilijker om te overleven en zal samenwerking en communicatie een hele belangrijke rol spelen. Deze mode is zeer verslavend en daarnaast ook uitermate geschikt om in clanverband te spelen.
Conclusie
Gears of War 2 is een dijk van een game en de beste third-person shooter die op dit moment verkrijgbaar is. Een verbeterde singleplayercampagne die langer, meeslepender en gevariëerder is draagt hier aan bij. Het is belangrijker dan voorheen om dekking te zoeken, waardoor de spanning alleen maar stijgt. Daarnaast zijn de buitengevechten van dergelijk hoge kwaliteit dat je ze over en over wilt blijven spelen. Een verademing zijn ook de verbeterde intelligentie van de computergestuurde medespelers, waaronder Dom, die zijn naam niet langer laat weerspiegelen in zijn beredeneringsvermogen.
De echte kracht schuilt echter in de multiplayermode. Gears of War 2 is zonder twijfel het spel met de beste coöperatieve mode en dit komt vooral door het briljante leveldesign. In de co-op modus kom je op andere plekken dan in de singleplayercampagne, waardoor de herspeelwaarde alleen maar toeneemt. De hele zoete kers op de taart is de onlinemode, waarin vooral Submission en Horde uitblinken. Schitteren doen ook de graphics, die een beetje beter zijn dan in het eerste deel, maar niet meer de straatlengte voorsprong op de concurrentie hebben. Je zou het gebrek aan vernieuwing ten opzichte van het origineel jammerlijk kunnen noemen, maar dat is geen minpunt. Gears of War was een vreselijk goed spel en dit tweede doel doet daar nog een hele dikke schep buskruit bovenop.
Deze game is een absolute aanrader voor iedereen die van actie houdt, ongeacht of hij of zij een Xbox 360 heeft staan. Voor maar honderdvijftig euro is dit hét moment om de console aan te schaffen en Gears of War 2 is het beste exclusieve actiespel wat op deze generatie consoles is verschenen.