Call of Duty: World at War

Het aanbod van Tweede Wereldoorlog shooters is groot, en de gemiddelde gamer zal dus minstens één keer Nazi’s overhoop hebben geschoten. Call of Duty: World at War heeft echter een heel andere insteek, zo bleek in een Japanse villa in België.

Kniediep sta ik in het groenige, troebele water van de dikbegroeide jungle. Samen met mijn maten sluip ik richting een neergestort vliegtuig. Vreemd genoeg is er geen Japanner te zien of te horen en het enige dat verraadt dat we niet alleen zijn is het getsjirp van enkele krekels. Opeens krijg ik de schrik van mijn leven: blijkbaar hadden de Japanners al op onze komst gerekend en hadden ze zich verstopt om ons zo eens flink aan te pakken! Een heftig vuurgevecht volgt, en net op het moment dat ik denk een van de Japanners te hebben doodgeschoten trekt ‘ie opeens een soort van kort zwaard en komt op me afstormen. Verbluft staar ik even naar het scherm totdat tot me doordringt wat er is gebeurd, maar op het moment dat ik reageer is het al te laat…

Typisch Japans

Een paar minuten later loop ik diezelfde jungle uit, zonder kleerscheuren gelukkig, om terecht te komen bij loopgraven… en een veldje met verdacht hoog gras. Aangezien ik net een nieuw speeltje in de vorm van een vlammenwerper erbij heb gekregen is dit het perfecte moment om deze uit te proberen op het zeer brandbaar lijkende, droge gras. Vlammenwerper in de aanslag, even mikken en… opeens springen er uit het brandende gras twee niet al te blije Japanners te voorschijn! Was ik argeloos langs dit veldje gelopen dan had ik zeker een mes of twee in mijn rug kunnen verwachten.

Historisch gezien zijn dit typisch Japanse trucjes, aldus professor Luc de Vos, hoogleraar Belgisch Buitenlands Beleid aan de Katholieke Universiteit Leuven, professor Krijgsgeschiedenis aan de Koninklijke Militaire School en tevens voormalig kolonel van de Belgische krijgsmacht. In de Tweede Wereldoorlog kwam het nogal eens voor dat een Japanner in een uitzichtloze gevechtssituatie deed alsof hij dood of gewond was, om vervolgens te wachten totdat je dichtbij was en op dat moment een granaat tot ontploffing te laten brengen. Japanners voerden geen oorlog zoals de Duitsers dat deden aangezien ze niet bang waren voor de dood en bovendien zouden ze het een schande vinden om te eindigen als krijgsgevangene. Dan toch liever jezelf eervol opblazen en gelijk een paar Amerikanen naar hun grootje helpen.

Natuurlijk is Call of Duty: World at War geen geschiedenisles, maar dit soort historische dingen maken het spel wél heel speciaal en geven het een authentieke feeling mee. Ik heb me helaas maar een kwartiertje kunnen begeven in het Verre Oosten, maar het was wel een van de meest heftige kwartiertjes gamen ooit. De sfeer, de Japanners met hun gemene trucjes… je verveelt je werkelijk waar geen moment. Helemaal leuk wordt het natuurlijk als je dit spel in co-op mode speelt met twee tot vier personen, afhankelijk van of je het via split-screen of online wilt doen.

Voorlopige conclusie

Call of Duty: World at War is een intense shooter geworden die smaakt naar meer. De Japanners, en dan met name de manier waarop ze vechten, maken het spel een heftige en intense ervaring, wat nog eens versterkt wordt door het gebruik van de stemmen van acteurs Kiefer Sutherland en Gary Oldman. Call of Duty: World at War lijkt dus terecht thuis te horen in het rijtje met najaarstoppers en het is dus zeker aan te raden nog maar eens wat extra worteltjes in te slaan voor het paard van Sinterklaas.